Μετάβαση στο περιεχόμενο

Άπιστος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκυστάβ Ντορέ, Το Βάπτισμα των Απίστων

Άπιστος είναι όρος που χρησιμοποιείται σε ορισμένες θρησκείες για εκείνους που κατηγορούνται για απιστία στα κεντρικά δόγματα της δικής τους θρησκείας, για μέλη μιας άλλης θρησκείας ή για τους άθρησκους.[1][2]

Άπιστος είναι εκκλησιαστικός όρος στον Χριστιανισμό γύρω από τον οποίο η Εκκλησία ανέπτυξε ένα σώμα θεολογίας που ασχολείται με την έννοια της απιστίας, η οποία κάνει μια σαφή διαφοροποίηση μεταξύ εκείνων που βαπτίστηκαν και ακολούθησαν τις διδασκαλίες της Εκκλησίας έναντι εκείνων που είναι εκτός της πίστης.[3] Ο όρος άπιστος χρησιμοποιήθηκε από τους Χριστιανούς για να περιγράψει αυτούς που θεωρούνται ως εχθροί του Χριστιανισμού.

Μετά τον αρχαίο κόσμο, η έννοια της διαφορετικότητας, μια αποκλειστική έννοια του έξω κόσμου από κοινωνίες με περισσότερο ή λιγότερο συνεκτικά πολιτιστικά όρια, συνδέθηκε με την ανάπτυξη των μονοθεϊστικών και προφητικών θρησκειών του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Ισλάμ (cf. παγανισμός).[3]

Στη σύγχρονη βιβλιογραφία, ο όρος άπιστος περιλαμβάνει στο πεδίο εφαρμογής του τους άθεους,[4][5][6] πολυθεϊστές,[7] ανιμιστές,[8] ειδωλολάτρες και παγανιστές.[9]

Η προθυμία να αναγνωριστούν άλλοι θρησκευτικοί άνθρωποι ως άπιστοι αντιστοιχεί στην προτίμηση της ορθοδοξίας έναντι του πλουραλισμού.[10]

Χρήση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Χριστιανοί ιστορικά χρησιμοποιούσαν τον όρο άπιστος για να αναφερθούν σε άτομα που αντιδρούσαν ενεργά στον Χριστιανισμό. Ο όρος αυτός καθιερώθηκε κάποτε στις αρχές του δέκατου έκτου αιώνα, όταν οι Εβραίοι ή οι Μωαμεθανοί (Μουσουλμάνοι, οι οποίοι παλαιότερα ονομάζονταν Σαρακηνοί), περιγράφηκαν περιφρονητικά ως ενεργά αντίθετοι στον Χριστιανισμό. Στο καθολικό δόγμα, ένας άπιστος είναι αυτός που δεν πιστεύει καθόλου στο δόγμα και έτσι διακρίνεται από έναν αιρετικό, ο οποίος έχει απομακρυνθεί από το αληθινό δόγμα, δηλ. αρνούμενος τη θεότητα του Ιησού. Παρομοίως, ο εκκλησιαστικός όρος χρησιμοποιήθηκε επίσης από τη Μεθοδιστική Εκκλησία,[11][12] σε σχέση με αυτούς που «δεν έχουν πίστη».[13]

Σήμερα, η χρήση του όρου άπιστος έχει μειωθεί.[14] Η τρέχουσα προτίμηση είναι για τους όρους μη Χριστιανός και μη πιστός (άτομα χωρίς θρησκευτικές σχέσεις ή πεποιθήσεις), που αντικατοπτρίζουν τη δέσμευση των κυρίαρχων χριστιανικών ομολογιών να ξεκινήσουν διάλογο με άτομα άλλων θρησκειών. Παρ 'όλα αυτά, ορισμένοι απολογητές έχουν υποστηρίξει τον όρο, δηλώνοντας ότι δεν προέρχεται από μια ασεβή προοπτική, αλλά είναι παρόμοιο με τη χρήση του όρου ορθόδοξος για τους ευλαβείς πιστούς.[15]

Επιπλέον, ορισμένες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής, συμπεριλαμβανομένης της Έκδοσης του Βασιλιά Ιάκωβου, η οποία εξακολουθεί να είναι σε λειτουργία σήμερα, χρησιμοποιούν τη λέξη άπιστος, ενώ άλλες έχουν αντικαταστήσει τον όρο με το μη πιστός.

