bjalla

See also: Bjalla

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpjatla/
• Rhymes: -atla

Etymology 1

Inherited from Old Norse bjalla, from Proto-Germanic *bellǭ; cognate with English bell.

Noun

bjalla f (genitive singular bjöllu, nominative plural bjöllur)

1. bell (metallic resonating object)
2. (music) bell (of a wind instrument)

Declension

Declension of bjalla (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	bjalla	bjallan	bjöllur	bjöllurnar
accusative	bjöllu	bjölluna	bjöllur	bjöllurnar
dative	bjöllu	bjöllunni	bjöllum	bjöllunum
genitive	bjöllu	bjöllunnar	bjallna, bjalla	bjallnanna, bjallanna

Etymology 2

From the noun bjalla.

Verb

bjalla (weak verb, third-person singular past indicative bjallaði, supine bjallað)

1. to be noisy
2. to call [with í]

   Bjallaðu í mig þegar verkinu er lokið.

   Call me when the job is finished.

3. to crow (said of ravens)

Conjugation

bjalla – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að bjalla
supine sagnbót		bjallað
present participle lýsingarháttur nútíðar		bjallandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	bjalla	bjallaði		bjalli	bjallaði
	þú	bjallar	bjallaðir		bjallir	bjallaðir
	hann, hún, það	bjallar	bjallaði		bjalli	bjallaði
plural	við	bjöllum	bjölluðum		bjöllum	bjölluðum
	þið	bjallið	bjölluðuð		bjallið	bjölluðuð
	þeir, þær, þau	bjalla	bjölluðu		bjalli	bjölluðu
		imperative boðháttur
singular	þú	bjalla (þú), bjallaðu
plural	þið	bjallið (þið), bjalliði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

bjallast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að bjallast
supine sagnbót		bjallast
present participle lýsingarháttur nútíðar		bjallandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	bjallast	bjallaðist		bjallist	bjallaðist
	þú	bjallast	bjallaðist		bjallist	bjallaðist
	hann, hún, það	bjallast	bjallaðist		bjallist	bjallaðist
plural	við	bjöllumst	bjölluðumst		bjöllumst	bjölluðumst
	þið	bjallist	bjölluðust		bjallist	bjölluðust
	þeir, þær, þau	bjallast	bjölluðust		bjallist	bjölluðust
		imperative boðháttur
singular	þú	bjallast (þú), bjallastu
plural	þið	bjallist (þið), bjallisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

bjallaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	bjallaður	bjölluð	bjallað	bjallaðir	bjallaðar	bjölluð
accusative (þolfall)	bjallaðan	bjallaða	bjallað	bjallaða	bjallaðar	bjölluð
dative (þágufall)	bjölluðum	bjallaðri	bjölluðu	bjölluðum	bjölluðum	bjölluðum
genitive (eignarfall)	bjallaðs	bjallaðrar	bjallaðs	bjallaðra	bjallaðra	bjallaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	bjallaði	bjallaða	bjallaða	bjölluðu	bjölluðu	bjölluðu
accusative (þolfall)	bjallaða	bjölluðu	bjallaða	bjölluðu	bjölluðu	bjölluðu
dative (þágufall)	bjallaða	bjölluðu	bjallaða	bjölluðu	bjölluðu	bjölluðu
genitive (eignarfall)	bjallaða	bjölluðu	bjallaða	bjölluðu	bjölluðu	bjölluðu

Derived terms

• bjallandi
• snoppubjalla

Etymology 3

Uncertain. Probably related to Danish bille.

Noun

bjalla f (genitive singular bjöllu, nominative plural bjöllur)

1. beetle

Declension

Declension of bjalla (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	bjalla	bjallan	bjöllur	bjöllurnar
accusative	bjöllu	bjölluna	bjöllur	bjöllurnar
dative	bjöllu	bjöllunni	bjöllum	bjöllunum
genitive	bjöllu	bjöllunnar	bjallna, bjalla	bjallnanna, bjallanna

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *bellǭ; Cognate with Old English belle.

Noun

bjalla f (genitive bjǫllu, plural bjǫllur)

1. bell

Declension

Declension of bjalla (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	bjalla	bjallan	bjǫllur	bjǫllurnar
accusative	bjǫllu	bjǫlluna	bjǫllur	bjǫllurnar
dative	bjǫllu	bjǫllunni	bjǫllum	bjǫllunum
genitive	bjǫllu	bjǫllunnar	bjallna	bjallnanna

Descendants

• Icelandic: bjalla
• Faroese: bjølla
• Norwegian Nynorsk: bjølle (through bjǫllu)
• Old Swedish: biælla
  • Swedish: bjällra (with unexplained -r-)
• Danish: bjælde
  • Norwegian Bokmål: bjelle
• Gutnish: bjällå, bjälla

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “bjalla”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive