Prijeđi na sadržaj

Ultimate Fighting Championship

Izvor: Wikipedija
Ultimate Fighting Championship
Tip
Osnovana 11. 1993; pre 31 godine (1993-11)
OsnivačDžon Milijus
Bob Mejrovic
Kembel Meklaren
Džon Milijus
Rorion Grejsi[1][2]
Sjedište Las Vegas, Nevada, SAD
Ključni kadroviDana Vajt
Mark Ratner
Šon Šelbi
Mik Majnard
IndustrijaMešovite borilačke veštine
VlasnikVilijam Moris Endevur
Web-sajtwww.ufc.com

Ultimate Fighting Championship je organizacija borbi mešovitih borilačkih veština. Sedište organizacije nalazi se u američkom gradu Las Vegasu (savezna država Nevada), koja je u vlasništvu matične kompanije Endevur.[3][4] To je najveća MMA promocija na svetu i predstavlja najbolje rangirane borce sporta.[5] Osnovana u SAD, UFC organizuje događaje širom sveta koji prikazuju jedanaest različitih težinskih kategorija po Unified Rules of Mixed Martial Arts pravilima.[6] Do početka 2017. godine, UFC je održao preko 400 događaja. Dana Vajt je predsednik organizacije. On je na tom mestu od 2001. godine; pod liderstvom Dene Vajta UFC je prerastao u globalno popularno multimilijardersko preduzeće.[7]

Prve borbe u UFC počele su 12. novembara 1993. godine u Las Vegasu, SAD. Svrha ranijih Ultimat Fajt šampionata je bila da pronađe najefikasniju borilačku veštinu u takmičenju sa minimalnim pravilima između takmičara različitih borilačkih disciplina kao što je boks, brazilska džiu-džica, sambo, rvanje, Muaj Tai, karate i džudo. U kasnijim takmičenjima, borci su počeli da usvajaju korisne tehnike od više različitih disciplina, što je indirektno dovelo do totalno drugačijeg stila borbe koji je danas poznat kao mešane borilačke veštine.[8] Godine 2016, UFC-ova matična kompanija, Zufa, je prodata Vilijamu Morisu Endevuru za 4,2 milijarde dolara.[9]

UFC šampionski pojas

Istorija

Rano takmičenje: početak 1993. godine

Rojsi Grejsi je koristio brazilsku džiju-džicu u ranim godinama UFC-a da bi pobedio veće i jače protivnike.

Art Dejvi je predložio Džonu Milijusu i Rorionu Grejsiju eliminacioni turnir u jednoj borbi od osam takmičara, koji bi se zvao "Rat svetova". Inspiracija za turnir su akcioni video snimci koje je snimala Grejsi familija iz Brazila koja je prikazivala kako njeni studenti pobeđuju majstore borilačkih veština iz raznih disciplina, kao što su karate, kung fu i kik boks. Turnir bi takođe prikazao borce iz različitih disciplina kako se suprostavljaju u borbi bez pravila da bi pronašli najbolju borilačku veštinu i da bi ponovili uzbudljivost koju je Dejvi video na snimcima.[10]

Prvi događaj koji je organizovan, kasnije nazvan UFC 1, bio je u Meknikols Sportskoj Areni u Denveru, Kolorado 12. novembra 1993. godine.[11] Događaj je ponudio rešenje na pitanja obožavaoca sporta kao što su "Da li rvač može da pobedi boksera?".[12] Kao i u velikoj većini borilačkih veština u to vreme, borci su obično imali veština u samo jednom disciplini i jako malo iskustva protiv protivnika sa drugačijim veštinama.[13] Televizijski prenos je istakao kikboksere Patrika Smita i Kevina Rosijera, savate borca Džerarda Gordua, karate eksperta Zana Frejzera, šutfajtera Kena Šamroka, sumo rvača Tajla Tuli, boksera Arta Džimersona i nosioca crnog pojasa u džiu-džitsi Rojsa Grejsija - mlađeg brata suosnivača UFC-a Roriona, koga je on lično izabrao da predstavlja njihovu familiju u takmičenju. Rojsi Grejsijeve veštine davljenja su se pokazale kao najefektivniji na turniru inaguracije i zaradile mu prvu UFC titulu,[14] nakon što je udavio Džimersona, Šamroka i Gordoa, redom. Šou se pokazao ekstremno uspešnim nakon što je imao 86,592 pretplatnika.

