Atıf Özbilen
Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. (Kasım 2020) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
Atıf Özbilen (1919 - 7 Nisan 2002), Türk yazar, ağaç oyma sanatçısıdır.
Atıf Özbilen | |
---|---|
![]() Atıf Özbilen | |
Doğum | 1919 Adana, Osmanlı İmparatorluğu |
Ölüm | 7 Nisan 2002 (82-83 yaşlarında) İstanbul, Türkiye |
Defin yeri | Karacaahmet Mezarlığı, İstanbul |
Milliyet | Türk |
Meslek | Yazar Ağaç Oyma Sanatçısı |
Doğumu ve Sanat Hayatının İlk Yılları
değiştir1919 yılında Adana'da doğdu. Annesi Nazmiye, Babası Saip Özbilen'dir. İlkokul ve orta öğrenimini Adana’da bitirdikten sonra, lise yıllarında ailevi zorunluluklardan dolayı İstanbul'a gelmiştir. Adana'lı Atike Özer ile evlendikten sonra ilk kızları Semiramis (1941), toplam üç yıl sürecek yedek subaylığı sırasında da ikinci kızları Semiray (1944) dünyaya gelir. İlk olarak Yeni Adana Gazetesi'nde (1945) yazıları yayınlanmış daha sonra 1947'de öykü kitabı “İşte Bu!” yayımlanmıştır.
İş Hayatı
değiştirGüney illerinde bir süre vekil öğretmenlik ve Millî Eğitim Müfettişliği yapan Özbilen, ayrıca çeşitli özel firmalarda da çalışarak 1975 yılında emekli olmuştur. Ayrıca yazar ve yayımcılık kimliği çerçevesinde çalışmalarını, Adana'da ilk kıpırtıları başlayan “Güney Hareketleri”, İstanbul'da 1967-1973 yılları arasında aylık “Güney Sanat Dergisi” yöneticiliği ile zirveye ulaşmıştır. Önemli edebiyat sanatçılarımızın yer aldığı bu dergi 72 sayı da (6 cilt) yayımlanmıştır.
"Ağaçkurdu"
değiştirAğaç oyma sanatçılığı, yazar ve yayımcılık kişiliğinin önünde geldiği belirtilen Özbilen, bu konudaki ilk öğreticisi ilkokuldaki elişi öğretmeni olmuştur. Çalışmalarına 1932 yılında başlayan Özbilen, ilk ağaç oyma sergisini Adana Halkevi'nde 1950 yılında açmıştır. Daha sonra, İstanbul Olgunlaşma Enstitüsü (1962, 1976), Beyoğlu Şehir Galerisi (1968, 1969, 1972), Mersin Devlet Güzel Sanatlar Galerisi (1971), İstanbul Paşabahçe Ak Galeri (1975), Ankara Sanat Galerisi ve Adana Kalaba Elsanatları Galerisi (1977). 1979 yılında Turizm ve Tanıtma Bakanlığı’nın katkılarıyla Belçika-Brüksel’de sergi açmıştır. Paris’te "Oeuvres de Sculpture Sur Bois- Ağaç Üzerine Oyma Yapıtlar" ve "Bois Graves et Sculptes - Ağaç Oyma ve Yontular" bu sergiyi yenilemiştir.
Bursa Güzel Sanatlar Galerisi'nde 1980 yılında bir başka sergiye imza atan Atıf Özbilen, 1981 “Dünya Atatürk Yılı” çerçevesinde “Ağaç Oymalarla Atatürk” sergisine hazırlanmış ve bu kapsamdaki eserlerinden bir kısmını da Anıtkabir Müzesi’ne bağışlamıştır.
Emeklilik Yılları ve Ölümü
değiştir1981 yılında, İstanbul Pendik-Güzelyalı’da aldıkları tek katlı yazlık evi aynı zamanda atölye olarak kullanmaya başlamıştır.
Kendi çizimleri dışında Tan Oral karikatürleri, ustalığının zirvesinde çalıştığı Güngör Kabakçıoğlu desenleri ve saatler sanatının ölümsüz örneklerini oluşturmuştur. Olgun çağında da sergilerine devam eden Özbilen, yaşamının son yıllarında çalışmalarını bırakmak zorunda kalmıştır. 7 Nisan 2002 tarihinde İstanbul'da vefat etmiştir.[1]
Konuyla ilgili yayınlar
değiştir- Resimli Türk Edebiyatçılar Sözlüğü 1 Kasım 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Türk Edebiyatında Yazarlar ve Şairler Sözlüğü 1 Kasım 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Şairler ve Yazarlar Sözlüğü 8 Temmuz 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Tanzimat'tan Bugüne Edebiyatçılar Ansiklopedisi 1 Kasım 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Kaynakça
değiştir- ^ "Atıf Özbilen Biyografisi". Biyografya. 24 Kasım 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi.