Daimús
 Daimús | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Alministración | |||
| País |  España | ||
| Autonomía |  Comunidá Valenciana | ||
| Provincia | provincia de Valencia | ||
| Comarques | Safor | ||
| Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||
| Alcalde de Daimús |
Robert Miñana Giménez (es)  | ||
| Nome oficial | Daimús (ca)[1] | ||
| Códigu postal |
46710 | ||
| Xeografía | |||
| Coordenaes | 38°58′12″N 0°09′14″W / 38.97°N 0.15388888888889°O | ||
  Daimús Daimús (España)  | |||
| Superficie | 3.1 km² | ||
| Altitú | 6 m | ||
| Llenda con | Gandia y Guardamar de la Safor | ||
| Demografía | |||
| Población |
3348 hab. (2023) - 1538 homes (2019) - 1579 muyeres (2019) | ||
| Porcentaxe | 100% de Safor | ||
| Densidá | 1080 hab/km² | ||
| Más información | |||
| Estaya horaria | UTC+01:00 | ||
| daimus.es | |||
 | |||
Daimús ye un conceyu de la Comunidá Valenciana, España. Pertenez a la provincia de Valencia, na comarca de la Safor.
Xeografía física
[editar | editar la fonte]El conceyu ta asitiáu nel sur de la provincia de Valencia, xunto a la mariña. La superficie del términu presenta una nidia xeomorfoloxía. Crucia'l territoriu la acequia de Daimuz y la del Azagador sirve de llende pel sur col términu de Guardamar de la Safor. Nos sos 3.10 km² reparar dos zones claramente estremaes: les tierres baxes que conformen la zona de mariña y l'antigua marjal, y la zona onde se emplaza el pueblu. El nucleu urbanu atópase emplazado sobre una pequeña elevación qu'al respective de la parte Este, atópase derruida, dixebraes pol denomináu como marge gros, que nun ye más qu'una relicta dorsal prelitoral. Partíes importantes dientro del conceyu son al norte Les Marines, El Moyón y los Ríos, na so parte central Los Marjales, los Ribayos y los Pedregales siéndolo nel sur los Rincones o les Marines.
Haber de tener en cuenta la proximidá pel so marxe derecha al ríu Serpis, qu'arrama les sos agües al mar al altor de los Marenys de Rafalcaïd. Los hinchentes, dientro del conceyu, tán fuertemente amestaes a esti colector. Mientres episodios denominaos de "gota fría", precipitaciones d'elevada intensidá horaria soceden acompañaes del efeutu "tapón" que'l temporal de llevante xeneráu nestos episodios produz sobre'l mar y en consecuencia sobre'l ríu Serpis. Tou vese coadyuvado porque bona parte del conceyu ocupa una antigua zona de marjal ablayada que se ve cerrada por un gordón mariniegu relicto y un paséu marítimu con un efeutu similar, lo que favorez los mecanismos de anegamiento en superficie.
Llocalidaes estremeres
| Norte: Gandia | ||
| Oeste: Gandia | 
|
Este: Mar Mediterraneu |
| Sur: Guardamar de la Safor |
Clima
[editar | editar la fonte]El clima del conceyu al igual que pal conxuntu de la Safor ye Termomediterráneo Subhúmedo. Precipitaciones medies añales entendíes ente 500-800 mm, y temperatures medies añales superiores a 19 °C. Amplitú térmica: 15-16º.
Xeoloxía
[editar | editar la fonte]Acordies con el Mapa Geocientífico de la provincia de Valencia, Daimuz nel so conxuntu queda enmarcáu dientro del estensu "Gordón Mariniegu" qu'alluga de norte a sur gran parte de les planes aluviales que profusamente destináronse al aprovechamientu agrícola de regadíu. Puede dicise, qu'ocupa la Llanura Costera, franxa de territoriu que se presenta n'inmediatu contautu col mar Mediterraneu. Trátase d'un espaciu conformáu litológicamente por materiales d'atropo fundamentalmente de procedencia aluvial, y que conformen una estensa llanura aluvial. Destaquen materiales cuaternarios como llimos y arenes marines; graves, cantares, llimos y magres fluvio-coluviales asina materiales miocénicos: magres y llimos. Trátase d'una zona apoderada por materiales cuaternarios, d'escasu interés a nivel paleontolóxicu.
