Saltar al conteníu

Llista de monarques de Francia

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
(Redirixío dende Monarques de Francia)
Tres llirios, símbolu característicu del monarca francés.
Corona real de Francia, usada a partir del sieglu XVI.

Periodu merovinxu

[editar | editar la fonte]

Pa la llista de los reis merovinxos, que se intitularon como reis francos, vease Reyes merovinxos

Periodu carolinxu

[editar | editar la fonte]
Imaxe Nome Entamu Finalización Titulación / Evento
Pipino el Curtiu payares de 751 24 de setiembre de 768
Carlomán I 24 de setiembre de 768 4 d'avientu de 771
Carlos I
(Carlomagno) 		28 de xineru de 814
  • Conquistó'l reinu lombardu en 774
  • Emperador dende 25 d'avientu de 800
    • Carlos el Mozu 25 d'avientu de 800 4 d'avientu de 811
  • Unxíu como rei de los francos[1]
    • Lluis I el Piadosu (Ludovico Pío) 28 de xineru de 814



    ----

    1 de marzu de 834 (Restauráu)     		13 de payares de 833
    Depuestu pol so fíu l'emperador asociáu Lotario I
    ----
    20 de xunu de 840
  • Coronáu emperador el 11 de setiembre de 813[2][3] (abandonó'l títulu de rei de los francos)[4]
    • Carlos II el Calvo 20 de xunu de 840[5][6] 6 d'ochobre de 877
  • Coronáu rei en Neustria n'agostu de 838: los territorios al este del Río Mosa fueren daos a Carlos el Calvo en 837 na octava partición del Imperiu na Dieta de Aquisgrán;[7][8][9] al añu siguiente la Dieta de Quiercy-sur-Oise na novena partición garantizó-y tamién Neustria[10] y foi coronáu rei[11] n'agostu/setiembre de 838.[12][13][14] En 839 la Dieta de Worms estableció la última partición l'Imperiu ente Lotario y Carlos el Calvo, dexando a Luis el Xermánicu'l territoriu de Baviera, pero que nun llegó a efeutu hasta la muerte del emperador Luis.[15][16]
  • Emperador dende'l 25 d'avientu de 875
    • Lluis II el Tatexu [[8

    d'avientu]] de 877

    		10 d'abril de 879
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
  • Lluis II foi escoyíu rei inorando'l derechu hereditariu.[17][18][19][20][21][22][23]
    • Lluis III 4 de setiembre de 879[24][25][26] 5 d'agostu de 882
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental col so hermanu Carlomán II
    • Carlomán II 12 d'avientu de 884
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental col so hermanu Lluis III
    • Emperador Carlos III el Gordu 16/20

    de xunu de 885[27]

    		13 de xineru de 888
  • Rei en Francia Oriental y Occidental
  • Emperador dende'l 12 de febreru de 881
  • El 17 de payares de 887 foi depuestu en Francia Oriental pero non de Francia Occidental[28][29]
    • Odón (Eudes) 29 de febreru / 13 de payares de 888[30][31][32] 1 de xineru de 898
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
  • De la Dinastía Robertina
    • Carlos III el Simple [[1

    de xineru]] de 898

    		30 de xunu de 922
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
  • Coronáu rei rival en 28 de xineru de 893[33][34]
    • Roberto I 30 de xunu de 922 15 de xunu de 923
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
  • De la Dinastía Robertina
    • Raúl (Rodolfo) 13 de xunetu de 923 15 de xineru de 936
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
  • De la Dinastía Robertina
    • Lluis IV d'Ultramar 19 de xunu de 936 10 de setiembre de 954
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
  • El so fíu Lotario acomuñáu al poder en 952[35]
    • Lotario 12 de payares de 954 2 de marzu de 986
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
    • Lluis V el Folganzán 2 de marzu de 986 22 de mayu de 987
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
  • Coronáu'l 8 de xunu de 979

    • Dinastía Capeta

    [editar | editar la fonte]

    Dende 1254 camudó definitivamentente la denominación de Rei de los francos por Rei de Francia.[36] Ente 1285 y 1328 fueron tamién reis de Navarra.

