Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σάτο Κίλμαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σάτο Κίλμαν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Sato Kilman (Μπισλάμα)
Γέννηση30  Δεκεμβρίου 1957
Μαλακούλα
Χώρα πολιτογράφησηςΒανουάτου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιπλωμάτης
πολιτικός[1]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαMelanesian Progressive Party και People's Progress Party
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρωθυπουργός του Βανουάτου (2015–2016)
Πρωθυπουργός του Βανουάτου (2011–2013)
Πρωθυπουργός του Βανουάτου (Μαΐου 2011 – Ιουνίου 2011)
Πρωθυπουργός του Βανουάτου (2010–2011)
Deputy Prime Minister (2022–2023)[2][3]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Σάτο Κίλμαν ( πλήρες όνομα: Meltek Sato Kilman Livtuvanu[4], 30 Δεκεμβρίου 1957-) είναι πολιτικός του Βανουάτου και πρωθυπουργός από τις 4 Σεπτεμβρίου 2023 έως τις 6 Οκτωβρίου 2023. Νωρίτερα υπηρέτησε ξανά ως πρωθυπουργός από τις 11 Ιουνίου 2015 ως τις 11 Φεβρουαρίου 2016, από τις 26 Ιουνίου 2011 ως τις 23 Μαρτίου 2013 , από τις 2 Δεκεμβρίου 2010 ως τις 24 Απριλίου 2011 και για βραχύβιο χρονικό διάστημα από 13 Μαΐου ως 16 Ιουνίου 2011. Αρχηγός του Κόμματος Προόδου του Λαού, κατέχει βουλευτική έδρα στο νησί Μαλεκούλα.[5]

Στις 6 Οκτωβρίου 2023 ανατράπηκε η κυβέρνησή του έπειτα από πρόταση μομφής.[6]

Πολιτική πορεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κίλμαν ήταν επικεφαλής της αντιπολίτευσης με τον Χαμ Λίνι όταν ανέλαβε πρωθυπουργός ο Σερζ Βοχόρ τον Ιούλιο του 2004. Ωστόσο, ο Λίνι μεταπήδησε στην κυβέρνηση συνασπισμού του Βοχόρ και ο Κίλμαν έγινε αρχηγός της αντιπολίτευσης. Ήταν ισχυρός επικριτής των προσπαθειών της κυβέρνησης Βοχόρ για σύναψη διπλωματικών σχέσεων με την Δημοκρατία της Κίνας. Ο ίδιος ζητούσε την σύλληψη των Ταϊβανέζων, τους οποίους θεωρούσε ότι σχεδίαζαν την ανατροπή της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης. Τον Δεκέμβριο του 2004 ο Κίλμαν κατέθεσε πρόταση μομφής στο Κοινοβούλιο, με αποτέλεσμα την πτώση της κυβέρνησης Βοχόρ και την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Λίνι. Στις 13 Δεκεμβρίου 2004 ανέλαβε η νέα κυβέρνηση, στην οποία ο Κίλμαν έγινε υπουργός εξωτερικών.

Έπειτα από κυβερνητικό ανασχηματισμό τον Ιούλιο του 2007 αποπέμφθηκε από υπουργός, εξαιτίας πιθανής εμπλοκής της πολιτικής γραμματέως του σε οικονομικό σκάνδαλο.[7]

Στις γενικές εκλογές του 2008 το Κόμμα Προόδου του Λαού ήταν στην αντιπολίτευση και αποτελούσε εταίρο συνασπισμού. Τον Μάρτιο του 2009 ο Κίλμαν διορίστηκε αρχηγός της αντιπολίτευσης επειδή ο συνασπισμός στον οποίο ανήκε είχε τον μεγαλύτερο αριθμό εδρών από οποιονδήποτε άλλο συνασπισμό ή αντιπολιτευόμενο κόμμα.[8]

Ο Κίλμαν διορίστηκε πρωθυπουργός στις 2 Δεκεμβρίου 2010, έπειτα από την πτώση της κυβέρνησης του Έντουαρντ Ναταπέι, με πρόταση μομφής από το Κοινοβούλιο.[9] Ο ίδιος ο Κίλμαν ανατράπηκε επίσης με πρόταση δυσπιστίας στο Κοινοβούλιο, η οποία πέρασε με πολύ μικρή διαφορά (26-25) στις 24 Απριλίου 2011. Τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία ο Σερζ Βοχόρ[10]. Η θητεία του Βοχόρ ήταν βραχύβια, καθώς το Εφετείο έκρινε αντισυνταγματική την εκλογή του Βοχόρ στην πρωθυπουργία, καθώς ο πολιτικός δεν είχε εκλεγεί με απόλυτη πλειοψηφία αλλά με την πλειοψηφία των μελών του Κοινοβουλίου (26 επί συνόλου 52 βουλευτών).[11] Έτσι, αποκαταστάθηκε στην πρωθυπουργία ο Σάτο Κίλμαν, ο οποίος έλαβε και ψήφο εμπιστοσύνης.

