ประชาชน

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Thai

[edit]

Etymology

[edit]

From ประชา (bprà-chaa, people) +‎ ชน (chon, idem).

Pronunciation

[edit]
Orthographicประชาชน
p r a d͡ʑ ā d͡ʑ n
Phonemic
ปฺระ-ชา-ชน
p ̥ r a – d͡ʑ ā – d͡ʑ n
RomanizationPaiboonbprà-chaa-chon
Royal Institutepra-cha-chon
(standard) IPA(key)/pra˨˩.t͡ɕʰaː˧.t͡ɕʰon˧/(R)

Noun

[edit]

ประชาชน (bprà-chaa-chon)

  1. people; citizenry; the public.
  2. (colloquial) private person, as opposed to one of rank or office.
    • 2015, นาซือเราะ เจะฮะ, “'ขอเป็นประชาชนปกติ' ดาโอ๊ะ ท่าน้ำ ในวันปลดโซ่ตรวน”, in คมชัดลึก[3], archived from the original on 21 March 2016:
      ขอเป็นประชาชนปกติ
      kɔ̌ɔ bpen bprà-chaa-chon bpà-gà-dtì
      [I] would like to be a normal private citizen.

Usage notes

[edit]
  • Colloquially abbreviated as ปชช. (bpɔɔ-chɔɔ-chɔɔ)