-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 2
/
khayyam.yaml
556 lines (547 loc) · 26.2 KB
/
khayyam.yaml
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
320
321
322
323
324
325
326
327
328
329
330
331
332
333
334
335
336
337
338
339
340
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
393
394
395
396
397
398
399
400
401
402
403
404
405
406
407
408
409
410
411
412
413
414
415
416
417
418
419
420
421
422
423
424
425
426
427
428
429
430
431
432
433
434
435
436
437
438
439
440
441
442
443
444
445
446
447
448
449
450
451
452
453
454
455
456
457
458
459
460
461
462
463
464
465
466
467
468
469
470
471
472
473
474
475
476
477
478
479
480
481
482
483
484
485
486
487
488
489
490
491
492
493
494
495
496
497
498
499
500
501
502
503
504
505
506
507
508
509
510
511
512
513
514
515
516
517
518
519
520
521
522
523
524
525
526
527
528
529
530
531
532
533
534
535
536
537
538
539
540
541
542
543
544
545
546
547
548
549
550
551
552
553
554
555
556
KHAYYAM: Collection of main Omar Khyyams' quatrains
Author: Mehdi Sadeghi
Version: 0.1
Release date: 29.01.2016
License: http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/
Introduction: >
KHAYYAM is collection of Omar Khayyam's quatrains in YAML format
in order to be used by Persian free software community.
Resources:
KHAYYAM's page on English Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Rubaiyat_of_Omar_Khayyam
KHAYYAM's page on Farsi Wikipedia: https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D8%A7%D8%AA_%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D9%85
Reference:
RUBAIYAT of OMAR KHAYYAM:
ISBN: 978-600-90847-3-9
Compiled by: Mohsen Majid Tajrishi
RUBAIYAT:
1:
A: خاکی که بزیر پای هر نادانی است
B: کفّ صنمی و چهره جانانی است
C: هر خشت که بر کنگره ایوانی است
D: انگشت وزیر یا سر سلطانی است
2:
A: چون عهده نمیشود کسی فردا را
B: حالی خوش کن تو این دل شیدا را
C: می نوش، بماهتاب ای ماه که ماه
D: بسیار بتابد و نیابد ما را
3:
A: هرچند که موی و روی زیباست مرا
B: چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا
C: معلوم نشد که در طربخانهی خاک
D: نقاش ازل بهر چه آراست مرا
4:
A: در دایرهای کامدن و رفتن ماست
B: او را نه ابدیت نه نهایت پیداست
C: کس مینزند دمی در این معنی راست
D: کاین آمدن از کجا و رفتن به کجاست
5:
A: نیکی و بدی که در نهاد بشر است
B: شادی و غمی که در قضا و قدر است
C: با چرخ مکن حواله کاندر رهِ عقل
D: چرخ از تو هزار بار بیچارهتر است
6:
A: گویند کسان بهشت با حور خوش است
B: من میگویم که آب انگور خوش است
C: این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار
D: کاواز دُهُل شنیدن از دور خوش است
7:
A: بر چهرهیِ گل شبنم نوروز خوش است
B: در صحن چمن روی دلفروز خوش است
C: از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست
D: خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است