Στις 16 Ιουνίου ο ανώτατος δικαστής Βίνσεντ Λιούναμπεκ αποφάνθηκε ότι η αρχική εκλογή του Κίλμαν στην πρωθυπουργία τον Δεκέμβριο του 2010 ήταν μη συνταγματική, καθώς ο "πρόεδρος του Κοινοβουλίου Μαξίμ Καρλότ Κόρμαν είχε διορίσει τον Κίλμαν στην πρωθυπουργία χωρίς να τηρηθεί το Άρθρο 41 άρθρο του Συντάγματος, που αναφέρει ότι ο πρόεδρος απαιτείται να εκλεγεί με μυστική ψηφοφορία". Η πρωθυπουργία του Κίλμαν ακυρώθηκε και ο Ναταπέι επανήλθε στην πρωθυπουργία μέχρι την εκλογή νέου πρωθυπουργού.[12][13] Οι υπουργοί του Ναταπέι επανήλθαν ως προσωρινοί, με τον Κίλμαν να ξαναγίνεται προσωρινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης..[14]

Ο Κίλμαν κατήλθε υποψήφιος για την πρωθυπουργία και στις 26 Ιουνίου εξελέγη πρωθυπουργός από το Κοινοβούλιο, με 29 ψήφους υπέρ έναντι 23 για τον Σερζ Βοχόρ.[15]

Το 2013 τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία ο Μοάνα Καρκάσις Καλόζιλ.

Λίγο αργότερα ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών και Εμπορίου το 2014 στην κυβέρνηση του Τζο Νάτουμαν.[16] Στις αρχές Ιουνίου 2015 ο Νάτουμαν απέλυσε τον υπουργό Εξωτερικών Σάτο Κίλμαν, επειδή είχε δηλώσει δημόσια ότι θα υποστήριζε μία πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης.[17] Συνακόλουθα, με πρόταση μομφής καταψηφίστηκε η κυβέρνηση και ο Νάτουμαν παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Σάτο Κίλμαν.[18]

Έπειτα από τις γενικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2016, νέος πρωθυπουργός έγινε ο γαλλόφωνος Σαρλό Σαλουάι.

Στις 4 Σεπτεμβρίου 2023 επέστρεψε ως πρωθυπουργός αντικαθιστώντας τον Ισμαέλ Καλσακάου. Ο Κίλμαν δήλωσε στους συναδέλφους του βουλευτές ότι το κύριο μέλημά του θα ήταν να "επανεξετάσει την εξωτερική πολιτική ώστε να ωφελεί περισσότερο το Βανουάτου", αναζητώντας επίσης "νέες εξαγωγικές αγορές". Η εκλογή του πρωθυπουργού ήρθε ως αποτέλεσμα μιας πολιτικής κρίσης, η οποία οδήγησε στην απομάκρυνση του πρώην πρωθυπουργού Καλσακάου "για ενέργειες όπως η υπογραφή συμφώνου ασφαλείας με την Αυστραλία".[19]

Έναν μήνα μετά, με πρόταση μομφής, η κυβέρνηση του Κίλμαν κατέρρευσε και ο ίδιος αντικαταστάθηκε στην πρωθυπουργία από τον Σαρλό Σαλουάι.

Translated with www.DeepL.com/Translator (free version)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  2. ↑ www.dailypost.vu/news/kilman-is-new-dpm/article_3bb98667-02e9-599d-a9f5-216b6c3d266c.html#:~:text=Former%20Prime%20Minister%20and%20the,and%20also%20Minister%20of%20Lands..
  3. ↑ www.solomontimes.com/news/vanuatu-politician-replaced/12613.
  4. ↑ «Hon. Prime Minister, Meltek Sato Kilman Livtuvanu». Government of Vanuatu. 5 Ιανουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2013. 
  5. ↑ «Kilman Takes Over as Vanuatu Prime Minister, Natapei falls to Vanuatu’s fickle parliament». Radio Australia (Pacific Islands Report). 2010-12-02. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-12-24. https://archive.today/20101224211201/http://pidp.eastwestcenter.org/pireport/2010/December/12-06-03.htm. Ανακτήθηκε στις 2010-12-06. 
  6. ↑ «Charlot Salwai elected prime minister of Vanuatu». rnz.co.nz. 6 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2023. 
  7. ↑ «Vanuatu ministers fall over fraud allegation». ABC Radio Australia. 31 Ιουλίου 2007. 
  8. ↑ «Vanuatu opposition name Kilman as new leader». Radio New Zealand International. 4 Μαρτίου 2009. 
  9. ↑ «Vanuatu's Natapei ousted in no confidence challenge». Radio New Zealand International. 2 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2010. 
  10. ↑ «Vohor takes Vanuatu's top job but instability expected to continue». ABC Radio Australia. 25 Απριλίου 2011. 
  11. ↑ «Appeal court restores Kilman as Vanuatu prime minister». Radio New Zealand International. 13 Μαΐου 2011. 
  12. ↑ «Vanuatu Court rules Kilman election void, reinstates Natapei as interim PM». Radio New Zealand International. 16 Ιουνίου 2011. 
  13. ↑ «Supreme Declared Natapei, Acting Prime Minister». Government of Vanuatu. 16 Ιουνίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2011. 
  14. ↑ «Natapei interim PM in Vanuatu government change». Radio Australia. 16 Ιουνίου 2011. 
  15. ↑ «Kilman elected Vanuatu PM - ten days after ouster by court». Radio New Zealand International. 26 Ιουνίου 2011. 
  16. ↑ «Natuman names cabinet line-up». Vanuatu Digest. 16 Ιουνίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2014. 
  17. ↑ «Vanuatu foreign minister Kilman sacked». Radio New Zealand International. 4 Ιουνίου 2015. 
  18. ↑ «Natuman government 'blindsided' by Vanuatu no-confidence motion». Radio New Zealand Internaitonal. 12 Ιουνίου 2015. 
  19. ↑ «Το κοινοβούλιο του Βανουάτου εκλέγει τον Σάτο Κίλμαν πρωθυπουργό» (στα αγγλικά). Reuters. 2023-09-04. https://www.reuters.com/world/asia-pacific/vanuatu-parliament-elect-new-prime-minister-after-court-appeal-dismissed-2023-09-04/. Ανακτήθηκε στις 2023-09-04. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σάτο_Κίλμαν&oldid=10375018"