    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rei designáu / Rexente
    Hugo Capeto 1 de xunu[37] de 987 24 d'ochobre de 996
  • Rei designáu Roberto II, el 25 d'avientu de 987
    • Roberto II el Piadosu [[24

    d'ochobre]] de 996

    		20 de xunetu de 1031
  • Rei designáu Hugo Magnus (19 de xunu 1017-17 de setiembre de 1025)
  • Rei designáu Enrique I, el 14 de mayu de 1027
    • Enrique I 20 de xunetu de 1031 4 d'agostu de 1060
  • Rei designáu Felipe I, el 23 de mayu de 1059
    • Felipe I 4 d'agostu de 1060 29 de xunetu de 1108
  • Rexencia (1060-1066) Ana de Kiev-Balduino V de Flandes-Arzobispu Gervasio de Reims[38]
    • Lluis VI el Gordu [[3

    d'agostu]] de 1108[39]

    		1 d'agostu de 1137
  • Rei designáu Felipe de Francia (14 d'abril de 1129-13 d'ochobre de 1131)
  • Rei designáu Lluis VII, el 25 d'ochobre de 1131
    • Lluis VII 1 d'agostu de 1137 18 de setiembre de 1180
  • Rei designáu Felipe II, el 1 de payares de 1179
    • Felipe II Augusto 18 de setiembre de 1180 14 de xunetu de 1223
  • Dende Felipe II yá nun hubo más reis designaos en vida del rei[39]
    • Lluis VIII 14 de xunetu de 1223 8 de payares de 1226
    Lluis IX (San Luis) 8 de payares de 1226 25 d'agostu de 1270
  • Rexente Blanca de Castiella (1226–1235)
    • Felipe III l'Atrevíu [[25

    d'agostu]] de 1270

    		5 d'ochobre de 1285
    Felipe IV el Formosu [[5

    d'ochobre]] de 1285

    		29 de payares de 1314
    Lluis X el Obstinado 29 de payares de 1314 5 de xunu de 1316
  • Rexente Felipe de Poitiers (1316) a la muerte del rei.
    • Xuan I el Póstumu 15 de payares de 1316 19 de payares de 1316
  • Rexente Felipe de Poitiers (1316)
    • Felipe V el Llargu [[6

    de xineru|6]]/9 de xineru de 1317

    		3 de xineru de 1322
    Carlos IV el Formosu [[3

    de xineru]] de 1322

    		1 de febreru de 1328
  • Rexente Felipe de Valois (1328) a la muerte del rei


    • Dinastía Valois

    [editar | editar la fonte]
    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
    Felipe VI 2 d'abril de 1328[40] 22 d'agostu de 1350
    Xuan II el Bonu [[22

    d'agostu]] de 1350

    		8 d'abril de 1364
  • Rexencia del Delfín Carlos (1356-1360;1364)
    • Carlos V el Sabiu [[8

