Idi na sadržaj

Jurij Gagarin

Uredi veze
S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Jurij Gagarin
Юрий Алексеевич Гагарин
IzgovorJurij Aleksejevič Gagarin
Rođenje (1934-03-09) 9. mart 1934.
Klušino, Smolenska oblast, RSFSR, Sovjetski Savez
Smrt27. mart 1968(1968-03-27) (34 godine)
Kiržač, Vladimirska oblast, RSFSR, Sovjetski Savez
Uzrok smrtiPad aviona
Državljanstvo SSSR
Zanimanjepilot, kosmonaut
OrganizacijaSovjetsko ratno vazduhoplovstvo
Poznat(a) po1. odred kosmonauta SSSR, Vostok 1
Značajna djela
Prvi let u svemir
Visina1,57 m
Supružnik/ciValentina Gagarina
DjecaJelena i Galina
RoditeljiAleksej Gagarin i Ana Gagarina
Nagrade
Sovjetski ordeni:
Heroj Sovjetskog Saveza
Orden Lenjina Medalja 20 godina pobjede u Velikom otadžbinskom ratu 1941-45 Medalja za razvoj djevičanskih polja
Medalja 40 godina Oružanih snaga SSSR Medalja 50 godina Oružanih snaga SSSR Medalja za besprijekornu službu 3. stepena
Pilot-kosmonaut SSSR Vojni pilot 1. klase (SSSR) Majstor sporta Sovjetskog Savezaa
Inostrana odlikovanja:
Heroj rada Bugarske Heroj rada Čehoslovačke Heroj rada Vijetnama
Orden Georgija Dimitrova Orden zastave NR Mađarske
Zvijezda Republike Indonezije 2. stepena Orden Grunwaldovog križa 1. stepena Orden Nila s velikim križem
Orden Playa Girón (1972) Orden Klementa Gottwalda Orden zvijezde Afrike
Orden za zasluge u vazduhoplovstvu Brazila s velikim križem
Potpis

Jurij Aleksejevič Gagarin (ruski: Юрий Алексеевич Гагарин), rođen u Klušinom, u blizini grada Gžatska (danas Gagarin) u Smolenskoj oblasti, RSFSR, Sovjetski Savez (danas Rusija) 9. marta 1934 – Novoselovo u Vladimirskoj oblasti, 27. mart 1968. bio je pilot Sovjetskog ratnog vazduhoplovstva i sovjetski kosmonaut, te prvi čovjek koji je putovao u svemir 12. aprila 1961. godine u svemirskoj letjelici Vostok I. Nosilac je počasnog zvanja i najvišeg sovjetskog priznanja Heroj Sovjetskog Saveza, kao i mnogih visokih sovjetskih i inostranih odlikovanja.[1]

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Mladost

[uredi | uredi izvor]

Gagarin je roden 9. marta 1934. kao sin ruske seljačke porodice, koja je radila u kolhozu u selu Klušino. Njegov otac Aleksej Ivanovič Gagarin (1902–1973) je u kolhozu bio tesar, a majka Ana Timofejevna Gagarina, rođena Matvejeva (1903–1984) je radila sa stokom. Imao je dva brata Valentina (1924–2006) i Borisa (1936–1977), te sestru Zoju (1927–2004). Upisao se u seosku školu 1. 9. 1941, ali je zbog napada Njemačke na Sovjetski Savez i okupacije tog dijela Sovjetskog Saveza, 12. oktobra 1941. godine prestao sa školovanjem. Valentin i Zoja su u februaru 1943. odvedeni na prisilni rad u Njemačku. Poslije završetka rata su se vratili u Rusiju, a nakon oslobođenja sela od strane Crvene armije 9. aprila 1943. godine Jurij je nastavio sa školovanjem.[2][3] Nakon preseljenja u Gžatsk u ljeto 1945. Gagarin pohađa šest razreda srednje škole. Nakon što 1946. godine sestra Zoja nije mogla dobiti posao kao bolničarka, zbog navođenja podataka o zarobljeništvu tokom Drugog svjetskog rata, na nagovor svoje majke[2] odselio se u Ljuberci, u predgrađu Moskve, gdje ga niko nije poznavao, te je pohađao dvogodišnju zanatsku školu, koju je 1951. godine završio s majstorskim ispitom kao livac. U svojoj prijavi za fakultet naveo je oca kao ratnog invalida i prešutio je brata i sestru koji su bili u zarobljeništvu[2] Studirao je industrijsku tehnologiju u Saratovu i 1955. apsolvirao kao livac-tehničar.