La morfoloxía del conxuntu apodera pol so escasu valor clinométrico, con pendientes entendíes ente'l 0 y 5 por 100, el so cayente dar dende l'oeste al este. La hidroloxía del conceyu queda fuertemente condicionada polos aprovechamientos agrícoles pretéritos onde la traza de les entidaes naturales foi desfigurada en pro d'importantes acequias que nutren una profusa rede de riego artificial onde acequias (séquies) como la Acequia Madre (Sequia Mare) o'l calce natural, "Riuet" o "Azagador" ("Assagador") partitérmino col conceyu de Guardamar de la Safor acopen el protagonismu.
Mediu ambiente
[editar | editar la fonte]Bona parte del sistema dunar adscritu al conceyu, y qu'entiende la parte de mariña ente'l puertu de Gandía y Guardamar de la Safor, atópase na actualidá estazáu pola esistencia de construcciones na Sablera de Daimuz y en Marenys de Rafalcaid. Forma parte del gran complexu de restinga-albufera del golfu de Valencia, alcontrándose ente los marjales de Jaraco-Jeresa y de Pego-Oliva. La mayor parte d'apurrir sedimentarios a esti sistema proceden del ríu Serpis, que desagua nel Grau de Gandia.
El fragmentu del sistema dunar entendíu ente Guardamar de La Safor y Sablera de Daimuz, atópase incluyíu nel LIC Dunes de la Safor de la Rede Natura 2000. Trátase del tramu de dunes meyor calteníu, magar se desenvuelven actuaciones distintes al pertenecer a dos términos municipales distintos. En Guardamar de la Safor la vexetación dunar ta apoderada por una comunidá de grama marina Elymus farctus y Echinophora spinosa. Sobre esta vexetación hai ensame de cañes, procedentes de los restos de les actuaciones entamaes p'afitar les dunes. Escontra l'interior ye frecuente que les dunes entren en contautu colos espacios axardinaos de les urbanizaciones circundantes, lo qu'aumenta'l riesgu d'entrada d'especies vexetales exótiques al sistema. En Daimuz, la duna presenta un valláu perimetral. Amás de la comunidá vexetal formada pola grama marina, ye posible reparar tamién la comunidá del barrón Ammophila arundinacea mesma de les dunes de tipu secundariu. Escontra l'interior, el sistema dunar llenda col paséu marítimu qu'hai na zona. El restu del gordón dunar ta colonizáu tamién pola grama marina, siendo bien abondoses especies como'l lotu Lotus creticus y el lliriu de mar (Pancratium maritimum. Asina mesmu, la entrada d'especies alóctonas, fundamentalmente la yerba de cuchiellu Carpobrotus sp., ye patente, aportando a la especie dominante nes zones más alteriaes. El diagnósticu con respectu al estáu de caltenimientu d'esti sistema dunar presenta clares diferencies en función del área en qu'asitiemos.
La zona sur atópase bien caltenida, principalmente nel tramu asitiáu al sur del conceyu de Daimuz. La zona norte, sicasí, ta bien degradada. La flora propia de la duna ye práuticamente inesistente, siendo substituida cuasi na so totalidá pola yerba de cuchiellu. [2]
Historia
[editar | editar la fonte]Daimuz, que'l so topónimu ye de procedencia árabe, yera unu de los territorios que dependía del castiellu de Bairén. Na dómina romana fuéronse estableciendo nes zones llixeramente elevaes, que sobresalíen de los llanos y marjales que formaben el paisaxe, una serie de villes rústiques que los sos restos, cuasi totalmente destruyíos polos plantíos de vides primeru y de cítricos dempués, van surdiendo en cuanto afóndase daqué nel suelu.
El poblamientu romanu tuvo d'empecipiase nel sieglu I de nuesa yera, como paez indicar l'afayu d'un denariu de plata de la familia Acilia, del añu 54 e.C. , xunto con un as de bronce de Domiciano del añu 82 de la era, y perduró, ensin dulda, hasta tiempos musulmanes, enllazáu yá colos tiempos históricos.
Caltiénense dellos restos de la dómina romana como'l xacimientu del Güertu del Conde y el sepulcru de Baebia Quieta, verdaderes ayalgues y reliquies del conceyu. Nel casu del sepulcru, tratar d'un terrenal citrícola en que la so superficie atopar restos romanos. Delles hipótesis apunten que yera la ciudá de Artemision. Nel añu 1506 apaecieron so una piedra cabeces de mármol, una d'home y otra de muyer, amás de dos lápida romanes, una d'elles nuna torre antigua y la otra nun sepulcru con forma de torre.
Namái a partir del cambéu d'era, perteneció a Gandia de la que se desmembró en 1535. Tuvo'l señoríu Vicente Ferrer y más tarde el Conde de Almenara. La espulsión de los moriscos dexó'l pueblu despobláu, polo qu'hubo d'otorgase nueva carta puebla en 1612.