    d'abril]] de 1364

    		16 de setiembre de 1380
    Carlos VI el Bienamado 16 de setiembre de 1380 21 d'ochobre de 1422
  • Rexencia (1380-1388) de los duques d'Anjou-Borgoña-Berry[41][42][43]
  • Rexencia pa la facción armagnac del Delfín Carlos (1418-1422),[44] rival y en conflictu cola Rexencia pa la facción anglu-borgoñona del rei Enrique V d'Inglaterra (1420-1422)[45] pol Tratáu de Troyes, y del Duque de Bedford (1422)[46][47]
    • Carlos VII el Bienservido 30 d'ochobre de 1422[48] 22 de xunetu de 1461
    Enrique VI d'Inglaterra
    (Como Enrique II)     		21 d'ochobre de 1422 19 d'ochobre de 1453[49]
  • Rei rival de Francia.
  • Rexencia del Duque de Bedford[50] hasta 1435.[51]
  • Los reis d'Inglaterra van siguir intitulándose como reis de Francia[52] hasta'l Acta d'Unión de 1800[53][54]
    • Lluis XI 22 de xunetu de 1461 30 d'agostu de 1483
    Carlos VIII 30 d'agostu de 1483 7 d'abril de 1498
  • Rexencia d'Ana de Francia y Pedru II de Borbón (1483-1491)
    • Lluis XII 7 d'abril de 1498 1 de xineru de 1515
  • Caña Valois-Orléans
    • Francisco I 1 de xineru de 1515 31 de marzu de 1547
  • Caña Valois-Angoulême
    Rexente Luisa de Saboya (1515; 1525-1526)
    • Enrique II 31 de marzu de 1547 10 de xunetu de 1559
  • Caña Valois-Angoulême
    • Francisco II 10 de xunetu de 1559 5 d'avientu de 1560
  • Caña Valois-Angoulême
    • Carlos IX 5 d'avientu de 1560 30 de mayu de 1574
  • Caña Valois-Angoulême
  • Rexente Catalina de Médicis (1560–1564)
    • Enrique III 30 de mayu de 1574 2 d'agostu de 1589
  • Caña Valois-Angoulême
  • Rexencia de Catalina de Médicis (1574)[55]

    • Dinastía Borbón

    [editar | editar la fonte]

    Intitulados como reis de Francia y de Navarra, yá que Enrique IV yera rei de Navarra antes del so ascensu al tronu. La titulación completa era: rei de Francia y de Navarra pola gracia de Dios.

    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
    Enrique IV, llamáu el Bon Rei Enrique 2 d'agostu de 1589 14 de mayu de 1610
    Carlos de Borbón
    (Como Carlos X)     		7 d'agostu de 1589 9 de mayu de 1590
  • Rei rival de Francia.[56]
  • El gobiernu rival de la Lliga Católica, que nun reconocía a Enrique III, nomó al Duque de Mayena como Llugarteniente xeneral del Estáu,[57]lo qu'aceptó'l 13 de marzu de 1589.[58][59]
  • Tres la muerte d'Enrique III fixo proclamar a Carlos de Borbón como rei,[60] pero yá que taba en prisión caltúvose como Llugarteniente Xeneral.[61]
  • El fallecimientu de Carlos de Borbón nun supunxo alteración dalguna na Lliga,[62] y Mayena siguió siendo Llugarteniente Xeneral hasta que reconoció a Enrique IV como rei'l 24 de xineru de 1596, fecha de la firma del edictu de Folembray [63][64]
    • Ficheru:Lluis XIII, rey de Francia (Philippe de Champaigne).jpg Lluis XIII, el Xustu 14 de mayu de 1610 14 de mayu de 1643
  • Rexente María de Médici (1610-1617)
    • Lluis XIV, el Rei Sol 14 de mayu de 1643 1 de setiembre de 1715
  • Rexente Ana d'Austria (1643-1651)
    • Lluis XV, el Bien Amáu 1 de setiembre de 1715 10 de mayu de 1774
  • Rexente Felipe d'Orleans (1715-1723)
    • Lluis XVI 10 de mayu de 1774 21 de setiembre de 1792
  • Dende'l 10 d'ochobre de 1789 intitulado como Rei de los franceses[65]
  • Tres la Fuga de Varennes, el rei foi suspendíu'l 21 de xunu de 1791 hasta que xuró la constitución el 14 de setiembre de 1791.
  • El 10 d'agostu de 1792, l'Asamblea nacional llexislativa suspendió al Rei[66] y los sos poderes fueron asumíos por un Conseyu executivu de 6 ministros.[67][68]
  • La Convención Nacional depunxo al rei'l 21 de setiembre de 1792, y finalmente foi guillotinado el 21 de xineru de 1793.