Ως φιλοσοφική παράδοση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μερικοί φιλόσοφοι, όπως οι Τόμας Πέιν, Ντέιβιντ Χιουμ, Τζωρτζ Χόλυγιοκ, Τσαρλς Μπράντλο, Βολταίρος και Ζαν-Ζακ Ρουσσώ κέρδισαν την ετικέτα των άπιστων ή των ελεύθερων στοχαστών, τόσο προσωπικά όσο και για τις αντίστοιχες παραδοσιακές σκέψεις λόγω των επιθέσεων τους στη θρησκεία και την αντίθεση στην Εκκλησία. Καθιέρωσαν και συμμετείχαν σε ένα σαφώς επισημασμένο, άπιστο κίνημα ή παράδοση σκέψης, που επιδίωξαν να μεταρρυθμίσουν τις κοινωνίες τους που ήταν γεμάτες χριστιανική σκέψη, πρακτική, νόμους και πολιτισμό. Η παράδοση του άπιστου ήταν διαφορετική από τα παράλληλα αντιχριστιανικά, σκεπτικιστικά ή ντεϊστικά κινήματα, καθώς ήταν αντιθεϊκή και επίσης συνώνυμη με τον αθεϊσμό. Αυτές οι παραδόσεις επιδίωξαν επίσης να δημιουργήσουν διάφορες ανεξάρτητες πρότυπες κοινότητες, καθώς και κοινωνίες, των οποίων οι παραδόσεις στη συνέχεια οδήγησαν σε διάφορα άλλα κοινωνικοπολιτικά κινήματα, όπως ο κοσμικισμός το 1851, καθώς και η ανάπτυξη στενών φιλοσοφικών δεσμών με ορισμένα σύγχρονα πολιτικά κινήματα όπως ο σοσιαλισμός και η Γαλλική Επανάσταση.[16]

Προς τις αρχές του εικοστού αιώνα, αυτά τα κινήματα προσπάθησαν να απομακρυνθούν από την ετικέτα «απιστία» λόγω της σχετικής αρνητικής χροιάς της στη χριστιανική σκέψη και αποδίδεται στον Τζωρτζ Χόλυγιοκ η επινόηση του όρου «κοσμικισμός» σε μια προσπάθεια να γεφυρωθεί το κενό με άλλα θεϊκά και χριστιανικά φιλελεύθερα μεταρρυθμιστικά κινήματα.[16]