Demografía
[editar | editar la fonte]La gran mayoría de la población mora nel nucleu urbanu de Daimuz, compuestu polos siguiente barrios: Cascu Antiguu, Camín al Mar, Sablera, Los Pedregales, La Mingola, Les Casetes y Les Marines. Cabo resaltar que mientres el periodu branizu la so población aumenta considerablemente, llegando nel mes d'agostu a allugar aproximao unos 20.000 habitantes.
| ! 1992 | 1994 | 1996 | 1998 | 2000 | 2002 | 2004 | 2005 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2012 | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1.218 | 1.277 | 1.293 | 1.389 | 1.438 | 1.674 | 1.855 | 2.242 | 2.353 | 2.862 | 3.007 | 3.068 | 3.171 | 3.130 |
Política
[editar | editar la fonte]| Llexislatura | Nome | Partíu |
|---|---|---|
| 1979-1983 | Carlos Chova Nadal | Independiente |
| 1983-1987 | José Català Fuster | Independiente |
| 1987-1991 | Juan-Bautista Siguí Ferrer | PSPV-PSOE |
| 1991-1995 | Melchor Mañó Sabater | PP |
| 1995-1999 | Melchor Mañó Sabater | PP |
| 1999-2003 | Melchor Mañó Sabater | PP |
| 2003-2007 | Melchor Mañó Sabater | PP |
| 2007-2011 | Melchor Mañó Sabater | PP |
| 2011-2015 | Francisco Javier Planes Planes | PP |
| 2015-2019 | n/d | n/d |
| 2019-2023 | n/d | n/d |
| 2023- | n/d | n/d |
Economía
[editar | editar la fonte]Les tierres son de regadíu, cultivándose principalmente'l naranxal y les hortolices. Esisten industries de remane de la naranxa y de servicios.Hai de solliñar que según los datos apurríos pola Conseyería d'Agricultura, Pesca y Alimentación de la Xeneralidá Valenciana en 2002 el conceyu cuntaba con un total de 152 hai destinaes al cultivu de cítricos (62 hai de naranxal duce y 90 hai de mandarino) viéndose esta superficie notablemente amenorgada, como s'aprecia nos datos del añu 2007, con un total de 106 hai (60 hai de naranxal duce, 45 d'hai mandarino y 1 d'hai llimonal).
Unu de los puntos fuertes de la economía ye'l turismu, que llega a cuadruplicar el númberu d'habitantes mientres los meses de branu. Daimuz participa nel Plan de Sableres Accesibles de la Comunidá Valenciana, y la so sablera ye apta pa minusválidos. Dende l'añu 2007 la sablera de Daimuz ye premiada col distintivu de la Bandera Azul, y la Marca "Q" calidable Turística dada pol Institutu pa la Calidá Turística Española.
Tresportes
[editar | editar la fonte]Dende Valencia, aportar a esta llocalidá per carretera al traviés de la N-332 pa enllazar cola N-337 y rematar na CV-670. La estación de Renfe en Gandía asítiase a escasos 2 quilómetros.
Patrimoniu
[editar | editar la fonte]Patrimoniu arquiteutónicu
[editar | editar la fonte]- Ilesia de San Pedro Apóstol: Data del sieglu XIX anque ta construyida sobre un templu anterior del sieglu XV. Restaurada nel añu 2010.
- Casa Grande: Casa señorial de finales del sieglu XIX.
- Antiguu llavaderu: Asitiáu na actual cai Assagador, yera'l llugar onde d'antiguo les muyeres llavaben la ropa puerco y del qu'anguaño entá se caltienen muertes de la so presencia. Destacar por ser el principiu d'una serie d'acequies debíu a la nacencia d'agua del sosuelu.
Patrimoniu natural
[editar | editar la fonte]- Sablera de Daimuz: Trátase d'una sablera de sable y con disponibilidad de servicios y equipamientos.[3] La Sablera de Daimuz configurar por un conxuntu de sablera y gordón dunar de dimensiones variables (restinga residual de dunes móviles al norte y sur de la sablera de Daimuz). Ésti ye precedíu por una llanura mariniega que ye ocupada en tramu por zones agrícoles apoderaes polos cítricos al norte, árees degradaes, edificación abierta d'alta y baxa densidá na so parte mariniega-central y una pequeña zona de güelgues al sur, coincidiendo cola desaguada del Ribayu del Azagador (Assagador). La zona de sablera, dunes, güelga del Azagador, según les zones con influencia fluvial (Marjaleta del Nord de Daimús") presenten un interés a nivel ambiental eleváu. Trátase d'una sablera de sables finos a bien fines con tresporte llonxitudinal pocu definíu, claramente regresiva, según les observaciones realizaes ente 1947 y 1981. La zona d'agües marítimes perteneciente al conceyu de Daimuz, se adscribe a la calificación de praderíes de fanerógames marines, siendo'l so estáu actual de caltenimientu bien probe.