Nije jasno da li su organizatori imali nameru da događaj postane početak serije događaja. "Taj šou je trebalo da se održi samo jednom", izjavio je eventualni UFC predsednik Dana Vajt. "Pokazao se jako dobro sa pretplatnicima pa su odlučili da održe još jedan, pa još jedan. Nijednom ni u milion godina ne bi tim momcima palo na pamet da stvaraju nov sport.".[15] Bez težinskih kategorija, često se dešavalo da se borci suprostavljaju jako krupnijim protivnicima. Kejt "Ogromni ubica" Hekni se suprostavio Emanuku Jarbroufu na UFC 3 događaju. Razlika između njih dvojice je u visini bila 23 centimetara a u težini 180 kilograma. [16] Mnogi borci su verovali da tehnika može savladati superiornije fizičke osobine i da sposoban borac može iskoristiti protivnikove fizičke aspekte protiv njega. Samim tim što je Rojsi Grejsi, koji je tada težio 79 kilograma, pobedio u tri od prva četiri događaja, UFC je brzo dokazao da veličina ne mora uvek da predodređuje ishod borbe.

Pojava strožih pravila

Iako je UFC koristio frazu "Nema pravila" ranih 90-tih godina, on je ipak funkcionisao sa određenim pravilima. Bilo je zabranjeno ujedanje i ubadanje u oči a sa druge strane bilo je dozvoljeno vučenje za kosu, udaranje glavom, udarac u međunožje i fiš-huking (cepanje usta protivniku).

U kvalifikacionom meču za UFC 4, takmičari Džejson Feirn i Gaj Mezger su se dogovorili da se ne vuku za kosu - obojica su imali konjske repove koji su bili zavezani za vreme borbe. U tom istom događaju borba između Kejta Hejnkija i Džo Sona je ostala upamćena po tome što je Hejnki izvršio seriju udaraca protivniku u međunožje dok je ovaj ležao na podu.

Kontroverze i reforme: kasne 90-te

Nasilna priroda ovog sporta u usponu brzo je privukla pažnju vlasti SAD.[17]

1996. godine, senator Džon Mekejn je pogledao snimak prvih UFC događaja i momentalno ih označio kao odvratne. Mekejn je lično poveo kampanju da se UFC zabrani, nazivajući ga „ljudskom borbom petlova” i poslao je pisma guvernerima svih 50 država zahtevajući od njih da zabrane događaj.[18]

Trideset i šest država je zabranilo borbu bez pravila, uključujući i Njujork, koji je usvojio zabranu na veče UFC-a 12, koji je tad morao da se preseli u Dothan, Alabama.[19] UFC je nastavio sa emitovanjem, ali broj pretplatnika je postao minoran u odnosu na ranije rezultate.

Kao odgovor na kritike, UFC je pojačao saradnju sa državnim atletskim komisijama i reorganizovao svoja pravila. UFC 12 je uveo težinske kategorije i zabranu fiš-hukinga. Za UFC 14, rukavice su postale obavezne, dok su udarci nogom u glavu dok protivnik leži zabranjeni. UFC 15 je uveo ograničenja vučenja za kosu i zabranu udaraca u potiljak i zadnji deo glave, udarce glavom, manipulacije nad malim zglobovima i udarce u međunožje. Sa petominutnim rundama koje su uvedene na UFC 21, UFC je postepeno ali sigurno postajao sport.[20]

Zufa era: rane 2000-te

Nakon duge borbe da izbegnu sankcionisanje, matična firma je stajala na ivici bankrota, kada su Stejšn Kazinos vlasnici Frenk i Lorenco Fertita i njihov poslovni partner Dana Vajt prišli 2000.-te godine sa ponudom da kupe UFC. Mesec dana kasnije, u januaru 2001. godine, braća Fertita su kupili UFC za 2 miliona dolara i kreirali Zufa LLC kao matičnu kompaniju koja kontroliše UFC.[21]

Povećana popularnost i rast: srednje 2000-te

Njujork Tajsm Skver reklama za UFC 88 - borba večeri Čak Lidel protiv Rašad Ivansa

Sa povećanom vidljivošću, broj UFC pretplatnika je eksplodirao. UFC 52, prvi događaj posle prve sezone Ultimat Fajtera, privukao je čak 300.000 pretplatnika, što je duplo više nego prethodni rekord od 150.000 koji je postavljen na UFC 40.[22] Posle druge sezone Ultimat Fajtera, događaj UFC 57 je privukao čak 410.000 pretplatnika.