8:
A: این کهنه رباط را که عالم نام است
B: وآرامگه ابلق صبح و شام است
C: بزمیست که واماندهی صد جمشید است
D: گوریست که خوابگاه صد بهرام است
9:
A: این کوزه چو من عاشق زاری بوده است
B: در بند خم زلف نگاری بوده است
C: این دسته که بر گردن او میبینی
D: دستی است که بر گردن یاری بوده است
10:
A: پیش از من و تو لیل و نهاری بوده است
B: گردنده فلک برای کاری بوده است
C: زنهار قدم بخاک آهسته نهی
D: کان مردمک چشم نگاری بوده است
11:
A: هر سبزه که بر روی زمینی بوده است
B: شمشاد قد زهرهجبینی بوده است
C: گرد از سر آستین به آزرم فشان
D: کانهم رخ یار نازنینی بوده است
12:
A: ساقی گل و سبزه بس طربناک شده است
B: دریاب که هفتهی دگر خاک شده است
C: می نوش و گلی بچین که تا در نگری
D: گل خاک شده است و سبزه خاشاک شده است
13:
A: از من رمقی به سعی ساقی مانده است
B: وز صحبت خلق بیوفاقی مانده است
C: از بادهی دوشین قدحی بیش نماند
D: از عمر ندانم که چه باقی مانده است
14:
A: ترکیب طبایع چو بکام تو دمی است
B: رو شاد بزی اگرچه بر تو ستمی است
C: با اهل خرد باش که اصل تن تو
D: گردی و شراریّ و نسیمی و نمی است
15:
A: چون لاله به نوروز قدح گیر به دست
B: با لالهرخی اگر ترا فرصت هست
C: می نوش به خرّمی که این چرخ کهن
D: ناگاه ترا چو خاک گرداند پست
16:
A: چون نیست حقیقت و یقین اندر دست
B: نتوان به گمان و شک همه عمر نشست
C: هان تا ننهیم جام می از کف دست
D: در بیخبری مرد چه هشتیار و چه مست
17:
A: چون ابر به نوروز رخ لاله بشست
B: برخیز و به جام باده کن عزم درست
C: کاین سبزه که امروز تماشاگه تست
D: فردا همه از خاک تو برخواهد رست
18:
A: خیّام اگر ز باده مستی خوش باش
B: با ماهرُخی اگر نشستی خوش باش
C: چون عاقبت کار جهان نیستی است
D: اِنگار که نیستی چو هستی خوش باش
19:
A: امروز ترا دسترس فردا نیست
B: واندیشهی فردات بجز سودا نیست
C: ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست
D: کاین باقی عمر را بقا پیدا نیست
20:
A: در پردهی اسرار کسی را ره نیست
B: زین تعبیه جان هیچ کس آگه نیست
C: جز در دل خاک تیره منزلگه نیست
D: می خور که چنین فسانهها کوته نیست
21:
A: من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت
B: کرد اهل بهشت خوب یا دوزخ زشت
C: جامی و بتی و بربطی بر لب کشت
D: این هر سه مرا نقد و ترا نسیه بهشت
22:
A: این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت
B: چون آب به جویبار و چون باد به دشت
C: هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت
D: روزی که نیامدست و روزی که گذشت
23:
A: فصل گل و طرف جویبار و لب کشت
B: با یک دو سه اهل و لعبتی حورسرشت
C: پیش آر قدح که بادهنوشان صبوح
D: آسوده ز مسجدند و فارغ ز کنشت
24:
A: چون چرخ به کام یک خردمند نگشت
B: خواهی تو فلک هفت شِمُر خواهی هشت
C: چون باید مرد و بودنیها همه هِشت
D: چه مور خورد به گور و چه گرگ به دشت
25:
A: مهتاب به نور دامن شب بشکافت
B: دریاب دمی خوشتر ازین نتوان یافت
C: می نوش و نیندیش که مهتاب بسی
D: اندر سر گور یک به یک خواهد تافت
26:
A: چون بلبل مست راه در بستان یافت
B: روی گل و جام باده را خندان یافت
C: آمد به زبان حال در گوشم گفت
