ομολογητής
Greek
[edit]Noun
[edit]ομολογητής • (omologitís) m (plural ομολογητές, feminine ομολογήτρια)
- confessor
- (Christianity) confessor (official designation of a person who acknowledges their Christian faith, especially when this risks their life)
- Θεοφάνης Ομολογητής (Theophanes the Confessor)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ομολογητής (omologitís) | ομολογητές (omologités) |
| genitive | ομολογητή (omologití) | ομολογητών (omologitón) |
| accusative | ομολογητή (omologití) | ομολογητές (omologités) |
| vocative | ομολογητή (omologití) | ομολογητές (omologités) |
Synonyms
[edit]- εξομολογητής m (exomologitís)
Related terms
[edit]- ομολογώ (omologó, “to confess”)
- ομολογουμένως (omologouménos, “admittedly”) (adverb)