Ostatak 2006. godine, broj pretplatnika je nastavio da se nenormalno uvećava, sa čak 620.000 pretplatnika za UFC 60, koji je istakao Rojsi Grejsija u svojoj prvoj MMA borbi posle jedanaest godina i 775.000 pretplatnika za UFC 61 koji je istakao borbu Kena Šamroka i Tito Ortiza, trenere iz Ultimat Fajtera 3.[23] Organizacija je postavila rekord posle UFC 66, time što je dostigla preko milion pretplatnika.

Popularnost ovog sporta je je takođe primećena od strane kladioničarskih zajednica kao što su BodogLife.com. Sajt za onlajn klađenje, je izjavio u julu 2007. godine da će UFC uskoro prestići boks prvi put u istoriji u kladnioničarskim zalozima. Ustvari, UFC je već probio rekorde pretplatničke industrije do tada za samo jednu godinu poslovanja. Obrt 2006. godine je iznosio 222.766.000 dolara, prestižući i boks i VVE.[24]

UFC je nastavio svoj rapidni rast sa Rodžerom Huertom na naslovnici Sports Ilustrejted i Čakom Lidelom na naslovnici ESPN D Magazin-a u maju 2007. godine.[25]

Preuzimanje Prajda i integracija

Borba između Fedora Emilamenka i Marka Kolemana u japanskoj Prajd FC organizaciji

2007. godine, marta 27. UFC i njihov japanski rival Prajd Fajting Čempjnšip su najavili dogovor u kome bi većinski vlasnici UFC-a, Frenk i Lorenco Fertita, preuzeli odnosno kupili Prajd brend.[26][27]

Početne namere za obe organzicije su bile da rade odvojeno ali da organizuju događaje koji bi istakli šampione i najbolje rangirane borce iz obe organizacije. Ipak, posle preuzimanja Prajda, Dana Vajt je osećao da Prajd-ov model nije održiv.[28] Organizacija nije znala šta da radi sa mnogim bivšim Prajd borcima kao što su Antonio Rodrigo Nogiuera, Maurisio Rua, Den Henderson, Mirko Filipović, Vanderlej Silva i ostali koji su već prilagođeni pod UFC brendom.[29]

Najpoznatiji borci među UFC publikom - posle Prajdovog preuzimanja su bili Anderson Silva, Džon Fič, Lijoto Makida, Kain Velaskez i Džon Džones.

UFC 100 i kontinualni uspon: kasne 2000.-te - srednje 2010.-te

Probijen je još jedan rekord popularnosti 2009. godine na UFC 100 i na deset dogagađaja koje su prethodili uključujući UFC 90.91.92,94 i 98. UFC 100 je predstavljao ogroman uspeh imajući 1.6 miliona pretplatnika.[30] Borbe te večeri su bile: bivši šampion u rvanju Brok Lesnar i njegov revanš protiv bivšeg UFC šampiona teške kategorije Franka Mira, kanađanin Džordž Sentpjer protiv brazilca Tijaga Alvesa i Den Henderson protiv britanca Majkla Bispinga u srednjoj kategoriji, dve godine nakon što su bili protivnički treneri na Ultimat Fajter: Junajted Stejts protiv Junajted Kingdm.[31]

Nakon UFC 100 usledila je mala stagnacija rasta popularnosti.[32][33] Međutim, stanje je polako počelo da se popravlja nakon prve četvrtine 2010. godine kada su šampioni Džordž Sentpjer i Anderson Silva odbranili svoje titule kao i Lijoto Makidin prvi poraz u karijeri od strane Šogan Rua za UFC lajt-hevivejt šampionsku titulu. Nakon tih borbi dogodio se veoma zanimljiv sukob između bivših UFC šampiona i rivala Rašada Ivansa i Kvinton Džeksona - protivničkih trenera na Ultimat Fajter 10 - na UFC 114, predstavljajući prvi događaj večeri kojeg su vodili afroamerikanci.[34] Događaj je inkasirao preko milion pretplatnika i Ivans je obezbedio pobedu odlukom sudija.[35]

Ženski MMA
Ronda Rauzi je prva žena UFC šampionka. Ona je zadržala i branila titulu šest puta od 3. marta 2012. do 15. novembra 2015. godine.

