αληθινός

See also: ἀληθινός

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek ἀληθινός (alēthinós).

Adjective

αληθινός • (alithinós) m (feminine αληθινή, neuter αληθινό)

1. true, real

Declension

Declension of αληθινός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αληθινός (alithinós)	αληθινή (alithiní)	αληθινό (alithinó)		αληθινοί (alithinoí)	αληθινές (alithinés)	αληθινά (alithiná)
genitive	αληθινού (alithinoú)	αληθινής (alithinís)	αληθινού (alithinoú)		αληθινών (alithinón)	αληθινών (alithinón)	αληθινών (alithinón)
accusative	αληθινό (alithinó)	αληθινή (alithiní)	αληθινό (alithinó)		αληθινούς (alithinoús)	αληθινές (alithinés)	αληθινά (alithiná)
vocative	αληθινέ (alithiné)	αληθινή (alithiní)	αληθινό (alithinó)		αληθινοί (alithinoí)	αληθινές (alithinés)	αληθινά (alithiná)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αληθινός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αληθινός, etc.)

Synonyms

• πραγματικός (pragmatikós)

Related terms

• see: αλήθεια f (alítheia, “truth”)

Descendants

• → Aromanian: alithinos

References

• αληθινός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language