    • Primer República (1792-1804)

    [editar | editar la fonte]
    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Titulación / Evento
    Lluis XVII 21 de xineru de 1793 8 de xunu de 1795
  • Casa de Borbón
  • Rei titular de Francia y de Navarra
  • El Conde de Provenza proclamar rei dende l'exiliu y asumió la rexencia.[69]
  • Reconocíu poles potencies europees,[70][71] foi proclamáu rei n'insurrecciones contra la Convención Nacional.[72]

    • Dinastía Bonaparte (Primer Imperiu)

    [editar | editar la fonte]
    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
    Napoleón I 18 de mayu de 1804 3[73]/11 d'abril de 1814[74]
  • Emperador de los franceses

    • Restauración borbónica

    [editar | editar la fonte]

    En volviendo del exiliu, el rei Lluis XVIII xube al tronu intitulado como Rei de Francia y de Navarra, anque'l reinu de Navarra yá fuera abolíu en 1789.

    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
    Lluis XVIII, el Deseyáu 6 d'abril de 1814 20 de marzu de 1815
  • Autoproclamado rei nel exiliu tres la muerte de Lluis XVII en 1795.[75][76]
  • Cola entrada de los aliaos en París, el Senáu creó'l 1 de xineru de 1814, un Conseyu executivu de 5 miembros[77]y el 14 d'abril de 1814, el Senáu dio a Carlos de Artois el cargu de Llugarteniente Xeneral del Reinu hasta la venida del rei[78] el 3 de mayu de 1814.[79]

    • Dinastía Bonaparte (Los Cien Díes)

    [editar | editar la fonte]
    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
    Napoleón I 20 de marzu de 1815 22 de xunu de 1815
  • Emperador de los franceses
    • Napoleón II 22 de xunu de 1815 7 de xunetu de 1815
  • Emperador de los franceses
  • La Cámara de Representantes y la Cámara de los Pares reconocieron l'abdicación de Napoleón I y la proclamación de Napoleón II[80][81]y dieron en designar una Comisión de gobiernu (gobiernu provisional) de cinco miembros'l 23 de xunu[82]
  • La comisión foi eslleida cola entrada de los aliaos en París el 7 de xunetu de 1815.[83] y a otru día Lluis XVIII reasumió los sos poderes.[84]

    • Restauración borbónica

    [editar | editar la fonte]
    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
    Lluis XVIII, el Deseyáu 8 de xunetu de 1815 16 de setiembre de 1824
    Carlos X 16 de setiembre de 1824 30 de xunetu de 1830[85]
  • Depuestu pola Cámara de Representantes, que convidó a Lluis Felipe d'Orleans como Llugarteniente Xeneral del Reinu, col beneplácito de la Cámara de los Pares.[86]
  • Lluis Felipe de Orléans aceptó'l 31 de xunetu y el 9 d'agostu foi proclamáu rei de los franceses.
  • Los socesores de Carlos X son los pretendientes legitimistas.

    • Dinastía Orleans (Monarquía de Xunetu)

    [editar | editar la fonte]
    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
    Lluis Felipe I 9 d'agostu de 1830 24 de febreru de 1848
  • El 24 de febreru de 1848 robló la so abdicación, y el mesmu día proclamóse un gobiernu provisional, que de la mesma proclamó la república'l día 26.[87]
  • Los descendientes de Lluis Felipe son los pretendientes orleanistas

    • Dinastía Bonaparte (Segundu Imperiu)

    [editar | editar la fonte]
    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
    Napoleón III 2 d'avientu de 1852 4 de setiembre de 1871
  • Prindáu'l 2 de setiembre de 1870 na Batalla de Sedán.
  • El 4 de setiembre proclamóse un gobiernu provisional republicanu: el Comité de Defensa Nacional.[88][89]

    • Ver tamién

    [editar | editar la fonte]