16. novembra 2012. godine, na veče UFC 154: St.Pijer protiv Kondita, Dana Vajt potvrdio je sa Džimom Romom da će UFC uskoro uvesti žensko MMA takmičenje i obelodanio potpisivanje sa prvim ženskim borcem u UFC, Stajkfors bantamvejt šampionkom Rondom Rauzi.[36] Ona je zatim postala prvi ženski UFC šampion, prvi olimpijski nosilac medalje sa UFC titulom i prva žena koja je branila UFC titulu. Ona je uspešno branila njenu titulu šest puta odnosno bila je šampion 1,074 dana, pre nego što je brutalno poražena od strane Holi Holm 15. novembra 2015. godine na događaju UFC 193.

Uvođenje USADA

1. jula 2015. godine, pokrenut je UFC Anti-doping program, kojeg je vodila Junajted Stejts Anti-doping Agencija poznata i kao "USADA" da bi zaštitila prava svih "čistih" boraca u UFC.[37]

Pravila

Trenutna pravila Ultimat Fajt Čempjnšipa su kreirana od strane ateltskog kontrolnog odbora Nju Džerzija..[38] Set "Junifajt rulz of miks maršl arc" koje je Nju Džerzi uspostavio su adaptirana i u ostalim državama koje pravno regulišu domen MMA: Nevada, Luizijana i Kalifornija. Ova pravila se koriste i u ostalim promocijama širom SAD, postajući obavezna za te države koje su primile pravila i tako su postala de fakto standard za profesionalni MMA širom zemlje.

Runde

UFC borbe variraju u maksimalnoj dužini, zaviseći od toga da li je borba za šampionsku titulu ili je glavna borba večeri. U svim borbama, svaka runda ne može biti duža od pet minuta. Borbe za titulu traju maksimalno pet rundi. Od UFC 138, glavne borbe večeri iako nisu za titulu traju takođe maksimalno pet rundi. Borbe koje nisu glavne ili šampionske mogu trajati maksimalno tri runde.

Kavez

UFC borbe se održavaju u osmougaonom ringu koji se zvanično naziva "Oktagon". Prvenstveno, UFC je zaštitio prava na oktagon i zabranjivao je ostalim promocijama da ga koriste za svoje potrebe, ali 2001. godine Zufa je dozvolila ostalim promocijama da koriste oktagonalne kaveze, u cilju razvoja mladog sporta. Danas, Zufa poseduje ekskluzivno pravo da koristi naziv "Oktagon".[39]

Odeća

Svi takmičari se bore u odobrenim šorcevima bez obuće. Gornji delovi su dozvoljeni samo ženskim takmičarima. Obavezna bezbednosna oprema obuhvata tapacirane rukavice, štitnik za usta i suspenzor za genitalije.[40] Otvorene rukavice moraju da imaju barem jedan inč obloge oko pesnice,[41] koji dozvoljava prstima da "uhvate". Oprema boraca je proverena svaki put pre dozvole ulaska u ring.

Težinske kategorije/trenutni šampioni

UFC trenutno koristi devet razlitih težinskih kategorija:[42]

Naziv težinske kategorije Minimalna težina (funta) Gornja granica Pol Trenutni šamion Datum osvajanja Dana zadržano Odbrane Sledeća borba
u funtama(lb) u kilogramima(kg) u stoun(st)
Stramvejt Nema 115 52.2 8 st 3 lb Žensko Sjedinjene Američke Države Rouz Namajunes Novembar 04, 2017 2594 1 (BN)
Flajvejt 116 125 56.7 8 st 13 lb Muško Sjedinjene Američke Države Dimitrijus Džonson Septembar 22, 2012 4463 11 (BN)
Žensko Sjedinjene Američke Države Niko Montanjo[43] Decembar 1, 2017 2567 - (BN)
Bantamvejt 126 135 61.2 9 st 9 lb Muško Sjedinjene Američke Države T.Dž. Dilašav Novembar 04, 2017 2594 - ( Kodi Garbrant UFC 227)
Žensko Brazil Amanda Nunes Jul 9, 2016 3077 2 (Rakuel Penington UFC 224)
Fedrvejt 136 145 65.8 10 st 5 lb Muško Sjedinjene Američke Države Maks Halouvej Jun 2, 2017 2921 1 (BN)
Žensko Brazil Kris Sajborg Jul 29, 2017 2692 2 (BN)
Lajtvejt 146 155 70.3 11 st 1 lb Muško Rusija Kabib Nurmagomedov April 07, 2018 2440 (BN)
Veltervejt 156 170 77.1 12 st 2 lb Muško Sjedinjene Američke Države Tajron Vudli Jul 30, 2016 3055 3 (BN)
Midlvejt 171 185 83.9 13 st 3 lb Muško Australija Robert Vitaker Decembar 8, 2017 2560 - (Joel Romero UFC 225)
Lajt Hevivjet 186 205 93.0 14 pp. 9 lb Muško Sjedinjene Američke Države Deniel Kormier Maj 23, 2015 3490 3 (Stipe Miočić (š) UFC 226
Hevivejt 206 265 120.2 18 st 13 lb Muško Sjedinjene Američke Države Stipe Miočić Maj 14, 2016 3133 3 (Deniel Kormier (š) UFC 226