D: دریاب که عمر رفته را نتوان یافت
27:
A: می خور که به زیر گل بسی خواهی خفت
B: بی مونس و بی رفیق و بی همدم و جفت
C: زنهار به کس مگو تو این راز نهفت
D: هر لاله که پژمرد نخواهد بشکفت
28:
A: آن قصر که جمشید در او جام گرفت
B: آهو بچه کرد و روبَه آرام گرفت
C: بهرام که گور میگرفتی همه عمر
D: دیدی که چگونه گور بهرام گرفت
29:
A: این بحر وجود آمده بیرون ز نهفت
B: کس نیست که این گوهر تحقیق بسفت
C: هر کس سخنی از سر سودا گفتند
D: زانروی که هست کس نمیداند گفت
30:
A: چون عمر بسر رسد چه بغداد و چه بلخ
B: پیمانه چو پر شود چه شیرین و چه تلخ
C: می نوش که بعد از من و تو ما بسی
D: از سلخ به غرّه آید از غرّه به سلخ
31:
A: کس مشکل اسرار ازل را نگشاد
B: کس یک قدم از نهاد بیرون ننهاد
C: چون مینگرم ز مبتدی تا استاد
D: عجز است بدست هرکه از مادر زاد
32:
A: هر کو به سلامت است و نانی دارد
B: وز بهر نشستن آشیانی دارد
C: نه خادم کس بود نه مخدوم کسی
D: گو شاد بزی که خوش جهانی دارد
33:
A: چون روزی و عمر بیش و کم نتوان کرد
B: دل را به کم و بیش دژم نتوان کرد
C: کار من و تو چنانکه رای من و تست
D: از موم بدست خویش هم نتوان کرد
34:
A: این قافلهی عمر عجب میگذرد
B: دریاب دمی که با طرب میگذرد
C: ساقی غم فردای حریفان چه خوری
D: پیش آر پیاله را که شب میگذرد
35:
A: ای چرخ فلک خرابی از کینهی توست
B: بیدادگری شیوهی دیرینهی توست
C: ای خاک اگر سینهی تو بشکافند
D: بس گوهر قیمتی که در سینهی توست
36:
A: گر یک نفست ز زندگانی گذرد
B: مگذار که جز به شادمانی گذرد
C: زنهار که سرمایهی این ملک وجود
D: عمر است چنان کش گذرانی گذرد
37:
A: هر راز که اندر دل دانا باشد
B: باید که نهفته تر ز عنقا باشد
C: کاندر صدف از نهفتگی گردد دُرّ
D: آن قطره که راز دل دریا باشد
38:
A: گویند بهشت و حور و کوثر باشد
B: جوی می و شیر و شهد و شکّر باشد
C: پر کن قدح باده و بر دستم نه
D: نقدی ز هزار نسیه بهتر باشد
39:
A: یک قطرهی آب بود و با دریا شد
B: یک ذرّهی خاک و با زمین یکتا شد
C: آمد شدن تو اندرین عالم چیست
D: آمد مگسی پدید و ناپیدا شد
40:
A: هرگز دل من ز علم محروم نشد
B: کم ماند ز اسرار که مفهوم نشد
C: هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز
D: معلومم شد که هیچ معلوم نشد
41:
A: افسوس که نامهی جوانی طی شد
B: وان تازه بهار زندگانی دی شد
C: آن مرغ طرب که نام او بود شباب
D: افسوس ندانم که کی آمد کی شد
42:
A: آنانکه محیط فضل و آداب شدند
B: در کشف علوم شمع اصحاب شدند
C: ره زین شب تاریک نبردند برون
D: گفتند فسانهای و در خواب شدند
43:
A: یاران موافق همه از دست شدند
B: در پای اجل یکان یکان پست شدند
C: خوردیم ز یک شراب در مجلس عمر
D: دوری دو سه پیشتر ز ما مست شدند
44:
A: زان پیش که بر سرت شبیخون آرند
B: فرمای که تا بادهی گلگون آرند
C: تو زر نئی ای غافل نادان که ترا
D: در خاک نهند و باز بیرون آرند
45:
A: آنانکه به کار عقل در میکوشند
B: بیهوده بود که گاو نر میدوشند
C: آن به که لباس ابلهی در پوشند
D: کامروز به عقل ترّه مینفروشند
46:
A: بر من قلم قضا چو بی من رانند
B: پس نیک و بدش چرا از من میدانند
C: دی بی من و امروز چو دی بی من و تو