    Referencies

    [editar | editar la fonte]
    1. ↑ Rosamond McKitterick (2008), Carlomagno. La formación d'una identidá europea, páx.114
    2. ↑ Barbero, Alessandro (2004). Charlemagne: Father of a Continent (n'inglés). University of California Press, páx. 343. ISBN 9780520239432.
    3. ↑ Grierson, Philip; Blackburn, Mark (2007). Medieval European Coinage. The early middles ages 1 (n'inglés), páx. 524. ISBN 9780521031776.
    4. ↑ Pirenne, Henri (2008). History of Europe (n'inglés). Read Books, páx. 115. ISBN 9781409724605.
    5. ↑ Folz, Robert (1974). The Coronation of Charlemagne (n'inglés). Routledge & Kegan Paul, páx. 190. ISBN 9780710078476.
    6. ↑ Cannadine, David; Price, Simon (1992). Rituals of Royalty: Power and Ceremonial in Traditional Societies (n'inglés). Cambridge University Press, páx. 158. ISBN 9780521428910.
    7. ↑ Goldberg, Eric Joseph (2006). Struggle for empire: kingship and conflict under Louis the German, 817-876 (n'inglés). Cornell University Press, páx. 82. ISBN 9780801438905.
    8. ↑ Riché, Pierre (1993). The Carolingians (n'inglés). University of Pennsylvania Press, páx. 157. ISBN 9780812213423.
    9. ↑ Palgrave, Francis (1851). The History of Normandy and of England 1 (n'inglés). John W. Parker and son, páx. 165.
    10. ↑ Palgrave, Francis (1851). The History of Normandy and of England 1 (n'inglés). John W. Parker and son, páx. 166.
    11. ↑ Ganshof, François Louis (1996). Feudalism (n'inglés), páx. 26. ISBN 9780802071583.
    12. ↑ Jeep, John M. (2001). Medieval Germany: an encyclopedia (n'inglés). Psychology Press, páx. 417. ISBN 9780203801765.
    13. ↑ Nelson, Janet L. (1996). The Frankish world, 750-900 (n'inglés). Continuum International Publishing Group, páx. 84. ISBN 9781852851057.
    14. ↑ Jean-Charles-Léonard, Simonde de Sismondi (1850). The French under the Merovingians (n'inglés). W. &. T. Piper, páx. 311.
    15. ↑ Folz, Robert (1974). The Coronation of Charlemagne (n'inglés). Routledge & Kegan Paul, páx. 190. ISBN 9780710078476.
    16. ↑ Jean-Charles-Léonard, Simonde de Sismondi (1850). The French under the Merovingians (n'inglés). W. &. T. Piper, páx. 312.
    17. ↑ Brissaud, Jean (2001). A History of French Public Law (n'inglés). Beard Books, páx. 72. ISBN 9781587981012.
    18. ↑ Palgrave, Francis (1851). The History of Normandy and of England 1 (n'inglés). John W. Parker and son, páx. 298.
    19. ↑ Jean-Charles-Léonard, Simonde de Sismondi (1835). The French under the Merovingians (n'inglés). W. &. T. Piper, páx. 392.
    20. ↑ Riché, Pierre (1993). The Carolingians (n'inglés). University of Pennsylvania Press, páx. 212. ISBN 9780812213423.
    21. ↑ Classen, Albrecht (2007). Old age in the Middle Ages and the Renaissance: interdisciplinary approaches to a neglected topic (n'inglés), páx. 133. ISBN 9783110195484.
    22. ↑ Jean-Charles-Léonard, Simonde de Sismondi (1850). The French under the Merovingians (n'inglés). W. &. T. Piper, páx. 160.
    23. ↑ Carroll, Jane Louise; Stewart, Alison G. (2003). Saints, sinners, and sisters: gender and northern art in medieval and early modern Europe (n'inglés). Ashgate Publishing, páx. 170. ISBN 9780754605898.
    24. ↑ Taylor, Isidore-Justin-Séverin (1854). La ville de Reims (en francés). A. F. Lemaitre,, páx. 7.
    25. ↑ Riché, Pierre (1993). The Carolingians (n'inglés). University of Pennsylvania Press, páx. 214. ISBN 9780812213423.
