Jump to content

πέμπτος

From Wiktionary, the free dictionary
See also: πεμπτός

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Hellenic *penkʷtos, derived from Proto-Indo-European *pénkʷe. Equivalent to πέντε (pénte, five) +‎ -τος (-tos, adjectival suffix), but the Proto-Hellenic labiovelar *kʷ developed into the labial π (p) instead of the dental consonant τ (t).

This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Pronunciation

[edit]
 
Ancient Greek ordinal numbers
 <  δʹ εʹ ϝʹ  > 
    Cardinal : πέντε (pénte)
    Ordinal : πέμπτος (pémptos)
    Adverbial : πεντάκις (pentákis)

Adjective

[edit]

πέμπτος (pémptosm (feminine πέμπτη, neuter πέμπτον); first/second declension

  1. fifth
  2. (feminine substantive)
    1. the fifth day
    2. via quintana, one of the lanes in the Roman camp

Declension

[edit]

Descendants

[edit]
  • Greek: πέμπτος (pémptos)

References

[edit]

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From the Ancient Greek πέμπτος (pémptos).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈpemptos/, /ˈpemtos/

Adjective

[edit]

πέμπτος (pémptosm (feminine πέμπτη, neuter πέμπτο)

  1. fifth

Declension

[edit]
Declension of πέμπτος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative πέμπτος (pémptos) πέμπτη (pémpti) πέμπτο (pémpto) πέμπτοι (pémptoi) πέμπτες (pémptes) πέμπτα (pémpta)
genitive πέμπτου (pémptou) πέμπτης (pémptis) πέμπτου (pémptou) πέμπτων (pémpton) πέμπτων (pémpton) πέμπτων (pémpton)
accusative πέμπτο (pémpto) πέμπτη (pémpti) πέμπτο (pémpto) πέμπτους (pémptous) πέμπτες (pémptes) πέμπτα (pémpta)
vocative πέμπτε (pémpte) πέμπτη (pémpti) πέμπτο (pémpto) πέμπτοι (pémptoi) πέμπτες (pémptes) πέμπτα (pémpta)
[edit]

See also

[edit]