Charlotte Hornets
Charlotte Hornets | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Situación | ||||
| Estáu | Estaos Xuníos | |||
| Datos | ||||
| Tipu | club de baloncestu | |||
| Fundáu en | 1988 | |||
| Propietariu |
 Michael Jordan | |||
| Entrenador |
Charles Lee | |||
| Mascota |
Hugo (en)  | |||
| Categoría | National Basketball Association | |||
| Instalaciones | ||||
| Estadiu | Spectrum Center | |||
| Capacidá | 19 077 | |||
| Inaugurao | 21 och 2005 | |||
| Dueñu de |
Michael Jordan Robert L. Johnson George Shinn | |||
| Uniforme | ||||
| ||||
|
Web oficial | ||||
 | ||||
Los Charlotte Hornets son un equipu profesional de baloncestu estauxunidense con sede en Charlotte, Carolina del Norte. Compiten na División Sureste de la Conferencia Este de la NBA y apuesten los sos partíos como locales nel Spectrum Center, allugáu nel centru de la ciudá de Charlotte. La franquicia ye propiedá del ex-xugador de baloncestu Michael Jordan, quien adquirió l'equipu nel añu 2010 tres años como accionista minoritariu.
Los Hornets orixinales fueron fundaos en 1988 como un equipu d'espansión, propiedá del empresariu George Shinn. En 2002, Shinn treslladó l'equipu a Nueva Orleans, que se convirtió nos New Orleans Hornets. Dos años dempués, la NBA estableció un nuevu equipu d'espansión pa Charlotte: los Charlotte Bobcats. Nel añu 2013, la franquicia de Louisiana anunció que camudaría'l so nome pol de New Orleans Pelicans,[1] y coles mesmes Charlotte comunicó que recuperaría la denominación Hornets, según la historia de la franquicia ente 1988 y 2002.
Pabellones
[editar | editar la fonte]- Charlotte Coliseum (1988-2002, 2004-2005)
- Spectrum Center (2005-presente), tamién conocíu como "Charlotte Bobcats Arena" (2005-2008)
Historia
[editar | editar la fonte]Los Charlotte Hornets orixinales
[editar | editar la fonte]1985-87: Nacencia de la franquicia
[editar | editar la fonte]En 1985, la NBA anunció los planes pa la espansión a cuatro franquicies. George Shinn, empresariu de Charlotte, Carolina del Norte, dio a conocer el proyeutu pa traer un equipu de la NBA a la parte de Charlotte, axuntando a un grupu d'empresarios locales pa encabezar la nueva franquicia.
En Charlotte destacaba'l baloncestu universitario, con Charlotte 49ers y Davidson Wildcats, y yera amás una de les ciudaes de más rápidu crecedera del país. D'antiguo tamién cuntó con Carolina Cougars, equipu de l'American Basketball Association dende 1969 hasta 1974.
Sicasí, dellos críticos inda duldaben de que Charlotte pudiera caltener una franquicia de la NBA. Ello ye que un columnista del periódicu Sacramento Bee bromió diciendo que "la única franquicia que Charlotte va poder sostener ye una con arcos doraos" (en referencia a McDonald's).[2] Sicasí, l'as na manga de Shinn yera'l Charlotte Coliseum, un pabellón en construcción qu'acoyería a 24.000 espectadores, convirtiéndose asina nel pabellón con más capacidá na historia de la NBA. El 5 d'abril de 1987, el comisionado de la lliga David Stern informó a Shinn que'l so proyeutu convirtiérase oficialmente na 24ª franquicia de la NBA, empezando a xugar en 1988. Al pie de Charlotte fueron concedíes franquicies en Miami (los Heat), en Minneapolis-Saint Paul (los Timberwolves) y n'Orlando (los Magic).
Orixinalmente, l'equipu foi nomáu Charlotte Spirit,[3] pero n'otru concursu pa nomar a la franquicia resultó victoriosu "Hornets" ("Avispones"). El nome foi llográu por cuenta de la resistencia feroz de la ciudá a la ocupación británica mientres la Guerra Revolucionaria de los Estaos Xuníos, qu'afaló al gobernador colonial Charles Cornwallis a referise a ello como "un auténticu nial de avispones". El nome fuera enantes usáu por otros equipos deportivos de Charlotte; equipos de les lligues menores de béisbol fueron llamaos Hornets dende 1901 hasta 1972,[4] otru conxuntu de fútbol americanu inclusive llegó a participar de manera efímera na Lliga Mundial de Football en 1974 y 1975,[5] y los equipos de baloncestu de la NCAA de Charlotte 49ers y Davidson Wildcats xueguen añalmente'l Troféu Hornets' Nest.[6]
L'equipu darréu recibió muncha atención del públicu cuando escoyeron el verde azuláu como'l so color primariu. El so xuegu de camisetes revolucionó la moda deportiva de finales de los años 1980 y principios de los años 1990. San Jose Sharks, Florida Marlins y Jacksonville Jaguars llueu copiaríen el popular color. Inclusive Detroit Pistons camudó'l so tradicional colloráu y blancu a mediaos de los 90 pa xunise a la moda del verde azuláu. Vancouver Grizzlies tamién utilizó dichos colores nos sos primeros años na lliga.
