fuaigh

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Irish

[edit]

Etymology

[edit]

From Middle Irish úaigid, from Old Irish *óigid, compare con·óigi (“to sew”). Ultimately from Proto-Indo-European *pewǵ- (“to prick”).[1][2]

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

fuaigh (present analytic fuann, future analytic fuafaidh, verbal noun fuáil, past participle fuaite)

  1. (transitive, intransitive) sew, stitch (join by sewing)

Conjugation

[edit]
conjugation of fuaigh (first conjugation – C)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present fuaim fuann tú;
fuair† 		fuann sé, sí fuaimid fuann sibh fuann siad;
fuaid† 		a fhuann; a fhuas /
a bhfuann* 		fuaitear
past d'fhuaigh mé; d'fhuas /
fhuaigh mé‡; fhuas‡ 		d'fhuaigh tú;
d'fhuais /
fhuaigh tú‡;
fhuais‡ 		d'fhuaigh sé, sí /
fhuaigh sé, sí‡ 		d'fhuamar; d'fhuaigh muid /
fhuamar‡; fhuaigh muid‡ 		d'fhuaigh sibh; d'fhuabhair /
fhuaigh sibh‡; fhuabhair‡ 		d'fhuaigh siad; d'fhuadar /
fhuaigh siad‡; fhuadar‡ 		a d'fhuaigh /
ar fhuaigh* 		fuadh
past habitual d'fhuainn /
fhuainn‡; bhfuainn‡‡ 		d'fhuaiteá /
fhuaiteá‡; bhfuaiteᇇ 		d'fhuadh sé, sí /
fhuadh sé, sí‡; bhfuadh sé, s퇇 		d'fhuaimis; d'fhuadh muid /
fhuaimis; fhuadh muid‡; bhfuaimis‡‡; bhfuadh muid‡‡ 		d'fhuadh sibh /
fhuadh sibh‡; bhfuadh sibh‡‡ 		d'fhuaidís; d'fhuadh siad /
fhuaidís; fhuadh siad‡; bhfuaidís‡‡; bhfuadh siad‡‡ 		a d'fhuadh /
a bhfuadh* 		d'fhuaití /
fhuaití‡; bhfuait퇇
future fuafaidh mé;
fuafad 		fuafaidh tú;
fuafair† 		fuafaidh sé, sí fuafaimid;
fuafaidh muid 		fuafaidh sibh fuafaidh siad;
fuafaid† 		a fhuafaidh; a fhuafas /
a bhfuafaidh* 		fuafar
conditional d'fhuafainn / fhuafainn‡; bhfuafainn‡‡ d'fhuafá / fhuafá‡; bhfuafᇇ d'fhuafadh sé, sí / fhuafadh sé, sí‡; bhfuafadh sé, s퇇 d'fhuafaimis; d'fhuafadh muid / fhuafaimis‡; fhuafadh muid‡; bhfuafaimis‡‡; bhfuafadh muid‡‡ d'fhuafadh sibh / fhuafadh sibh‡; bhfuafadh sibh‡‡ d'fhuafaidís; d'fhuafadh siad / fhuafaidís‡; fhuafadh siad‡; bhfuafaidís‡‡; bhfuafadh siad‡‡ a d'fhuafadh /
a bhfuafadh* 		d'fhuafaí / fhuafaí‡; bhfuafa퇇
subjunctive present go bhfua mé;
go bhfuad† 		go bhfua tú;
go bhfuair† 		go bhfua sé, sí go bhfuaimid;
go bhfua muid 		go bhfua sibh go bhfua siad;
go bhfuaid† 		— go bhfuaitear
past dá bhfuainn dá bhfuaiteá dá bhfuadh sé, sí dá bhfuaimis;
dá bhfuadh muid 		dá bhfuadh sibh dá bhfuaidís;
dá bhfuadh siad 		— dá bhfuaití
imperative fuaim fuaigh fuadh sé, sí fuaimis fuaigí;
fuaidh† 		fuaidís — fuaitear
verbal noun fuáil
past participle fuaite

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

[edit]
  • uaim (“to join together”)

Mutation

[edit]
Mutated forms of fuaigh
radical lenition eclipsis
fuaigh fhuaigh bhfuaigh

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

[edit]
  1. ^ Stüber, Karin (1998) The Historical Morphology of n-Stems in Celtic (Maynooth studies in Celtic linguistics; III), Department of Old Irish, National University of Ireland, Maynooth, →ISBN, page 77
  2. ^ Vendryes, Joseph (1959–96) “3 úag-”, in Lexique Étymologique de l'Irlandais Ancien [Etymological lexicon of Old Irish] (in French), volume T U, Dublin, Paris: Dublin Institute for Advanced Studies, Centre national de la recherche scientifique, page U-3
  3. ^ Finck, F. N. (1899) Die araner mundart (in German), volume II, Marburg: Elwert’sche Verlagsbuchhandlung, page 117
  4. ^ Quiggin, E. C. (1906) A Dialect of Donegal, Cambridge University Press, § 168, page 63

Further reading

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=fuaigh&oldid=79421318"