    26. ↑ (1823) Encyclopaedia Britannica: or, A dictionary of arts, sciences, and miscellaneous literature, enlarged and improved IX (n'inglés). Archibald Constable, páx. 65.
    27. ↑ Fournial, Étienne (1989). Cartulaire de l'Abbaye de Vabres au Diocese de Rodez (en francés), páx. 13.
    28. ↑ MacLean, Simon (2003). Kingship and politics in the late ninth century: Charles the Fat and the end of the Carolingian Empire (n'inglés). Cambridge University Press, páx. 194. ISBN 9781139440295.
    29. ↑ (1854) The Archaeological journal 11 (n'inglés). Royal Archaeological Institute of Great Britain and Ireland, páx. 264.
    30. ↑ Dunbabin, Jean (2000). France in the making, 843-1180 (n'inglés). Oxford University Press, páx. 27. ISBN 9780191588303.
    31. ↑ Jackson, Richard A. (1995). Ordines coronationis Franciae: texts and ordines for the coronation of Frankish and French kings and queens in the Middle Ages 1 (n'inglés). University of Pennsylvania Press, páx. 133. ISBN 9780812232639.
    32. ↑ Goldberg, Eric Joseph (2006). Struggle for empire: kingship and conflict under Louis the German, 817-876 (n'inglés). Cornell University Press, páx. 340. ISBN 9780801438905.
    33. ↑ Bloch, Marc (1989). Feudal society 2 (n'inglés). Routledge, páx. 108. ISBN 9780415039185.
    34. ↑ Tanner, Heather J. (2004). Families, friends, and allies: Boulogne and politics in northern France and England, c. 879-1160 (n'inglés). Brill, páx. 27. ISBN 9789004132436.
    35. ↑ Nicolas, Harris (1838). The chronology of history (n'inglés). Longham, Rees, Orme, Brown, Green, & Longman and John Taylor, páx. 276.
    36. ↑ Vauchez, André; Lapidge, Michael (2000). [https://books.google.es/books?id=qtgotOF0MKQC&lpg=PA563&client=firefox-a&pg=PA563#v=onepage&q=&f=false Encyclopedia of the Middle Ages Editor , ISBN 1579582826, Nᵘ de páxines 1624 páxines] 1 (n'inglés). Routledge, páx. 263. ISBN 9781579582821.
    37. ↑ Laffan, R.G.D. (1930). Select documents of European history (n'inglés), páx. 16.
    38. ↑ Pigaillem, Henri (2003). les grandes heures de l'abbaye de Saint-Benoît-sur-Loire (en francés). Editions Beauchesne, páx. 215. ISBN 9782701014500.
    39. ↑ 39,0 39,1 Bak, János M. (1990). Coronations: medieval and early modern monarchic ritual (n'inglés). University of California Press, páx. 37. ISBN 9780520066779.
    40. ↑ Wagner, John A. (2006). Encyclopedia of the Hundred Years War (n'inglés). Greenwood Publishing Group, páx. xxxiii. ISBN 9780313327360.
    41. ↑ Scott, Walter (1834). Waverley Novels 54 (n'inglés). S.H. Parker, páx. 191.
    42. ↑ Hervé, Peter (1818). A chronological account of the history of France. (n'inglés). Peter Hervé, páx. 61.
    43. ↑ Wagner, John A. (2006). Encyclopedia of the Hundred Years War (n'inglés). Greenwood Publishing Group, páx. 87. ISBN 9780313327360.
    44. ↑ Knecht, Robert (2007). The Valois: Kings of France 1328-1589 (n'inglés). Continuum International Publishing Group, páx. 61. ISBN 9781852855222.
    45. ↑ Curry, Anne (2003). The Hundred Years War, Second Edition (n'inglés). Palgrave Macmillan, páx. 89. ISBN 9781403908162.
    46. ↑ Knecht, Robert (2007). The Valois: Kings of France 1328-1589 (n'inglés). Continuum International Publishing Group, páx. 61. ISBN 9781852855222.
    47. ↑ Tuck, Anthony (1999). Crown and Nobility: England 1272-1461 (n'inglés). Wiley, páx. 64. ISBN 9780631214663.