A pesar de les esmoliciones pol Charlotte Coliseum al ser demasiáu grande, Shinn pensó que'l sofitu de tantos años al baloncestu universitario fácilmente treslladaríase a los Hornets. La ciudá y la rexón entornar col equipu, esplotando les ventes de los tickets de temporada n'empezando vendiendo 15.000 p'aumentar a 21.000. Les ventes de los Hornets taben ente les más importantes nel país; como exemplu, colgaron el cartelu de "nun hai entraes" en 358 partíos consecutivos, l'equivalente a nueve temporaes siguíes.
Shinn contrató a Carl Scheer, executivu de la NBA mientres un llargu tiempu, como mánager xeneral. Scheer decidió axuntar a una llista de veteranos xugadores col fin de formar un equipu competitivu lo más aína posible, con vistes a algamar los playoffs nun periodu de cinco años. L'antiguu téunicu de baloncestu universitario y veteranu asistente de la NBA Dick Harter foi'l primer entrenador de los Hornets.[7]
1988-92: Entamos difíciles
[editar | editar la fonte]Na temporada 1988-89,[8] l'equipu foi lideráu por Kelly Tripucka, ex-bistechu de los Pistons, quien se convertiría nel máximu anotador del equipu nos sos dos primeres campañes na lliga. Los Hornets tamién cuntaben col novatu tirador Rex Chapman, cola base Muggsy Bogues, el xugador de menor estatura na historia de la lliga, y col veteranu Kurt Rambis, campeón de la NBA colos Lakers enantes. Nel primer partíu na so historia, los Hornets recibieron un duru castigu cayendo ante Cleveland Cavaliers por 133-93. Tres la derrota, ganaron el so primer partíu con un 117-105 sobre Los Angeles Clippers. Típicu de conxuntos n'espansión, los Hornets remataron la temporada con un balance de 20 victories y 62 derrotes y ensin ganar más de dos partíos consecutivos. Promediaron 104,5 puntos a favor y 113 en contra, con Tripucka a lo más anotador de los Hornets con 22,6 puntos per partíu y tres nueches roblando 40 puntos o más. Rambis lideró al equipu en rebotes con 9,4 y el rookie Chapman permedió 16,9 puntos per alcuentru y foi nomáu nel Meyor quintetu de rookies de la NBA segundu meyor quintetu de rookies.
La temporada siguiente foi dura del principiu hasta'l final. Harter foi despidíu en xineru dempués de que los xugadores remontar contra'l so estilu de xuegu empobináu a la defensa y foi reemplazáu pol so asistente Gene Littles. Un récor de 3-31 dende xineru hasta marzu fizo que los Hornets dieren per terminada la campaña con un 19-63.[9]
Na temporada 1990-91, los Hornets escoyeron nel draft a Kendall Gill, quien reforzó seriamente al equipu. Aun así, yeren incapaces de metese en playoffs y siguíen siendo un equipu de llotería de draft, consiguiendo nesti casu la primer eleición del draft del añu siguiente y ganando siete encuentros más que l'anterior añu. El casu positivu foi que los Hornets fueron los anfitriones del All-Star Game de 1991, celebráu en Charlotte. Johnny Newman, ficháu como axente llibre en branu, lideró a los Hornets n'anotación con 16,9 puntos per partíu, siguíu de Chapman con 15,7. A la fin de la temporada Littles foi despidíu y el mánager xeneral Allan Bristow ocupó'l so puestu.
Pa la temporada 1991-92, los Hornets escoyeron nel Draft de 1991 a Larry Johnson de la UNLV. Johnson impactó na lliga darréu, rematando ente los líderes de la lliga en puntos (19,2 per nueche) y rebotes (11,0), y consiguiendo el Rookie del Añu. El 25 de xineru de 1992, Newman anotó 41 punto ante Indiana Pacers, daquella récor anotador de la franquicia, y díes dempués los Hornets consiguieron otru récor al anotar 132 puntos con un 62,4% en tiros de campu na victoria por 132-115 ante Golden State Warriors. Selmanes más tarde, Charlotte superó dicha marca nel 136-84 que lu enxaretó a Philadelphia 76ers, siendo esos 52 puntos de diferencia'l mayor marxe de puntos na historia de la franquicia.[10] Gill lideró al equipu n'anotación, con 20,5 por partíu. Hasta'l mes de marzu l'equipu cuntó con aspiraciones p'algamar un puestu en playoffs, llogrando nueve victories consecutives pero perdiendo siete de los últimos ocho alcuentros de la temporada incluyendo una racha de cinco partíos perdíos. Finalmente l'equipu robló un rexistru de 31 victories y 51 derrotes.[11]
1992-99: Crecen los Hornets
[editar | editar la fonte]En temporada 1992-93, los Hornets escoyeron nel Draft de 1992 al pívot Alonzo Mourning de Georgetown. Los Hornets agora teníen dos xugadores 20-10 (capaces de promediar 20 puntos y 10 rebotes nuna temporada) con Johnson y Mourning, ya incluyendo a Gill formaben unu de los meyores tríos de la lliga. Johnson, que lideró la lliga en minutos xugaos con 3.323, permedió 22,1 puntos y 10,5 rebotes, siendo escoyíu como ala-pivot titular del Este nel All-Star Game de 1993.[12] Mourning nun se quedó tras, roblando unos granibles 21 puntos y 10,3 rebotes per partíu, y consiguiendo el Rookie del Añu de nun habese topáu con Shaquille O'Neal d'Orlando Magic. Remataron quintos nel Este con un balance de 44-38,[13] primer temporada ganadora na so historia, y debutaron nos playoffs. Nellos esaniciaron en primer ronda a Boston Celtics con una canasta na bocina de Mourning nel partíu decisivu.[14] Sicasí, escarecieron de la esperiencia y la fondura pa ganar a New York Knicks en Semifinales de Conferencia.[15]