Pilot

[uredi | uredi izvor]

Za vrijeme studija, postao je član aerokluba u Saratovu, gdje je prvi put poletio 3. juna 1955. godine. Godine 1957.[3] pristupio je u Sovjetsko ratno vazduhoplovstvo i primljen je u letačku školu u Orenburgu, gdje je 5. novembra 1957. godine unaprijeđen u poručnika.[4] Iste godine se oženio s liječnicom Valentinom Ivanovnom Gorjačevom.

Vojna karijera

[uredi | uredi izvor]

Od 1957-59 služio je u lovačkoj regimenti Sovjetskog ratnog mornaričkog vazduhoplovstva Sjeverne flote. Nakon diplomiranja postao je pilot MiG-15 i razmješten je bio u vojnoj bazi u Luostariju u Murmansku oblast na polarnom krugu. Tu je postao i član Komunističke partije Sovjetskog Saveza. Prvu kćerku Jelenu, dobio je 10. aprila 1959. godine, a drugu Galinu 12. marta 1961. Za starijeg poručnika je unaprijeđen 6. novembra 1959. godine.[4]

Svemirski program

[uredi | uredi izvor]
Glavni članak: Vostok 1
Gagarin u Vostoku 1, prije polijetanja

Sa još 19 kosmonauta Gagarin je nakon velike potrage i procesa selekcije, 1960. godine odabran za sovjetski svemirski program. Naredbom komandanta Ratnog zrakoplovstva Konstantina Veršinina 3. marta 1961. je predodređen za program, a od 11. marta 1960. do januara 1961 je bio na obuci za astronaute. Postoje različiti podaci zašto je Gagarin izabran.[5] Jedna od verzija je da je izabran zbog svoje visine, jer je bio visok samo 1,57 m[6] a kapsula svemirskog broda Vostok 1 je bila prilično mala, tako da je 12. aprila 1961. Gagarin poletio na prvi smemirski let, te je okružio jednom Zemlju za 108 min (106 min)[7] Prizemljio se u Privolški federalni okrug u blizini gradova Saratov i Engels. Na tom mjestu je danas spomenik, na kom je upisan dan njegovog leta, te se jednom godišnje taj događaj svečano obilježava. Tokom leta je unaprijeđen u majora, da bi 12. juna 1962. godine dobio čin potpukovnika, a 6. novembra 1963. čin pukovnika. Postao je član Vrhovnog sovjeta 1962. godine. Gagarin je do 1963. godine bio zapovjednik sovjetskih kosmonauta, a nakon toga je studirao na Vojnu akademiju za inžinjere i avijaciju "Žukovski" u Moskvi. U pripremi leta Sojuz 1 bio je predviđen kao zamjena za pilota Vladimira Komarova.

Pogibija

[uredi | uredi izvor]

Prilikom vježbe u avionu MiG-15UTI 27. marta 1968. nastradao je zajedno sa kopilotom i instruktorom letenja Vladimirom Serjoginom. Nakon što je u februaru 1968. imenovan kao instruktor za izobrazbu astronauta, Gagarin je htio završiti letački kurs za borbenog pilota, kog je zbog astronautskog treninga prekinuo. MiG-15UTI je važio za najsigurnijeg aviona sovjetske proizvodnje s najmanje padova, pa ga je podučavao Serjogin, takođe Heroj Sovjetskog Saveza, s ratnim iskustom i iskusni pilot sa 4000 sati leta. Uzroci pada aviona su do danas nejasni. Zvanična sovjetska izjava je bila "nesretni splet sudbonosnih okolnosti". Zvanični izvještaj je tek objavljen povodom obilježavanja 50-godišnjice leta, te je tadašnja izjava ostala i dalje na snazi.[8]

Nagrade

[uredi | uredi izvor]

Odlikovanja

[uredi | uredi izvor]

Sovjetska odlikovanja

[uredi | uredi izvor]

Inostrana odlikovanja

[uredi | uredi izvor]

Baština

[uredi | uredi izvor]
Statua Gagarina u Greenwichu

Nakon Gagarinovog leta, u Sovjetskom Savezu se 12. april svečano obilježava, a od 2011. su ga Ujedinjene nacije proglasile kao Međunarodni dan ljudskog svemirskog leta.[9] Brojne zgrade i institucije su imenovana po Gagarinu. Centar za obuku kosmonauta u Zvjezdanom gradu u Rusiji nosi njegovo ime od 1969. godine. Lansirna platforma u kosmodromu Bajkonur, sa koje su Sputnjik 1 i Vostok 1 lansirani, je sad poznata kao "Gagarinov start". Sovjetska vazduhoplovna akademija je preimenova u Gagarinovu vazduhoplovnu akademiju 1968. godine. Skulpture i biste s njegovim likom se nalaze u mnogim zemljama svijeta.