D: فردا به چه حجّتم به داور خوانند
47:
A: اجرام که ساکنان این ایوانند
B: اسباب تردّد خردمندانند
C: هان تا سر رشتهی خرد گم نکنی
D: کانان که مدبّرند سرگردانند
48:
A: آنها که کهن شدند و اینها که نوند
B: هر یک بمراد خویش یک تک بدوند
C: این کهنه جهان بکس نماند باقی
D: رفتند و رویم و دیگر آیند و روند
49:
A: در دهر چو آواز گل تازه دهند
B: فرمای بتا که می به اندازه دهند
C: از دوزخ و از بهشت و ز حور و قصور
D: فارغ بنشین کاین همه آوازه دهند
50:
A: بر چشم تو عالم ار چه میآرایند
B: مگرای بدان که عاقلان نگرایند
C: بسیار چو تو شدند و بسیار آیند
D: بربای نصیحت خویش کت بربایند
51:
A: ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود
B: نی نام ز ما و نی نشان خواهد بود
C: زین پیش نبودیم و نبد هیچ خلل
D: زین پس چو نباشیم همان خواهد بود
52:
A: گویند که فردوس برین خواهد بود
B: وانجا می ناب و حور عین خواهد بود
C: گر ما می و معشوقه گزیدیم رواست
D: چون عاقبت کار چنین خواهد بود
53:
A: آورد به اضطرارم اول به وجود
B: جز حیرتم از حیات خیری نفزود
C: رفتیم به اکراه و ندانیم چه بود
D: زین آمدن و بودن و رفتن مقصود
54:
A: دهقان قضا بسی چو ما کِشت و درود
B: غم خوردن بیهوده نمیدارد سود
C: پر کن قدح می به کفم در نه زود
D: تا باز خوردم که بودنیها همه بود
55:
A: ز آوردن من نبود گردون را سود
B: وز بردن من جاه و جلالش نفزود
C: وز هیچ کسی نیز دو گوشم نشنود
D: کاوردن و بردن من از بهر چه بود
56:
A: دی کوزهگری بدیدم اندر بازار
B: بر پاره گلی گد همی زد بسیار
C: وان گل به زبان حال میگفت به او
D: من هم چو تو بودهام مرا نیکو دار
57:
A: عمرت چه دوصد بود چه سیصد چه هزار
B: زین کهنه سرا برون برندت ناجار
C: گر پادشهی وگر گدای بازار
D: این هر دو به یک نرخ بود آخر کار
58:
A: ای دل غم این جهان فرسوده مخور
B: بیهوده نئی غمان بیهوده مخور
C: چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید
D: خوش باش و غم بوده و نابوده مخور
59:
A: گر باده خوری تو با خردمندان خور
B: یا با صنمی لالهرخی خندان خور
C: بسیار مخور وِرد مکن فاش مساز
D: اندک خور و گهگاه خور و پنهان خور
60:
A: ای دل همه اسباب جهان خواسته گیر
B: باغ طربت به سبزه آراسته گیر
C: آنگاه برآن سبزه شبی چون شبنم
D: بنشسته و بامداد برخاسته گیر
61:
A: لب بر لب کوزه بردم از غایت آز
B: تازو طلبم واسطهی عمر دراز
C: لب بر لب من نهاد و میگفت به راز
D: من هم چو تو بودهام دمی با من ساز
62:
A: ما لعبتکانیم و فلک لعبت باز
B: از روی حقیقتی نه از روی مجاز
C: بازی چو همی کنیم بر نطع وجود
D: افتیم به صندوق عدم یک یک باز
63:
A: از جملهی رفتگان این راه دراز
B: باز آمدهای کو که به ما گوید باز
C: پس بر سر این دوراههی آز و نیاز
D: تا هیچ نمانی که نمیآیی باز
64:
A: وقت سحر است خیز ای مایهی ناز
B: نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز
C: کاینها که بجایند نپایند بسی
D: وانها که شدند کس نمیاید باز
65:
A: آنی که نبودت به خور و خواب نیاز
B: کردند نیازمندت این چار انباز
C: هر یک به تو آنچه داد بستانَد باز
D: تا باز چنان شوی که بودی زآغاز
66:
A: ای پیر خردمند پگهتر برخیز