Tres la temporada, los Hornets roblaron a Johnson un contratu de 12 años a razón de 84 millones de dólares, convirtiéndose nel alcuerdu más codalosu na historia de la lliga. Tamién consiguieron a Eddie Johnson, Dana Barro y Hersey Hawkins en cuenta de Kendall Gill.[10]
El Temporada 1993-94 de la NBA siguiente añu tuvo marcáu poles mancadures de Johnson y Mourning. El primeru perdióse 31 partíos en mancándose el llombu a finales d'avientu, cuando l'equipu cuntaba con un récor de 16-12, ente que'l segundu tuvo nel dique secu la mayor parte de los meses de xineru y febreru. Ensin les dos estrelles, los Hornets roblaron un probe bagaxe (5-16), anque tres la so vuelta volvieron alzar el vuelu con un 18-8 dende marzu hasta final de temporada regular. Los Hornets cerraron el telón con un 41-41, insuficiente pa llograr la clasificación a playoffs.[16] Bogues permedió 10,1 asistencies per partíu, segundu na lliga, y Mourning foi escoyíu p'apostar el so primera All-Star Game a pesar de nun poder xugalo por mancadura. Pela so parte, Dell Curry ganó'l premiu al Meyor Sestu Home permediando 16,3 puntos per nueche.[10]
Charlotte tornó a los playoffs de la campaña 1994-95, llogrando la primer temporada de 50 victories y siendo esaniciaos polos Chicago Bulls de Michael Jordan.[17][18] En branu de 1994, el veteranu pívot Robert Parish, lleenda de los Celtics de la década de los 80, fichó pol equipu.[19] Johnson volvió polos sos fueros tres la temporada anterior castigáu poles mancadures. Nésta, permedió 18,8 puntos y 7,2 rebotes, ensin ser l'home dominante na pintura que foi, pero añadiendo una arma ofensiva más al so repertoriu, el llanzamientu esterior; encestó 81 de los 210 triples qu'intentó mientres la campaña. Al pie de Mourning, xugó'l All-Star Game de 1995.[10]
En branu, Kendall Gill tornó al equipu en cuenta de Hersey Hawkins y tres díes más tarde los Hornets trespasaron a Mourning a Miami Heat por Glen Rice, el pívot Matt Geiger, el base Khalid Reeves y una eleición de primer ronda de draft.[20] En xineru, Gill foi intercambiáu una vegada más, nesta ocasión a New Jersey Nets con Reeves pol base Kenny Anderson. Geiger lideró al equipu en rebotes empatáu con Johnson, ente que Johnson y Rice fueron les principales armes ofensives del equipu, con Anderson controlando'l xuegu dau la mancadura del diminutu Bogues. A pesar de los cambeos, los Hornets nun llograron clasificase pa los playoffs de la temporada 1995-96.[21] Bristow dexó l'equipu a la fin de la mesma y Dave Cowens encargar de coyer la batuta de los Hornets nel banquín.
Otru añu, la pretemporada tuvo marcada pola cantidá de movimientos per parte de los Hornets; Anderson refugó l'anovar col equipu, Johnson foi trespasáu a New York Knicks por Anthony Mason y Brad Lohaus, y el recién drafteado Kobe Bryant foi unviáu a Los Angeles Lakers por Vlade Divac. Los nuevos Hornets paecíen ser entá meyores, con Divac y Geiger formando una de les meyores pareyes de pívots de la lliga, Mason permediando un doble-doble y siendo nomáu nel meyor quintetu de la NBA tercer meyor quintetu de la lliga, Bogues tornando de la mancadura, Rice teniendo la meyor temporada de la so carrera rematando terceru n'anotación de la lliga con 26,8 puntos per partíu, liderando la lliga en triples (47,1%) y siendo incluyíu nel meyor quintetu de la NBA segundu meyor quintetu de la temporada. Amás, Rice ganó'l MVP del All-Star, rompiendo dellos récores d'anotación como'l de más puntos nun cuartu (20) y nuna parte (24) pa rematar con 26. L'equipu llogró 54 victories na lliga regular,[22] récor de la franquicia y tornó a la postemporada, anque fueron barríos por New York Knicks en primer ronda.[23]
La 1997-98 foi tamién una campaña esitosa.[24] L'equipu robló como axentes llibre a les bases David Wesley y Bobby Phills. Bogues, un hornet dende la creación de la franquicia, foi trespasáu a Golden State Warriors, dexando a Curry como l'únicu hornet orixinal nel equipu. Con Wesley, Phills, Rice, Mason y Divac, los Hornets nun tuvieron problemes pa clasificase a los playoffs con 51 victories y con Rice rematando sestu n'anotación na lliga, apaeciendo per tercer vegada consecutiva nel All-Star Game y siendo nomáu nel meyor quintetu de la NBA segundu meyor quintetu de la temporada. Per segunda vegada na so historia, los Hornets llegaron a Semifinales de Conferencia, siendo esaniciaos de nuevu por Chicago Bulls por 4-1 n'esaniciando primeramente a Atlanta Hawks en primer ronda.[25]
Na 1998-99, Divac robló con Sacramento Kings como axente llibre y Geiger fichó polos 76ers. Amás, Mason rompióse'l bíceps derechu'l 1 de febreru de 1999 y túvose que perder el restu de temporada, ente que nel mes siguiente un mancáu Rice foi trespasáu a los Lakers en cuenta d'Eddie Jones y Elden Campbell. Derrick Coleman, ficháu en pretemporada vía axente llibre, permedió 13,1 puntos y 8,9 rebotes per alcuentru. De resultes de tantos movimientos na plantía, los Hornets nun algamar los playoffs.[26] A metá de temporada, Cowens foi despidíu y sustituyíu por Paul Silas, ex-compañeru so nos Celtics na so dómina de xugador.