Urbanismu
[editar | editar la fonte]El conceyu componer de cinco asentamientu bien estremaos qu'anguaño tienden a homogeneizarse. El cascu antiguu de Daimuz, la mesma Sablera de Daimuz más cercana a la llinia de mariña y conformada por edificación en bloque, "los Pedregales" conxuntu allugáu más al interior conformáu por cases baxes unifamiliares que'l so nome vien de la masiva presencia de cantos rodaos aluviales que formaben antaño les sos cais. D'últimes el nucleu urbanu de Daimuz allugáu a cota más elevada y más al interior. Tamién s'alluga nel so estremu noroeste una pequeña agrupación de cases familiares denomada "La Mingola" conformando una diminuta pedanía que data de principios del sieglu XX. Otra pequeña agrupación de cases conformar por -yos Casetes de L'Yera allugáu al sureste del términu municipal. Na actualidá'l conceyu de Daimuz presenta un desenvolvimientu residencial bien importante que llegó a colmatar gran parte de la so superficie municipal con edificación, destacando los adosaos, pareados y vivienda de destín unifamiliar na parte darréu posterior a la llinia edificada de mariña y amplió la so edificación en bloque nos dominios na so zona de sablera.
Places, parques y xardinos
[editar | editar la fonte]- Plaza de Xaime I: Plaza principal del pueblu, onde s'atopa la Ilesia Parroquial.
- Plaza del alcalde Francisco Castelló Piera: Popularmente llamada Plaza de la Barca, ta asitiada en 1ª llinia de sablera. Ye la plaza principal de la sablera, de fuerte vocación comercial.
- Paséu Marítimu: Percuerre tola fachada mariniega del conceyu. A lo llargo de los sos 2 quilómetros vamos atopar llugares destacaos, como la Plaza de la Barca, la Plaza del Axedrez o'l Parque de la Cruz Roja. Nos últimos años urbanizáronse los sectores Norte y Sur de la sablera, dando llugar a amplies aveníes y grandes zones verdes, con equipamientos deportivos como pistes de fútbol, baloncestu y petanca.
Cultura
[editar | editar la fonte]- Fiestes Mayores. Dedica les sos fiestes a San Pedro Apóstol el día 29 de xunu. Anguaño y nestos últimos años, estes fiestes crecieron de manera esponencial, especialmente'l día dedicáu a los moros y cristianos. Dichu día, realícense desfiles de moros y cristianos de gran guapura y espectacularidá. Otros díes emotivos son especialmente los dedicaos al patrón del pueblu.
- Per otru llau, celébrense tamién les fiestes dels Pedregals n'honor a Santiago Apóstol el 25 de xunetu.
- Les fiestes de la Sablera celébrense'l 15 d'agostu, y tán dedicaes a los turistes que visiten la llocalidá.
Deportes
[editar | editar la fonte]El conceyu de Daimuz cunta con un Polideportivu Municipal asitiáu ente'l Centru históricu y la Sablera. Nél atópase 1 campu de fútbol, 2 pistes de frontón, 2 pistes de tenis, 2 pistes de pádel y la Piscina Municipal.
Fora del recintu polideportivu tamién ye posible realizar deporte, yá que na zona Norte de la sablera hai 1 pista de fútbol sala y otra de Baloncestu. Partíes pol paséu marítimu tópense delles pistes de Petanca.
Nel periodu branizu prauticar con frecuencia'l windsurf y el kitesurf. Hai de solliñar que'l Real Club Náuticu de Gandía atopar a escasos 2 quilómetros de Daimuz.
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
- ↑ http://www.marm.es/es/mariñes/temas/el.../090471228017y422_tcm7-30053.pdf
- ↑ «Catálogu de sableres: Daimús» (castellanu). Ministeriu de Mediu Ambiente (2008). Consultáu'l 18 de xunetu de 2010.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Daimús.- Conceyu de Daimuz
- Sumiad daimuS
- Esti artículu incorpora material procedente de la páxina web de la Federació Valenciana de Municipis y Províncies, que per aciu d'una autorización permitió agregar conteníu ya imáxenes y espublizalos baxo llicencia GFDL.
