ödünç

Turkish

Alternative forms

• öndüç (dialectal)

Etymology

From Ottoman Turkish اودنج (ödünc, “that is to be paid at some future time, a loan”) (alternatively اوتونج (ötünc)), from Ottoman Turkish اوتنمك (ötünmek, “to say, to request, to make a wish, to beg”), from Proto-Turkic *öt- (“to pass through, to make oneself heard, to take a loan, to be indebted”), morphologically öt- +‎ -ün +‎ -ç. Cognates with Azerbaijani ödünc, Kumyk оьтуьнч (ötünç), Turkmen ötünç (“apology”).

Pronunciation

• IPA^(key): /œˈdynt͡ʃ/
• Hyphenation: ö‧dünç

Adjective

ödünç

1. That which is given or taken with the condition that it will be returned, any thing borrowed or loaned.

   Synonym: borç

Declension

predicative forms of ödünç

present tense
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I am)	ödüncüm	ödünç müyüm?	ödünç değilim	ödünç değil miyim?
sen (you are)	ödünçsün	ödünç müsün?	ödünç değilsin	ödünç değil misin?
o (he/she/it is)	ödünç / ödünçtür	ödünç mü?	ödünç değil	ödünç değil mi?
biz (we are)	ödüncüz	ödünç müyüz?	ödünç değiliz	ödünç değil miyiz?
siz (you are)	ödünçsünüz	ödünç müsünüz?	ödünç değilsiniz	ödünç değil misiniz?
onlar (they are)	ödünç(ler)	ödünç(ler) mi?	ödünç değil(ler)	ödünç değiller mi?
past tense
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I was)	ödünçtüm	ödünç müydüm?	ödünç değildim	ödünç değil miydim?
sen (you were)	ödünçtün	ödünç müydün?	ödünç değildin	ödünç değil miydin?
o (he/she/it was)	ödünçtü	ödünç müydü?	ödünç değildi	ödünç değil miydi?
biz (we were)	ödünçtük	ödünç müydük?	ödünç değildik	ödünç değil miydik?
siz (you were)	ödünçtünüz	ödünç müydünüz?	ödünç değildiniz	ödünç değil miydiniz?
onlar (they were)	ödünçtüler	ödünç müydüler?	ödünç değildi(ler) / değillerdi	ödünç değil miydiler?
indirect past
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I was)	ödünçmüşüm	ödünç müymüşüm?	ödünç değilmişim	ödünç değil miymişim?
sen (you were)	ödünçmüşsün	ödünç müymüşsün?	ödünç değilmişsin	ödünç değil miymişsin?
o (he/she/it was)	ödünçmüş	ödünç müymüş?	ödünç değilmiş	ödünç değil miymiş?
biz (we were)	ödünçmüşüz	ödünç müymüşüz?	ödünç değilmişiz	ödünç değil miymişiz?
siz (you were)	ödünçmüşsünüz	ödünç müymüşsünüz?	ödünç değilmişsiniz	ödünç değil miymişsiniz?
onlar (they were)	ödünçmüşler	ödünç müymüşler?	ödünç değilmiş(ler) / değillermiş	ödünç değil miymişler?
conditional
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (if I)	ödünçsem	ödünç müysem?	ödünç değilsem	ödünç değil miysem?
sen (if you)	ödünçsen	ödünç müysen?	ödünç değilsen	ödünç değil miysen?
o (if he/she/it)	ödünçse	ödünç müyse?	ödünç değilse	ödünç değil miyse?
biz (if we)	ödünçsek	ödünç müysek?	ödünç değilsek	ödünç değil miysek?
siz (if you)	ödünçseniz	ödünç müyseniz?	ödünç değilseniz	ödünç değil miyseniz?
onlar (if they)	ödünçseler	ödünç müyseler?	ödünç değilseler / değillerse	ödünç değil miyseler?

Derived terms

• ödünç almak
• ödünç vermek
• ödünçlemek

 

Related terms

• öç
• ödemek
• ödev
• ödün
• öte
• ötürü
• öykü

 

Further reading

• “ödünç”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “ödünç”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3670
• Clauson, Gerard (1972) “ötenç/ötünç”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, page 61