1999-02: Final d'una era
[editar | editar la fonte]
En 1999-00 volver a la prominencia cola eleición nel Draft de 1999 de la base Baron Davis. Wesley, Jones, Mason, Coleman y Campbell foi l'equipu titular mientres la mayor parte del cursu, colos mozos Davis, Brad Miller y Eddie Robinson apurriendo dende'l banquín, pero la desgracia llegó al equipu cuando'l 12 de xineru de 2000 Bobby Phills finaba nun accidente de tráficu.[27] El so dosal #13 foi retiráu'l 9 de febreru. Los Hornets volvieron a los playoffs, onde vencieron con Philadelphia 76ers.[28] Jones lideró la lliga en robos de balón, pero pel branu, él y Mason fueron trespasaos a los Heat por Jamal Mashburn y P.J. Brown.
La temporada, sicasí, foi clisada por acontecimientos asocedíos fora de les canches. La popularidá del equipu empezara a baxar debíu al descontentu colos movimientos de Shinn; según informóse trespasó a Mourning y a otres estrelles al nun tar dispuestu a paga-yos el so valor real de mercáu. Michael Jordan, nativu de Carolina del Norte, empezó les negociaciones pa convertise en copropietariu, pero les conversaciones rompiéronse cuando Shinn refugó conceder el total control de les operaciones de baloncestu a Jordan. Pero'l sucesu que más titulares recibió foi la demanda d'una muyer a Shinn por violación en 1997. Anque nun se demostró la so culpabilidá, la so reputación na ciudá cayó en picáu.
Nel apartáu deportivu, foi una de les temporaes más esitoses de los Hornets.[29] Cola alliniación titular; Davis, Wesley, Mashburn, Brown y Campbell, llegóse un añu más a playoffs. Mashburn permedió 20,1 puntos y 7,6 rebotes, Davis lideró al equipu n'asistencies con 7,3 por partíu y Brown fixo lo propio nel apartáu reboteador con 9,3 per nueche. Amás, Wesley xugó los 82 partíos de la temporada regular y el rookie canadiense Jamaal Magloire cumplió col so rol de pívot suplente. En postemporada, los Hornets barrieron a los Heat en primer ronda y cayeron en siete partíos con Milwaukee Bucks en Semifinales de Conferencia.[30]
Na Temporada 2001-02 de la NBA siguiente temporada, Mashburn túvose que perder los playoffs y 42 partíos mientres la temporada regular. Amás, George Lynch, la pieza clave del trespasu qu'unvió a Coleman a los 76ers n'ochobre, llegó al equipu mancáu por desconocimientu de los mesmos Hornets, qu'ignoraben la so mancadura antes de completase l'intercambiu. Con Mashburn de baxa, Davis coyó los galones del equipu y -y guio a los playoffs, siendo primeramente escoyíu p'apostar l'All-Star Game de 2002. Mashburn tornó a les canches el 19 de febreru, y dende el 14 de marzu al 27 de marzu lideró a los Hornets a una racha de siete victories consecutives y foi inclusive nomáu meyor xugador del mes de marzu tres promediar 21,7 puntos, 6,5 rebotes y 3,9 asistencies. Foi'l primer xugador de la franquicia en ganar dichu premiu dende Rice en febreru de 1997.[10]
Con Mashburn en tema, los Hornets yeren favoritos a tou, pero a los 10 minutos del primer partíu de playoffs tuvo que retirase de la pista por una enfermedá viral, nun siendo vistu de nuevu en tol restu de la temporada. Darréu diagnosticóse-y anemia, una defectu de vitamina B12 y vértigu posicional, toa culpa del virus. Como asocedió na temporada regular, Davis echóse l'equipu a los llombos en playoffs y los Hornets esaniciaron a Orlando Magic por 3-1 en primer ronda. La base permedió 25 puntos, 9 rebotes y 9,3 asistencies, incluyendo dos triples-dobles consecutivos nel tercer y cuartu alcuentru de la serie, y convirtiéndose nel quintu xugador na historia de los playoffs en roblar triples-dobles de manera consecutiva (Magic Johnson, Wilt Chamberlain, John Havlicek y Oscar Robertson son los demás).[10] En Semifinales de Conferencia, cayeron ante los New Jersey Nets de Jason Kidd en cinco partíos y dieron per rematada una etapa de 14 años del equipu en Charlotte.[31]
Los Hornets abandonen Charlotte
[editar | editar la fonte]Ente que los Hornets siguíen con un equipu competitivu, l'asistencia del públicu al pabellón baxó dramáticamente, en gran parte por Shinn. Na mayor parte de principios del sieglu XXI, los Hornets tuvieron clasificaos ente les últimes posiciones n'asistencia, un gran contraste en rellación a los sos primeros años na lliga.
