friða

See also: Frida, fríða, and Fríða

Icelandic

Etymology

From Old Norse friða, from Proto-Germanic *friþōną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfrɪːða/

  Rhymes: -ɪːða

Verb

friða (weak verb, third-person singular past indicative friðaði, supine friðað)

1. to pacify
2. to calm

   Synonym: róa

3. to appease
4. to declare a prohibition on hunting, harming or changing something, e.g. for preserving the style of an old building or preventing extinction of a species; protect

   Synonym: friðlýsa

Conjugation

friða – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að friða
supine sagnbót		friðað
present participle lýsingarháttur nútíðar		friðandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	friða	friðaði		friði	friðaði
	þú	friðar	friðaðir		friðir	friðaðir
	hann, hún, það	friðar	friðaði		friði	friðaði
plural	við	friðum	friðuðum		friðum	friðuðum
	þið	friðið	friðuðuð		friðið	friðuðuð
	þeir, þær, þau	friða	friðuðu		friði	friðuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	friða (þú), friðaðu
plural	þið	friðið (þið), friðiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

friðast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að friðast
supine sagnbót		friðast
present participle lýsingarháttur nútíðar		friðandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	friðast	friðaðist		friðist	friðaðist
	þú	friðast	friðaðist		friðist	friðaðist
	hann, hún, það	friðast	friðaðist		friðist	friðaðist
plural	við	friðumst	friðuðumst		friðumst	friðuðumst
	þið	friðist	friðuðust		friðist	friðuðust
	þeir, þær, þau	friðast	friðuðust		friðist	friðuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	friðast (þú), friðastu
plural	þið	friðist (þið), friðisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

friðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	friðaður	friðuð	friðað	friðaðir	friðaðar	friðuð
accusative (þolfall)	friðaðan	friðaða	friðað	friðaða	friðaðar	friðuð
dative (þágufall)	friðuðum	friðaðri	friðuðu	friðuðum	friðuðum	friðuðum
genitive (eignarfall)	friðaðs	friðaðrar	friðaðs	friðaðra	friðaðra	friðaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	friðaði	friðaða	friðaða	friðuðu	friðuðu	friðuðu
accusative (þolfall)	friðaða	friðuðu	friðaða	friðuðu	friðuðu	friðuðu
dative (þágufall)	friðaða	friðuðu	friðaða	friðuðu	friðuðu	friðuðu
genitive (eignarfall)	friðaða	friðuðu	friðaða	friðuðu	friðuðu	friðuðu

Anagrams

• farði, faðir