ΓΙΑ ΤΟ «για πάντα»
Ψέματα που δεν ήξερα ότι σου έχω πει: Ότι «θα μείνω εδώ για πάντα» ,ότι «θα σε αγαπάω πάντα» ,ότι «πίστευω στο για πάντα».Δες! Δεν μοιάζουν όλα ψεματα; Κοίταξε μας τώρα.Βρές μας σήμερα.Δεν θα μας βρείς.Μην μπείς στον κόπο να μας ψάξεις.Το χάσαμε.Ένα ‘μαζί’,κι αυτό το κάναμε πόσα κομμάτια.Πετάξες εσύ τις δικές σου πέτρες, εγώ τις δικές μου, και λήξαμε τον πόλεμο, με ένα θύμα.Το «για πάντα»... Αλήθεια μέσα στα ψεματα είναι, ότι το σκοτώσανε μαζί, αυτό το ‘μαζί’.. Και τραβήξαμε για άλλους χάρτες, αναζητώντας το ίδιο πράγμα, μόνο που μετά τον πόλεμο που χαράκτηκε στις μνήμες μας, τον επόμενο προορισμό, την επόμενη αναζήτηση την μετονομάσαμε κάπως αλλιώς.Να μην έχει σε τίποτα να θυμίζει το «για πάντα».Εγώ θα μας πω, δειλούς.Παραδέξου το. Φοβόμαστε να πούμε ότι αυτό που ψάχναμε ήταν το ‘μαζί’, κι αφού το βρήκαμε, τώρα αποποιούμαστε τις ευθύνες μας. Και καθησυχάζουμε τις συνειδήσεις μας, με ψιθυρισμούς πως «δεν ήταν αυτό ακριβώς που έψαχνα», «δεν ήταν ετσι όπως το είχα φανταστε