Shinn cada vez taba más descontentu col Charlotte Coliseum, y dio un ultimátum a la ciudá por que construyeren un nuevu pabellón, cola amenaza de que los Hornets camudar a otra ciudá en casu contrariu. Charlotte en principiu negóse, obligando a Shinn en pensar nel treslláu a Norfolk, Louisville, St. Louis o Memphis. Tenía De treslladase a dalguna de les cuatro ciudaes, y solo St. Louis cuntaba con un mercáu de medios de comunicación más grande que Charlotte daquella.
Finalmente, un nuevu pabellón nel centru de la ciudá (el que finalmente se convertiría nel Charlotte Bobcats Arena, anguaño conocíu como'l Time Warner Cable Arena) foi previstu pa la so construcción y Shinn retiró la so solicitú de treslladar la franquicia.
Charlotte Bobcats
[editar | editar la fonte]Cuando los Charlotte Hornets treslladar a Nueva Orleans pa la temporada 2002-2003, la ciudá y la NBA tuvieron d'alcuerdu en crear un nuevu equipu en Charlotte pa la temporada 2004-2005. Dellos grupos de propietarios, incluyíu unu lideráu pola ex-estrella de los Boston Celtics Larry Bird, puxaron pol equipu. A la fin, foi'l grupu Black Entertainment Television, fundáu por Robert L. Johnson, el que se llevó'l gatu a l'agua. Johnson ye unu de los primeros destacaos propietarios d'equipos afro-americanu. En xunu de 2006 anuncióse que la estrella de los Chicago Bulls Michael Jordan convertir nel segundu mayor accionista de la franquicia. Otru destacáu accionista del equipu ye'l raperu Nelly.
El nome de los Bobcats foi votáu sobre otres posibles eleiciones, qu'incluyíen nomes como los Charlotte Dragons o los Charlotte Flight, que ganó la votación popular gracies a la fama llocal de los Hermanos Wright. A pesar d'ello, el so propietariu, Bob Johnson, decidir pol so animal favoritu, el "bobcat" (llobu cerval coloráu). Esti animal ye un depredador qu'habita nel área de Carolina del Norte. Amás, tien rellación col nome de la franquicia de fútbol americanu del estáu, los Carolina Panthers. Curiosamente'l serviciu de tresporte de la ciudá recibe'l nome de CATS ("Charlotte Area Transit System").
2004-09: Los primeros años
[editar | editar la fonte]So la batuta de Bernie Bickerstaff, mánager y entrenador del equipu, los primeros pasos na NBA de los Bobcats tuvieron llugar cola celebración de la so draft d'espansión, el 22 de xunu de 2004, onde la franquicia podía incorporar a diversos xugadores d'otres franquicies, a razón d'unu per franquicia a lo más, qu'éstes declararen elegibles. Arrenunciando a incorporar xugadores de contratos llargos y costosos, los Bobcats dieron en escoyer xugadores nuevos, dalgunos d'ellos con un talentu que nun fuera aprovecháu abondo los sos anteriores equipos, como'l bistechu de los Sacramento Kings Gerald Wallace y el pivot d'Indiana Pacers Primoz Brezec; o'l ganador del concursu de triples del All-Star Weekend de 2007, Jason Kapono. Dalgunos d'ellos, como Sasha Pavlovic y Zaza Pachulia, llueu seríen trespasaos a otros equipos. Darréu, nel Draft de 2004, facer colos servicios d'Emeka Okafor, que ganó'l premiu de Rookie del añu en 2005. Trespasos posteriores dexaron xenerar un equipu sólidu, alredor de Okafor, Brezec, Wallace, Brevin Knight, Kareem Rush, Jason Hart, Keith Bogans o'l veteranu Steve Smith, pero l'equipu nun llogró superar les 18 victories, nin la cuarta posición de la so división.
El primer partíu de la so historia dispotóse'l 4 de payares de 2004 contra los Washington Wizards, perdiendo 103-96. Pero nun tardaron en dar la primer allegría a les sos fans, al consiguir la so primer victoria dos díes depués, contra Orlando Magic, por 111-100. En perdiendo los 7 partíos posteriores consiguieron bater al entós vixente campeón, los Detroit Pistons, y pocos díes dempués consiguieron una victoria bien significativa pa los sos siguidores, yá que batieron a New Orleans Hornets na prórroga na so primer visita a la ciudá que se llevara'l so anterior equipu.
Nel Draft de 2005, Charlotte llogró llograr a Raymond Felton y Sean May y na temporada siguiente, incorporar al xugador Jumaine Jones, colos qu'algamaría en 2006 les 26 victories y la quinta plaza de la so división. Gerald Wallace lideró n'anotación al equipu, ente que Okafor perdióse dos terceres partes de la temporada por mancadura. Tamién volvieron destacar los yá afitaos Knight, Brezec y Rush.