Reference

  1. ↑ Melcer, Dejv (8. 4. 2009.). „UFC 6: Divlji zapad”. Jahuu! Sport. Pristupljeno 31. 12. 2011. 
  2. ↑ „Kreator UFC-a Bob Mejrovic najavljuje novu MMA promociju”. MMAjunkie.com. 29. 1. 2009.. Arhivirano iz originala na datum 10. 7. 2012.. Pristupljeno 31. 12. 2011. 
  3. ↑ „WME-IMG Renames Parent Company as Endeavor” (en). The Hollywood Reporter. Pristupljeno 19. 4. 2018. 
  4. ↑ Kroll, Justin (9. 10. 2017.). „WME-IMG Renames Holding Company Endeavor” (en-US). Variety. Pristupljeno 19. 4. 2018. 
  5. ↑ Gross, Josh (20. 3. 2011.). „UFC buys rival Strikeforce”. ESPN. Pristupljeno 2. 7. 2011. 
  6. ↑ „Learn UFC Rules”. Ultimate Fighting Championship. Pristupljeno 23. 9. 2010. 
  7. ↑ Boice, Danny. „Boxer To Entrepreneur: How Dana White Became The Champ Of Mixed Martial Arts”. Forbes. Pristupljeno 12. 5. 2017. 
  8. ↑ „Royce Gracie's Legacy, BJJ's Relevance on the Decline in Modern MMA”. Bleacher Report. 27. 4. 2012.. Pristupljeno 19. 11. 2012. 
  9. ↑ Rooney, Kyle. „UFC sold to WME-IMG”. Arhivirano iz originala na datum 2016-10-01. Pristupljeno 1. 10. 2016. 
  10. ↑ Gentry III, Clyde, No Holds Barred: Ultimate Fighting and the Martial Arts Revolution, Milo Books, 2003, paperback edition, ISBN 1-903854-30-X, pp. 38–39.
  11. ↑ Newport, John Paul, "Blood Sport", Details, March. 1995. ISBN [[Special:BookSources/|]] Uneseni ISBN nije važeći.. pp. 70-72.
  12. ↑ Willoughby, David P., The Super Athletes, A.S. Barnes & Co., Inc., 1970, ISBN 0-498-06651-7, str 380.
  13. ↑ Gentry, Clyde, No Holds Barred: Ultimate Fighting and the Martial Arts Revolution, (Milo Books: Preston, 2005), pp. 73
  14. ↑ „Broadcast Yourself”. YouTube. Pristupljeno 23. 9. 2010. 
  15. ↑ Strickland, Jonathan. „How the Ultimate Fighting Championship Works”. HowStuffWorks.com. Pristupljeno 2. 7. 2011. 
  16. ↑ Fight card for UFC 3 Arhivirano 15 January 2007[nepoklapanje datuma] na Wayback Machine-u, Sherdog.com. Fighter profile for Keith Hackney, Sherdog.com. Fighter profile for Emmanuel Yarborough, Sherdog.com. Last retrieved December 5, 2006
  17. ↑ Flegenheimer, Matt (26. 6. 2011.). „No Resolution for Mixed Martial Arts”. The New York Times. Pristupljeno 31. 12. 2011. 
  18. ↑ Plotz, David (November 7, 1999). „Fight Clubbed”. Slate.com. Pristupljeno 21. 3. 2007. 
  19. ↑ Gentry III, Clyde, No Holds Barred: Ultimate Fighting and the Martial Arts Revolution, Milo Books, 2003, Paperback Edition, ISBN 1-903854-30-X, pages 106, 123
  20. ↑ „UFC History”. 20. 11. 2007.. Arhivirano iz originala na datum 29. 1. 2011.. Pristupljeno 20. 1. 2008. 
  21. ↑ „Lorenzo Fertitta Talks Buying UFC With Fighter's Only Mag”. Fighter's Only. 3. 3. 2009.. Pristupljeno 27. 3. 2011. 
  22. ↑ Meltzer, Dave. „UFC 52: Chuck strikes back – UFC – Yahoo! Sports”. Sports.yahoo.com. Pristupljeno 23. 9. 2010. 
  23. ↑ „UFC 61 SURPASSES $30 MILLION IN PPV SALES”. MMAWeekly.com. 6. 9. 2006.. Pristupljeno 23. 9. 2010. 