Το 1793, το βιβλίο του Iμμάνουελ Καντ Religion Within the Bounds of Bare Reason, αντικατόπτριζε τη φιλοσοφική ανάπτυξη των περιόδων του Διαφωτισμού, η οποία διαφοροποιούταν μεταξύ της ηθικής και της λογικής και αντικατέστησε το λογικό/παράλογο για την αρχική αληθινή διάκριση πιστού/άπιστου.[3]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Δείτε:
    • James Ginther (2009), The Westminster Handbook to Medieval Theology, Westminster, (ISBN 978-0664223977), Quote = "Infidel literally means unfaithful";
    • "Infidel", The American Heritage Dictionary of the English Language, Fourth Edition, Houghton Mifflin Company. "An unbeliever with respect to a particular religion, especially Christianity or Islam";
    • Infidel Αρχειοθετήθηκε 2013-07-17 στο Wayback Machine., Oxford Dictionaries, US (2011); Quote = "A person who does not believe in religion or who adheres to a religion other than one’s own"
  2. ↑ «infidel». The Oxford Pocket Dictionary of Current English. Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. 2009. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2010. a person who does not believe in religion or who adheres to a religion other than one's own. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «"Infidels." International Encyclopedia of the Social Sciences. 2008». MacMillan Library Reference. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2010. 
  4. ↑ The Works of Thomas Jackson, Volume IV. Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. 1844. σελ. 5. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2011. Atheism and irreligion are diseases so much more dangerous than infidelity or idolatry, as infidelity than heresy. Every heretic is in part an infidel, but every infidel is not in whole or part an heretic; every atheist is an infidel, so is not every infidel an atheist. 
  5. ↑ The Bengal Annual. Samuel Smith and Co. 1830. σελ. 209. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2011. Kafir means an infidel, but more properly an atheist. 
  6. ↑ Catechism of the Catholic Church. Burns & Oates. 23 Ιουνίου 2002. ISBN 9780860123248. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2011. 2123 'Many... of our contemporaries either do not at all perceive, or explicitly reject, this intimate and vital bond of man to God. Atheism must therefore be regarded as one of the most serious problems of our time.' 2125 Since it rejects or deniest the existence of God, atheism is a sin against the virtue of religion. 
  7. ↑ Δείτε:
    • Ken Ward (2008), in Expressing Islam: Religious Life and Politics in Indonesia, Editors: Greg Fealy, Sally White, (ISBN 978-9812308511), Chapter 12;
    • Alexander Ignatenko, Words and Deeds, Russia in Global Affairs, Vol. 7, No. 2, April–June 2009, σελ. 145
  8. ↑ Whitlark & Aycock (Editors) (1992), The literature of emigration and exile, Texas Tech University Press, (ISBN 978-0896722637), σελ. 3–28
  9. ↑ Δείτε:
    • Tibi, Bassam (2007). Political Islam, World Politics and Europe. Taylor & Francis. σελ. 47. ISBN 978-0415437806. 
    • Mignolo W. (2000), The many faces of cosmopolis: Border thinking and critical cosmopolitanism. Public Culture, 12(3), σελ. 721–48
  10. ↑ Δείτε:
    • Cole & Hammond (1974), Religious pluralism, legal development, and societal complexity: rudimentary forms of civil religion, Journal for the Scientific Study of Religion, Vol. 13, No. 2, σελ. 177–89;
    • Sullivan K. M. (1992), Religion and liberal democracy, The University of Chicago Law Review, Vol. 59, No. 1, σελ. 195–223.
  11. ↑ The Wesleyan-Methodist magazine: A Dialogue between a Believer and an Infidel. Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. 1812. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2007. 
  12. ↑ The Methodist review, Volume 89. Phillips & Hunt. 1907. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2007. Is it conceivable that a Spirit which is invisible, and imponderable, and impalpable, and yet which is the seat of physical and moral powers, really occupies the universe? The infidel scoffs at the idea. We observe, however, that this same infidel implicitly believes in the existence of an all-pervading luminiferous ether, which is invisible, and imponderable, and impalpable, and yet is said to be more compact and more elastic than any material substance we can see and handle. 
  13. ↑ The Primitive Methodist magazine. William Lister. 1867. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2007. It is sometimes translated infidels, because an infidel is without faith; but is also properly rendered unbelievers in the strict Gospel sense of the word. 
  14. ↑ Infidels. Random House. 2005. σελ. 197. ISBN 9780812972399. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2007. Likewise, "infidel," which had still been in use in the early nineteenth century, fell out of favor with hymn writers. 
  15. ↑ Infidel Testimony. J.E. Dixon. 1835. σελ. 188. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2007. When we use the word infidel, we intend nothing disrespectful, any more than we do when we use the word orthodox. 
  16. ↑ 16,0 16,1 Ρόιλ, Έντουαρντς, "Victorian Infidels: The Origins of the British Secularist Movement 1791–1866", Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, (ISBN 0-7190-0557-4)

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άπιστος&oldid=10650635"