Una nueva eleición alta nel Draft dexó-yos cuntar pa la temporada 2006-2007 con Adam Morrison, escoyíu en tercer posición. Nuevamente Wallace lideró al equipu n'anotación, siguíu de cerca por Okafor. Nesta temporada amontóse'l papel de los mozos al respective de los veteranos, cola importante presencia en pista de Felton y Morrison, pero coles constantes contribuciones de Matt Carroll o Brezec. Sicasí a pesar del ameyoramientu la franquicia sigue apostrada a les últimes posiciones de la lliga, lo que los asegura siquier una nueva eleición alta nel Draft de 2007 y la necesidá de marcar un aldu más dinámicu yá a la franquicia.
Col númberu 8 del 2007 los Bobcats escoyeron a Brandan Wright, ala-pivot de North Carolina, y darréu mandar a Golden State Warriors a cambéu del escolta Jason Richardson, estrella yá consolidada de la lliga.Sicasí, los Bobcats, con Sam Vincent de nuevu entrenador, nun atoparon el so xuegu ente les mancadures de Morrison y May pa tola temporada, la irregularidá del equipu y l'estancamientu de Okafor. Terminaron con un decepcionante 32-50 y enfrentándose a la renovación de Okafor, al qu'acabaríen pagando 72 millones per seis años.
Nel draft de 2008, los Charlotte escoyeron col númberu 9 a D.J. Augustin, base de la universidá de Texas, y col númberu 20 al francés Alexis Ajinça. Tamién se fixo oficial la contratación de Larry Brown, consideráu unu de los meyores entrenadores de la historia, como nuevu entrenador. Empezada la temporada, Larry dexó'l so sellu al unviar a Jason Richardson xunto a Jared Dudley y una segunda ronda del draft a Phoenix Suns en cuenta de Boris Diaw, Raxa Bell y el nueva base Sean Singletary.
Estes incorporaciones fueron bones pal equipu yá que encaxaben perfectamente cola filosofía defensiva del entrenador; sicasí, non contentu con esto, Michael Jordan unviaba a Matt Carroll y Ryan Hollins a Dallas en cuenta de DeSagana Diop.
Los Bobcats terminaron la temporada dexando bien bones sensaciones, batiendo'l récor de victories de la franquicia y quedándose a un pasu de los playoffs. Sicasí la franquicia de North Carolina encaraba un branu movidito por culpa de que la so base titular, Raymond Felton, quedaba como axente llibre, y los contratos de Radmanovic y Mohammed pesaben como una llosa salarial.
2009-10: Primer apaición en Playoffs y llegada de Michael Jordan
[editar | editar la fonte]
Nel draft de 2009, los Bobcats coyíen a Gerald Henderson. Pel branu, los Bobcats trespasaben a Emeka Okafor a New Orleans Hornets por Tyson Chandler. Asina mesmu, tamién desembarcaben Stephen Jackson y Acie Law por Vladimir Radmanović y Raxa Bell. N'abril de 2010, confirmábase la venta del equipu al consideráu meyor xugador de la historia del baloncestu, Michael Jordan.
Los Bobcats terminaben la temporada con un 44-38, aportando per primer vegada na so esistencia a los playoffs, con Gerald Wallace como principal estrella y como'l primer xugador de la historia de los Bobcats n'allegar al All-Star. L'equipu de Charlotte foi esaniciáu en primer ronda polos Orlando Magic por un contundente 4-0.
La temporada 2010-11 empezaba de manera esperanzadora, con una victoria contra Phoenix Suns y con Stephen Jackson roblando'l primera triple-doble de la historia de la franquicia. Pero p'avientu de 2010, los Bobcats yá diben 9-19. Michael Jordan anunció que Larry Brown nun siguiría siendo l'entrenador del equipu, siendo reemplazáu por Paul Silas. En febreru de 2011, los Bobcats trespasaron a Gerald Wallace a Portland Trail Blazers en cuenta de dos primeres rondes de draft, Joel Przybilla, Sean Marks y Dante Cunningham. Asina mesmu, unviaron al veteranu pívot Nazr Mohammed a Oklahoma City Thunder por D.J. White y Morris Peterson. Sicasí, les continues mancadures de Wallace y Tyrus Thomas lastraron enforma al equipu, qu'acabó con un global de 34-48.
2011-12: El peor balance de la historia de la NBA
[editar | editar la fonte]Pa la temporada 2011-12, los Bobcats contrataron a Rich Cho, ex-mánager de los Blazers y trespasaron a Stephen Jackson y Shaun Livingston a Milwaukee Bucks en cuenta de Corey Maggette. Tamién llograron xugadores del draft y llibres como Kemba Walker, Bismack Biyombo, Byron Mullens, Reggie Williams o Derrick Brown. P'abril de 2012, los Bobcats yá llevaben un parcial de 7-54 y una derrota contra Minnesota Timberwolves faía-yos non allegar a playoffs matemáticamente. Coles mesmes, taben a pocu de convertise nel equipu con peor porcentaxe de victories de la historia de la lliga. Finalmente, el cuadru de Charlotte remató la temporada col peor porcentaxe de la lliga en cayendo 104-84 ante los New York Knicks, terminando la temporada con un global de 7-59 na temporada.