  24. ↑ Goff, Justin (11. 7. 2007.). „UFC set to surpass boxing in betting revenue”. MMAbettingblog.com. Arhivirano iz originala na datum 10. 4. 2008.. Pristupljeno 5. 3. 2008. 
  25. ↑ McCray, Brad (22. 7. 2007.). „Mixed martial arts notebook: Well-traveled UFC president has big plans for the sport”. The Oregonian. Arhivirano iz originala na datum 29. 01. 2011. Pristupljeno 22. 7. 2007. 
  26. ↑ „Source: UFC buys Pride for less than $70M”. ESPN. 27. 3. 2007.. Pristupljeno 2. 7. 2011. 
  27. ↑ The Hot List, ESPNews, air date March 27, 2007.
  28. ↑ Karkoski, Kris (26. 6. 2007.). „Dana White: "PRIDE is a Mess"”. MMAFrenzy.com. Pristupljeno 2. 7. 2011. 
  29. ↑ Hunt, Loretta (26. 08. 2007.). „The Fight Network”. The Fight Network. Arhivirano iz originala na datum 26. 09. 2007.. Pristupljeno 18. 09. 2007. 
  30. ↑ Iole, Kevin (3. 9. 2009.). „Carwin's star rises as UFC 106 nears”. Sports.Yahoo.com. Pristupljeno 2. 7. 2011. 
  31. ↑ „Top 10 UFC Fights of 2016 | Best Knockout of Year 2016 | UFC Best Fights” (en-US). WeirdMag. 2. 1. 2017.. Pristupljeno 2. 1. 2017. 
  32. ↑ Morgan, John (1. 1. 2010.). „Despite recent rash of injuries, White says UFC's handling of fighters won't change”. MMAjunkie.com. Arhivirano iz originala na datum 29. 1. 2011.. Pristupljeno 23. 9. 2010. 
  33. ↑ Meltzer, Dave (17. 9. 2010.). „Injuries take toll on UFC schedule – UFC – Yahoo! Sports”. Sports.yahoo.com. Pristupljeno 23. 9. 2010. 
  34. ↑ Fowlkes, Ben (25. 5. 2010). „'Rampage' Jackson, Rashad Evans and Politics of Race in MMA”. MMAFighting.com. Pristupljeno 2. 7. 2011. 
  35. ↑ Becker, Nick (24. 6. 2010.). „Meltzer: UFC 114 Surpasses 1 Million PPV Buys”. WatchKalibRun.com. Arhivirano iz originala na datum 29. 1. 2011.. Pristupljeno 2. 7. 2011. 
  36. ↑ „Ronda Rousey becomes first female to sign UFC deal - ESPN”. Espn.go.com. 1. 1. 2008.. Pristupljeno 19. 11. 2012. 
  37. ↑ „USADA”. U.S. Anti-Doping Agency. Arhivirano iz originala na datum 2016-06-15. Pristupljeno 22. 5. 2016. 
  38. ↑ Mixed Martial Arts Unified Rules of Conduct, Additional Mixed Martial Arts Rules, New Jersey Athletic Control Board. Retrieved April 3, 2006.
  39. ↑ Gentry, Clyde, No Holds Barred: Ultimate Fighting and the Martial Arts Revolution, (Milo Books: Preston, 2005), pp. 208
  40. ↑ „Rules and Regulations - Unified Rules and Other MMA Regulations”. ufc.com. 
  41. ↑ „UFC Gloves”. Arhivirano iz originala na datum 2018-06-12. Pristupljeno 2018-10-07. 
  42. ↑ „Rules and Regulations - Unified Rules and Other MMA Regulations”. 
  43. ↑ Harkness, R. (May 9, 2017). It’s Official! The UFC Adds 125 Pound Women’s Flyweight Division. MMAmania.com. Retrieved from https://www.mmamania.com/2017/5/9/15601910/ufc-confirms-125-pound-womens-flyweight-division-first-champ-crowned-the-ultimate-fighter-26

Spoljašnje veze

Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=Ultimate_Fighting_Championship&oldid=41844052