Toponimi

[uredi | uredi izvor]

Po njemu se zovu Gagarinski rejon i grad Gagarin u Rusiji. Jedna od najvećih novobeogradskih ulica nosi njegovo ime.

Numizmatika

[uredi | uredi izvor]

Filatelija

[uredi | uredi izvor]
Prva sovjetska marka s likom Jurija Gagarina iz 1961. godine

Sovjetska pošta je već nedugo nakon prvog leta izdala prvu poštansku marku s likom Gagarina. Štampana je između 13. 4 - 17. 6. 1961. Marka (MiNr: 2473/bza)[a], je povodom prvog leta i prikazuje Gagarina, Orden Heroja Sovjetskog Saveza, Vostok-1, plave je boje i izdana je s nazubljenjem K 11½, te bez nazubljenja s nominalnom vrijednošću 3 kopejke.[10] U isto vrijeme, te narednih godina su mađarska, rumunska i istočnonjemačka pošta, te kasnije naslijednice Sovjetskog Saveza: ruska, ukrajinska, kazahstanska i kirgiška pošta izdavale marke s njegovim likom.

Napomene

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Brojčana oznaka nakon MiNr. je redni broj poštanske marke u katalogu Michel, a slovčana oznaka je redni broj motiva poštanske marke, po abecednom redu, gdje prvi motiv dobija oznaku a, drugi b, te nakon zadnje jednoslovčane oznake z, slijedi aa itd.

Literatura

[uredi | uredi izvor]
  • Michel_1992 (2001). MICHEL Europa 1992/93 (jezik: njemački). München: Schwaneberger Verlag GmbH.CS1 održavanje: ref=harv (link)

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Aleksandrov, A. P. "ГАГА́РИН". bigenc.ru (jezik: ruski). Большая российская энциклопедия. Arhivirano s originala, 5. 1. 2023. Pristupljeno 5. 1. 2023.
  2. ^ a b c Kowalski, Gerhard (10. 2. 2014). "Gagarin fälschte seine Biografie". spiegel.de (jezik: njemački). SPIEGEL Gruppe. Pristupljeno 5. 1. 2023.
  3. ^ a b "Juri Gagarin". whoswho.de (jezik: njemački). Who's who. Pristupljeno 5. 1. 2023.
  4. ^ a b "Юрий Алексеевич Гагарин". astronaut.ru (jezik: ruski). ЦПК ВВС. Pristupljeno 6. 1. 2023.
  5. ^ Walker, Stephen (9. 4. 2021). "Wie Juri Gagarin ausgewählt wurde, um der Erste im Weltraum zu sein". smithsonianmag.com (jezik: njemački). Smithsonian Magazine. Pristupljeno 6. 1. 2023.
  6. ^ Impey, Chris (13. 4. 2022). Beyond: Our Future in Space (jezik: engleski). W. W. Norton & Company. ISBN 978-0-393-24664-3. Pristupljeno 6. 1. 2023.
  7. ^ Kowalski, Gerhard (21. 5. 2022). "Geheimdokumente belegen: Gagarins Flug dauerte nur 106 Minuten". gerhardkowalski.com (jezik: njemački). Gerhard Kowalski. Pristupljeno 6. 1. 2023.
  8. ^ Kellerhoff, Sven Felix (12. 4. 2021). "Geheimakten belegen, wie Juri Gagarin wirklich starb". welt.de (jezik: njemački). Welt. Pristupljeno 6. 1. 2023.
  9. ^ "Internationaler Tag der bemannten Raumfahrt 12. April". un.org (jezik: njemački). Pristupljeno 9. 1. 2023.
  10. ^ Michel_1992, str. 932.

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]
Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Jurij_Gagarin&oldid=3574640"