2012-14: Últimos años como Bobcats
[editar | editar la fonte]A pesar de tener les meyores probabilidaes de ganar la llotería del draft, los Bobcats nun llograron el primer puestu del draft. Nel draft de 2012 de la NBA, los Bobcats escoyeron a Michael Kidd-Gilchrist nel segundu puestu de draft. Ellos tamién escoyeron Jeffery Taylor nel trentenu primer puestu. Añadieron a Ben Gordon, Ramon Sessions y Brendan Haywood y perdieron al mexicanu Eduardo Nájera, retiráu y a D.J. Augustin, Corey Maggette y Jamario Moon. El primer partíu foi contra los Indiana Pacers, ganaron el xuegu 90-89 nun encaloráu combate d'última hora. El 13 de payares 2012, los Bobcats intercambiaron a Matt Carroll de los New Orleans Hornets pol ala-pivot Hakim Warrick. Dempués d'un sorprendente 7-5 empiezos de temporada nel que 6 de les 7 victories fueron por 4 puntos o menos, l'equipu sumir nuna racha de 18 derrotes consecutives. Tres esa terrible cayida los Bobcats nun pudieron recuperase, terminando la temporada 21-61. El 23 d'abril de 2013, Mike Dunlap foi despidíu pola direición de los Bobcats. Dunlap sería reemplazáu pol ex-asistente de Los Angeles Lakers Steve Clifford.
Los nuevos Charlotte Hornets
[editar | editar la fonte]El 21 de mayu de 2013, el dueñu de los Bobcats, Michael Jordan anunció oficialmente que la organización presentara una solicitú pa camudar el nome de la franquicia a los Hornets de Charlotte pa la temporada 2014-15 de la NBA, y que s'atopaben n'espera de la mayoría de votos per parte de la Xunta de Gobernadores de la NBA nuna xunta nes Vegues, Nevada, el 18 de xunetu de 2013. El Comisionado Axuntu de la NBA y COO Adam Silver dixera primeramente que tomaría unos 18 meses que l'equipu camudara'l so nome, pero señaló'l fechu de que la lliga ye propietaria de los derechos sobre'l nome Hornets y que, por tanto, podríen acelerar el procesu. Los New Orleans Hornets camudaren el so nome apocayá a los New Orleans Pelicans pa la temporada 2013-14 de la NBA, arrenunciando asina a la propiedá del nome.
Trayeutoria
[editar | editar la fonte]Nota: G: Partíos ganaos P:Partíos perdíos %:porcentaxe de victories
| Temporada | G | P | % | Playoffs | Resultaos |
|---|---|---|---|---|---|
| Charlotte Hornets | |||||
| 1988-89 | 20 | 62 | .244 | ||
| 1989-90 | 19 | 63 | .232 | ||
| 1990-91 | 26 | 56 | .317 | ||
| 1991-92 | 31 | 51 | .378 | ||
| 1992-93 | 44 | 38 | .537 | Gana 1ᵉʳ Ronda Pierde Semifinales Conferencia |
Charlotte 3, Boston 1 New York 4, Charlotte 1 |
| 1993-94 | 41 | 41 | .500 | ||
| 1994-95 | 50 | 32 | .610 | Pierde 1ᵉʳ Ronda | Chicago 3, Charlotte 1 |
| 1995-96 | 41 | 41 | .500 | ||
| 1996-97 | 54 | 28 | .659 | Pierde 1ᵉʳ Ronda | New York 3, Charlotte 0 |
| 1997-98 | 51 | 31 | .622 | Gana 1ᵉʳ Ronda Pierde Semifinales Conferencia |
Charlotte 3, Atlanta 1 Chicago 4, Charlotte 1 |
| 1998-99 | 26 | 24 | .500 | ||
| 1999-2000 | 49 | 33 | .598 | Pierde 1ᵉʳ Ronda | Philadelphia 3, Charlotte 1 |
| 2000-01 | 46 | 36 | .561 | Gana 1ᵉʳ Ronda Pierde Semifinales Conferencia |
Charlotte 3, Miami 0 Milwaukee 4, Charlotte 3 |
| 2001-02 | 44 | 38 | .537 | Gana 1ᵉʳ Ronda Pierde Semifinales Conferencia |
Charlotte 3, Orlando 1 New Jersey 4, Charlotte 1 |
| Charlotte Bobcats | |||||
| 2004-05 | 18 | 64 | .220 | ||
| 2005-06 | 26 | 56 | .317 | ||
| 2006-07 | 33 | 49 | .402 | ||
| 2007-08 | 32 | 50 | .390 | ||
| 2008-09 | 35 | 47 | .427 | ||
| 2009-10 | 44 | 38 | .537 | Pierde 1ᵉʳ Ronda | Orlando 4, Charlotte 0 |
| 2010-11 | 34 | 48 | .415 | ||
| 2011-12 | 7 | 59 | .106 | ||
| 2012-13 | 21 | 61 | .256 | ||
| 2013-14 | 43 | 39 | .524 | Pierde 1ᵉʳ Ronda | Miami 4, Charlotte 0 |
| Charlotte Hornets | |||||
| 2014-15 | 33 | 49 | .402 | ||
| 2015-16 | 48 | 34 | .585 | Pierde 1ᵉʳ Ronda | Miami 4, Charlotte 3 |
| 2016-17 | 36 | 46 | .439 | ||
| Totales | 326 | 560 | .369 | ||
| Playoffs | 3 | 12 | .200 | ||
Xugadores
[editar | editar la fonte]Miembros del Basketball Hall of Fame
[editar | editar la fonte]Los Hornets tienen un total de cuatro miembros del Basketball Hall of Fame: dos xugadores y dos entrenadores.
