Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κλειώ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Κλειώ (αποσαφήνιση).
Κλειώ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Κλειώ (Αρχαία Ελληνικά)
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύντροφοςΑπόλλων
ΤέκναΥάκινθος
Υμέναιος
ΓονείςΔίας και Μνημοσύνη
ΑδέλφιαΜελπομένη
Ουρανία
Ευτέρπη
Τερψιχόρη
Ερατώ
Πολύμνια
Θάλεια
Καλλιόπη
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Στην ελληνική μυθολογία, η Κλειώ ήταν η Μούσα της Ιστορίας. Εγγυόταν την πιστότητα του αρχικού λόγου, διατηρώντας την ενότητά του στο διηνεκές προφορικά ή γραπτά, εφόσον «η φωνή ομηρεύουσα», αυτή που καθίσταται όμηρος του γραπτού λόγου είναι και λιγότερο επισφαλής σε αλλοιώσεις προϊόντος του χρόνου. Ήταν κόρη του Δία και της Μνημοσύνης.

Το όνομα της προέρχεται από τη ρίζα κλέω/κλείω που σημαίνει αφηγούμαι ή κάνω γνωστό.

Σε μία από τις γνωστότερες καλλιτεχνικές απεικονίσεις της, η Κλειώ ζωγραφίζεται δαφνοστεφανωμένη και με πορφυρό ένδυμα. Στο δεξί της χέρι κρατά μία σάλπιγγα (για να διαλαλεί τις αξιομνημόνευτες παραδειγματικές πράξεις) και στο αριστερό ένα βιβλίο, που γράφει: "Κλειώ Ιστορία". Κοντά στα πόδια της υπάρχει το: "Κιβώτιο της Ιστορίας". Επίσης, συχνά στις απεικονίσεις της περιλαμβάνεται και η κλεψύδρα, που αποτελεί σύμβολο της ροής και τη χρονικής τάξης των γεγονότων.

Είχε ένα γιο από τον Πίερο, τον Υάκινθο. Το πάθος μεταξύ της Κλειούς και του Πιέρου ήταν η τιμωρία της Αφροδίτης, όταν κάποτε η Κλειώ τόλμησε να την ειρωνευτεί για τον δεσμό της με τον Άδωνη.

Κλείω> κλεΐζω (δοξάζω, λαμπρύνω) και ακόμη (κλείνω, κλειδώνω, περικλείω).

Το κλέος (η δόξα) και η κλείς (το κλειδί) έχουν άμεση σχέση με την Κλειώ και την Ιστορία.

Η καταγραφή των ένδοξων πράξεων του παρελθόντος έδινε το κλειδί για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για τα μέλλοντα να συμβούν, έργο παιδευτικό κυρίως. Εξ ου και η φράση του Ησίοδου «τα τ’ εόντα προ τ’ εόντα τα τ’ εσόμενα» που συμπυκνώνει την ουσία της ιστορικής γνώσης.

«Κλειώ» - λεπτομέρεια από το «Η Αλληγορία της Ζωγραφικής», Βερμέερ