    48. ↑ Val, Malcolm Graham Allan (1974). Charles the Seventh (n'inglés). University of California Press, páx. 56. ISBN 9780520027879.
    49. ↑ Ye la fecha de tomar francesa de Burdeos y el fin de la Guerra de los Cien Años.
    50. ↑ Kantorowicz, Ernst Hartwig (1997). The King's Two Bodies: A Study in Mediaeval Political (n'inglés). Princeton University Press, páx. 410. ISBN 9780691017044.
    51. ↑ Pernoud, Regine; Clin, Narue-Veronique (1999). Joan of Arc: Her Story (n'inglés). Palgrave Macmillan, páx. 176. ISBN 9780312227302.
    52. ↑ Curry, Anne (2003). The Hundred Years War, Second Edition (n'inglés). Palgrave Macmillan, páx. 89. ISBN 9781403908162.
    53. ↑ Smith, William (1868). A smaller history of England (n'inglés). James Walton y John Murray, páx. 302.
    54. ↑ Black, Jeremy (2006). George the Third: America's Last King (n'inglés). Yale University Press, páx. 379. ISBN 9780300117325.
    55. ↑ Richardson, Glenn (2008). The Contending Kingdoms: France and England, 1420-1700 (n'inglés). Ashgate Publishing, páx. 117. ISBN 9780754657897.
    56. ↑ Pola Lliga Católica
    57. ↑ Baumgartner, Frédéric J. (1976). Radical Reactionaries: The Political Thought of the French Catholic League (n'inglés). Librairie Droz, páx. 103. ISBN 9782600039031.
    58. ↑ de Lucinge, René (2006). James J. Supple: Lettres de 1588: Un Monde Renversé (n'inglés). Librairie Droz, páx. 434. ISBN 9782600010399.
    59. ↑ (1827) The History of Paris from the Earliest Period to the Present Day 2 (n'inglés). G. B. Whittaker, páx. 137.
    60. ↑ Knecht, Robert J. (2001). The Rise and Fall of Renaissance France: 1483-1610 (n'inglés). Wiley, páx. 454. ISBN 9780631227298.
    61. ↑ Browning, William Shergold (1840). A History of the Huguenots (n'inglés). Whittaker and Company, páx. 163.
    62. ↑ Saulnier, Eugène (1912). -y rôle politique du cardinal de Bourbon (Charles X) 1523-1590 (en francés). Librairie ancienne Honoré Champion, páx. 250.
    63. ↑ Barbiche, Bernard; Bercâe, Yves Marie (2003). Études sur l'ancienne France: offertes en hommage à Michel Antoine (en francés). Librairie Droz, páx. 20. ISBN 9782900791561.
    64. ↑ Jervis, William Henley (1867). The Student's France, a History of France from the Earliest Times to the Establishment of the Second Empire in 1852 (n'inglés). Harper & Brothers, páx. 373.
    65. ↑ (1840) Léonard Charles A.G. Gallois: Réimpression de l'ancien Moniteur, mai 1789 -novembre 1799 2 (en francés), páx. 32.
    66. ↑ (1834) J. B. Duvergier: Collection complète des lois, décrets, ordonnances, règlemens avis du Conseil d'état, publiée sur les éditions officielles du Louvre 4 (en francés). A. Guyot et Scribe, páx. 290.
    67. ↑ Bouloiseau, Marc (1983). The Jacobin Republic: 1792 - 1794 (n'inglés). Cambridge University Press, páx. 13. ISBN 9780521289184.
    68. ↑ Los ministros fueron: Roland n'Interior, Clavière en Finances, Servan en Guerra, Danton en Xusticia, y Lebrun n'Asuntos Esteriores, y Monge en Marina.
    69. ↑ Beauchesne, Alcide (1855). Louis XVII: His Life, His Suffering, His Death, the Captivity of the Royal Family in the Temple 2 (n'inglés). Harper & Brothers, 1855, páx. 2.
    70. ↑ Vicent, Benjamin (1868). Haydn's dictionary of dates (n'inglés). Y. Moxon, son, and co., páx. 340.
    71. ↑ de Beauchesne, M.A. (1854). «The Life and Death of Louis XVII», The North American Review, Volume 78 78 (n'inglés). Crosby, Nichols, and company, páx. 117.