Xugadores
[editar | editar la fonte]Entrenadores
[editar | editar la fonte]Númberos retiraos
[editar | editar la fonte]- 13 - Bobby Phills
Entrenadores
[editar | editar la fonte]Premios
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ ESPN (ed.): «Hornets to officially become Pelicans» (inglés). Consultáu'l 26 d'ochobre de 2016.
- ↑ jmu.edu James Madison University Magacín, consultáu xunetu de 2008
- ↑ NBA.com ¿Sabíes que primeramente los Hornets diben llamase los Charlotte Spirit?, consultáu setiembre de 2008
- ↑ minorleaguebaseball.com TEAM #56 1931 CHARLOTTE HORNETS (100 - 37) Archiváu 2010-11-05 en Wayback Machine, consultáu setiembre de 2008
- ↑ Web de los Charlotte Hornets de la WFL, consultáu setiembre de 2008
- ↑ charlotteobserver.com ADs work to schedule 49ers-Wildcats game, consultáu setiembre de 2008
- ↑ NBA.com Coaches: Dick Harter, consultáu setiembre de 2008
- ↑ basketball-reference.com 1988-89 NBA Season Summary, consultáu xunetu de 2008
- ↑ basketball-reference.com 1989-90 NBA Season Summary, consultáu xunetu de 2008
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Historia de New Orleans Hornets (Consultáu xunetu de 2008)
- ↑ basketball-reference.com 1991-92 NBA Season Summary, consultáu xunetu de 2008
- ↑ NBA.com All-Star Game de la NBA de 1993, consultáu xunetu de 2008
- ↑ basketball-reference.com 1992-93 NBA Season Summary, consultáu xunetu de 2008
- ↑ youtube.com Videu de la canasta de Alonzo Mourning, consultáu xunetu de 2008
- ↑ NBA.com 1993 Playoff Results (Consultáu xunetu de 2008)
- ↑ basketball-reference.com 1993-94 NBA Season Summary, consultáu xunetu de 2008
- ↑ basketball-reference.com 1994-95 NBA Season Summary, consultáu xunetu de 2008
- ↑ NBA.com 1995 Playoff Results (Consultáu xunetu de 2008)
- ↑ nytimes.com Robert Parish robla un contratu de 2 años colos Hornets, consultáu xunetu de 2008
- ↑ findarticles.com Alonzo Mourning ye trespasáu a Miami Heat, consultáu xunetu de 2008
- ↑ basketball-reference.com 1995-96 NBA Season Summary, consultáu xunetu de 2008
- ↑ basketball-reference.com 1996-97 NBA Season Summary, consultáu xunetu de 2008
- ↑ NBA.com 1997 Playoff Results (Consultáu xunetu de 2008)
- ↑ basketball-reference.com 1997-98 NBA Season Summary, consultáu xunetu de 2008
- ↑ NBA.com 1998 Playoff Results (Consultáu xunetu de 2008)
- ↑ basketball-reference.com 1998-99 NBA Season Summary, consultáu xunetu de 2008
- ↑ terra.es Bobby Phills muerre nun accidente de tráficu, consultáu xunetu de 2008
- ↑ NBA.com 2000 Playoff Results (Consultáu xunetu de 2008)
- ↑ basketball-reference.com 2000-01 NBA Season Summary, consultáu xunetu de 2008
- ↑ NBA.com 2001 Playoff Results (Consultáu xunetu de 2008)
- ↑ NBA.com 2002 Playoff Results (Consultáu xunetu de 2008)
- ↑ «Dick Harter Coaching Record». basketball-reference.com. Consultáu'l 26 de xineru de 2009.
- ↑ «Gene Littles Coaching Record». basketball-reference.com. Consultáu'l 26 de xineru de 2009.
- ↑ «Allan Bristow Coaching Record». basketball-reference.com. Consultáu'l 26 de xineru de 2009.
- ↑ «Dave Cowens Coaching Record». basketball-reference.com. Consultáu'l 26 de xineru de 2009.
- ↑ «Paul Silas Coaching Record». basketball-reference.com. Consultáu'l 26 de xineru de 2009.
- ↑ «Bernie Bickerstaff Coaching Record». basketball-reference.com. Consultáu'l 4 d'avientu de 2008.
- ↑ «Sam Vincent Coaching Record». basketball-reference.com. Consultáu'l 4 d'avientu de 2008.
- ↑ «Larry Brown Coaching Record». basketball-reference.com. Consultáu'l 14 de mayu de 2010.
- ↑ «Mike Dunlap Coaching Record». basketball-reference.com. Consultáu'l 18 d'avientu de 2012.
- ↑ 41,0 41,1 «Steve Clifford Coaching Record». basketball-reference.com. Consultáu'l 17 d'abril de 2014.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Charlotte Hornets.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q163480- Multimedia: Charlotte Hornets