B: وان کودک خاکبیز را بنگر تیز
C: پندش ده و گو که نرم نرمک میبیز
D: مغز سر کیقباد و چشم پرویز
67:
A: از حادثهی زمان زاینده مترس
B: از هرچه رسد چو نیست پاینده مترس
C: این یکدم نقد را به عشرت بگذار
D: وز رفته میندیش و زآینده مترس
68:
A: مرغی دیدم نشسته بر بارهی توس
B: در پیش نهاده کلّهی کیکاووس
C: با کلّه همی گفت که افسوس افسوس
D: کو بانک جرسها و کجا نالهی کوس
69:
A: جامی است که عقل آفرین میزندش
B: صد بوسه ز مهر بر جبین میزندش
C: این کوزه گرد دهر چنین جام لطیف
D: میسازد و باز بر زمین میزندش
70:
A: در کارگه کوزهگری رفتم دوش
B: دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش
C: ناگاه یکی کوزه برآورد خروش
D: کو کوزهگر و کوزهخر و کوزهفروش
71:
A: خورشید بِگِل نهفت مینتوانم
B: واسرار زمانه گفت مینتوانم
C: از بحر تفکرم برآورد خِرد
D: درّی که زبیم سفت مینتوانم
72:
A: هر یکچندی یکی برآید که منم
B: با دولت و با سیم و زر آید که منم
C: چون کارک او نظام گیرد روزی
D: ناگه اجل از کمین درآید که منم
73:
A: بر بستر خاک، خفتگان میبینیم
B: در زیر زمین نهفتگان میبینیم
C: چندانکه به صحرای عدم مینگرم
D: ناآمدگان و رفتگان میبینم
74:
A: یکچند ب کودکی به استاد شدیم
B: یکچند به استادی خود شاد شدیم
C: پایان سخن شنو که ما را چه رسید
D: چون آب برآمدیم و چون باد شدیم
75:
A: ای صاحب فتوی ز تو پرگارتریم
B: با اینهمه مستی ز تو هشیارتریم
C: تو خون کسان خوری و ما خون رَزان
D: انصاف بده کدام خونخوارتریم
76:
A: ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم
B: وین یکدم نقد را غنیمت شمریم
C: فردا که ازین دیر کهن درگذریم
D: با هفت هزار سالگان سر به سریم
77:
A: جاوید نیم چو اندرین دهر مقیم
B: پس بی می و معشوقه خطائیست عظیم
C: تا کی ز قدیم و محدث ای مرد حکیم
D: رفتیم چو ما جهان چه محدث چه قدیم
78:
A: این چرخ فلک که ما در او حیرانیم
B: فانوس خیال از او مثالی دانیم
C: خورشید چراغدان و عالم فانوس
D: ما چون صوریم کاندران گردانیم
79:
A: دشمن به غلط گفت که من فلسفیم
B: ایزد داند که آنچه او گفت نیم
C: لیکن چو در این غم آشیان آمدهام
D: آخر کم از آن که من بدانم که کیم
80:
A: تا دست به اتفاق بر هم نزنیم
B: پائی ز نشاط بر سرِ غم نزنیم
C: پیش از گه صبحدم صبوحی نزنیم
D: کاین صبح بسی دمد که ما دم نزنیم
81:
A: چون حاصل آدمی در این شورستان
B: جز خوردن غصّه نیست تا کندن جان
C: خرّم دل آنکه زین جهان زود برفت
D: وآسوده کسی که خود نیامد به جهان
82:
A: گرد بر فلکم دست بُدی چون یزدان
B: برداشتمی من این فلک را ز میان
C: وز نو فلکی دگر چنان ساختمی
D: کازاده بکام دل رسیدی آسان
83:
A: برخیز و مخور غم جهان گذران
B: خوشباش و دمی بشادمانی گذران
C: در طبح جهان اگر وفائی بودی
D: نوبت به تو خود نیامدی از دگران
84:
A: می نوش که عمر جاودانی این است
B: خود حاصلت از دور جوانی اینست
C: هنگام گل و باده و یاران سرمست
D: خوش باش دمی که زندگانی اینست
85:
A: مشنو سخن از زمانه ساز آمدگان
B: می گیر مروّق از طراز آمدگان
C: رفتند یکان یکان فراز آمدگان
D: کس میندهد نشان ز بازآمدگان
86:
A: روزی که گذشته است ازو یاد مکن
B: فردا که نیامده است فریاد مکن