    72. ↑ el 10 de marzu de 1793 en Machecoul ( (1795) The Scots Magacín; Or, Xeneral Repository of Literature, History, and Politics, Volume 57 (n'inglés). A. Chapman, páx. 553.), o'l 24 d'agostu de 1793 en Tolón (Aulard, François-Alphonse (2009). The French Revolution: A Political History, 1789-1804 2 (n'inglés). BiblioBazaar, páx. 309. ISBN 9781115845199.)
    73. ↑ Depuestu pol Senáu (Dwyer, Philip G.; McPhee, Peter (2002). The French Revolution and Napoleon: A Sourcebook (n'inglés). Routledge, páx. 190. ISBN 9780415199070.)
    74. ↑ Abdicación definitiva (Lamartine, Alphonse (1834). Historia Xeneral de Francia: Hestoria de la restauración 3. Libreria Española, páx. 46.)
    75. ↑ Strieter, Terry W. (1999). Nineteenth-century European Art: A Topical Dictionary (n'inglés). Greenwood Publishing Group, páx. 129. ISBN 9780313298981.
    76. ↑ de Bonnechose, Émile (1888). A Popular History of France (n'inglés). Ward, Lock & Co., páx. 329.
    77. ↑ Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord, Pierre Riel, conde de Beurnonville, Arnail-François, conde de Jaucourt, Emmerich Joseph, duque de Dalberg, y François-Xavier-Marc-Antoine de Montesquiou-Fézensac (Alison, Archibald (1860). History of Europe from the Commencement of the French Revolution to the Restoration of the Bourbons in 1815 (n'inglés). W. Blackwood, páx. 186.
    78. ↑ (1814) The European Magazine, and London Review, Volumes 65-66 65 (n'inglés). Philological Society of London, páx. 360.
    79. ↑ Thiers, Adolphe (1860). History of the consulate and the empire of France under Napoleon: forming a sequel to "The history of the French revolution" 17 (n'inglés). H. Colburn, páx. 73.
    80. ↑ Wouters, Felix (1849). Histoire de la République et de l'Empire, 1789-1815 (en francés). V. Wouters, páx. 992.
    81. ↑ de Norvins, Jacques Marquet (1839). Histoire de Napoléon (en francés). Furne, páx. 599.
    82. ↑ Formada por Joseph Fouché, duque de Otranto (presidente), Lazare Carnot, Paul Grenier, Armand Augustin Louis de Caulaincourt, duque de Vicenza, y Nicolas-Marie Quinette.
    83. ↑ Fouché, Joseph (1825). The Memoirs of Joseph Fouché, Duke of Otranto, Minister of the General Police of France 1 (n'inglés). C. Knight, páx. 310.
    84. ↑ Siborne, William (1848). History of the War in France and Belgium, in 1815: Containing Minute Details of the Battles of Quatre-Bras, Ligny, Wavre, and Waterloo (n'inglés). T. and W. Boone, páx. 507.
    85. ↑ Haydn, Joseph (1851). The Book of Dignities: Containing Rolls of the Official Personages of the British Empire (n'inglés). Longmans, Brown, Green, and Longmans, páx. 24.
    86. ↑ de Vaulabelle, Achille Tenaille (1854). Chute de l'Empire. Histoire des deux restaurations jusqu'à la chute de Charles X 7 (en francés). Perrotin, páx. 456.
    87. ↑ Deswarte, Marie-Pauline (2003). Essai sur la nature juridique de la Republique (en francés). Editions L'Harmattan, páx. 82. ISBN 9782296311435.
    88. ↑ Simpson, William; Jones, Martin Desmond (2000). Europe, 1783-1914 (n'inglés). Routledge, páx. 268. ISBN 9780415226608.
    89. ↑ Gildea, Robert (2008). Children of the Revolution: The French, 1799-1914 (n'inglés). Harvard University Press, páx. 231. ISBN 9780674032095.

    Enllaces esternos

    [editar | editar la fonte]
    Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Llista_de_monarques_de_Francia&oldid=4279626»