C: برنامده و گذشته بنیاد مکن
D: خوش باش کنون و عمر بر باد مکن
87:
A: قومی متفکّرند اندر ره دین
B: قومی بگمان فتاده در راه یقین
C: ناگاه منادئی درآید ز کمین
D: کای بیخبران راه نه آنست و نه این
88:
A: آن قصر که بر چرخ همی زد پهلو
B: در درگه او شهان نهادندی رو
C: دیدیم که بر کنگرهاش فاختهای
D: نبشسته و میگفت که کوکو کوکو
89:
A: بنگر ز صبا دامن گل چاک شده
B: بلبل ز جمال گل طربناک شده
C: در سایهی گل نشین که بسیار این گل
D: در خاک فرو ریزد و ماخاک شده
90:
A: در کارگه کوزهگری کردم رایی
B: در پایهی چرخ دیدم استاد به پای
C: میکرد سبو و کوزه را دسته و سر
D: از کلّهی پادشاه و از دست گدای
91:
A: هنگام صبوح ای صنم فرّخپی
B: برساز ترانهای و پیش آور می
C: کافکند بخاک صد هزاران جم و کی
D: این آمدن تیرمه و رفتن دی
92:
A: ای آنکه نتیجهی چهار و هفتی
B: وز پنج و چهار دائم اندر تفتی
C: می خور که هزار بار بیشت گفتم
D: باز آمدنت نیست چو رفتی رفتی
93:
A: ایکاش که جای آرمیدن بودی
B: یا این رهِ دور را رسیدن بودی
C: کاش از پی صد هزار سال از دل خاک
D: چون سبزه امید بردمیدن بودی
94:
A: خوش باش که پختهاند سودای تو دی
B: فارغ شدهاند از تمّنای تو دی
C: قصّه چه کنم که بی تقاضای تو دی
D: دادند قرار کار فردای تو دی
95:
A: از آمدن بهار و و از رفتن دی
B: اوراق وجود ما همی گردد طی
C: می خور مخور اندوه که فرمود حکیم
D: غمهای جهان چو زهر و تریاقش می
96:
A: از کوزهگری کوزه خریدم باری
B: وان کوزه سخن گفت ز هر اسراری
C: شاهی بودم که جام زرّینم بود
D: اکنون شدهام کوزهی هر خمّاری
97:
A: هنگام سپیدهدم خروس سحری
B: دانی که چرا همی کند نوحهگری
C: یعنی که نمودند در آیینهی صبح
D: کز عمر شبی گذشت و تو بیخبری
98:
A: ای دل تو به اسرار معمّا نرسی
B: در نکتهی زیرکان دانا نرسی
C: از سبزه و می خیز بهشتی برساز
D: کانجا که بهشت است رسی یا نرسی
99:
A: بر سنگ زدم دوش سُبوی کاشی
B: سرمست بُدم که کردم این اوباشی
C: با من به زبان حال میگفت سبوی
D: من چون تو بدم تو نیز چون من باشی
100:
A: آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی
B: معذوری اگر در طلب آن کوشی
C: باقی همه رایگان نیرزد هشدار
D: تا عمر گرانمایه بدان نفروشی
101:
A: آنانکه ز پیش رفتهاند ای ساقی
B: در خاک غرور خفتهاند ای ساقی
C: رو باده خور و حقیقت از من بشنو
D: باد است هرآنچه گفتهاند ای ساقی
102:
A: گر دست دهد ز مغز گندم نانی
B: وز می کدوی ز گوسپندی رانی
C: با ماهرخی نشسته در بستانی
D: عیشی بود آن نه حدّ هر سلطانی
103:
A: در گوش دلم گفت فلک پنهانی
B: حکمی که قضا بود ز من میدانی
C: در گردش خویش اگر مرا دست بدی
D: خود را برهاندمی ز سرگردانی
104:
A: تا کی غم آن خورم که دارم یا نی
B: وین عمر بخوشدلی گذارم یا نی
C: پر کن قدح باده که معلومم نیست
D: کاین دم که فرو برم برآرم یا نی
105:
A: ای دوست حقیقت شنو از من سخنی
B: با بادهی لعل باش و با سیمتنی
C: کانکس که جهان کرد فراغت دارد
D: از سبلت چون توییّ و ریش چو منی
106:
A: برگیر پیاله و سبو ای دلجوی
B: فارغ بنشین به کشتزار و لب جوی
C: کاین چرخ بسی سروقدان مهروی
D: صدبار پیاله کرد و صدبار سبوی
# Maintained by: Mehdi Sadeghi