Prijeđi na sadržaj

Remake (film)

Izvor: Wikipedija
Za filmski remake kao opći pojam, vidite članak Remake.
Remake
Žanrdrama
RežijaDino Mustafić
ProducentEnes Cviko
Martine de Clermont-Tonnerre
ScenarioZlatko Topčić
UlogeErmin Bravo
Aleksandar Seksan
Ermin Sijamija
Dejan Aćimović
Lucija Šerbedžija
François Berléand
Évelyne Bouix
MuzikaAdi Lukovac
MontažaAndrija Zafranović
StudioForum
MACT Productions
Turkish Radio & Television (TRT)
Datum(i) premijere
23. 1. 2003 (2003-01-23) (Rotterdam)
Trajanje108 minuta
Zemlja Bosna i Hercegovina
 Francuska
 Turska
Jezikbosanski, hrvatski, srpski, francuski, engleski

Remake (fonol.: Rimejk) je bosanskohercegovački film iz 2003. godine režisera Dine Mustafića. Rađen je u tursko-francuskoj koprodukciji. Producirali su ga Enes Cviko i Martine de Clermont-Tonnerre. Scenario potpisuje Zlatko Topčić.

Radnja filma je urađena prema istinitoj priči i paralelno prati tragičnu sudbinu oca i sina, Ahmeda (Miralem Zupčević, Ermin Sijamija) i Tarika Karage (Ermin Bravo) tokom Drugog svjetskog rata i opsade Sarajeva tokom bosanskog rata.

Svjetsku premijeru je imao na Međunarodnom filmskom festivalu u Rotterdamu[1][2] 23. januara 2003. godine, gdje je bio najgledaniji film,[3] a izabran je među pet najboljih filmova festivala. U Bosni i Hercegovini je prvi put prikazan 22. februara iste godine.[4]

Američku premijeru imao je na Wine Country filmskom festivalu u San Franciscu (Kalifornija) 21. augusta 2004. godine, gdje je osvojio tri nagrade: Nagradu za mir i kulturalno razumijevanje, Nagradu za najbolji debitantski film i Nagradu za najbolje glumačko ostvarenje (Ermin Bravo). Nagrađen je na Berlinskom međunarodnom filmskom festivalu 2003.[5]

Ušao je u historiju svjetske kinematografije kao jedan od najskupljih i, po zaradi na box office-u, najuspješnijih debitantskih filmova.[6]

Priča

[uredi | uredi kod]

Prva scena filma se odvija u novembru 1993. godine u Parizu gdje Tarik Karaga (Ermin Bravo) na jednom prijemu producentske kuće koja želi snimiti film po njegovom scenariju, dobija riječ da se predstavi okupljenim gostima. Tada doživljava flešbek i radnja se vraća u mart 1992. godine u Sarajevo.

Tarik završava svoj scenario za film "Čovjek niotkud" koji prati priču njegovog oca Ahmeda Karage (Miralem Zupčević, Ermin Sijamija) prije i za vrijeme fašističke okupacije Sarajeva. Priča seli u proljeće 1941. godine kada Ahmed sa svojom djevojkom Evom Bebek (Lucija Šerbedžija) i prijateljem Markom Kalabom (Slaven Knezović) tokom večernjeg izlaska u jednoj gostionici prihvati duel u snazi sa lokalnim snagatorom Don Dragišom de la Kuveljom (Aldin Zulić) kojeg pobjeđuje. Nastaje metež iz koga uspijevaju pobjeći. Nakon što Ahmed odlazi zbog obaveza, Marko iskazuje simpatije prema Evi.

Radnja se vraća u predratno Sarajevo. Alma Dizdarević (Helena Minić), Tarikova djevojka, tokom izlaska poslije zajedničke prepirke odlazi nakon čega zajedno sa najboljim prijateljem Mirom Jovanovićem (Aleksandar Seksan), Tarik odlazi na vožnju po gradu. U Mirinom stanu ih dočekuje njegova majka Desa Jovanović (Jasna Diklić) uznemirena zbog njihovom kasnog povratka kući na Grbavicu svjesna trenutnog stanja u Sarajevu. Tarik i Miro naredni dan odlaze u poštu i šalju svoj scenario u Pariz. Dok na igralištu ispred zgrade igraju košarku sa prijateljima pored prolazi povorka uzvikujući parole protiv rata. Priča se kratko vraća u 1941. gdje slična masa ljudi, paradoksalno, uzvikuje "Bolje rat nego pakt". U obližnjem stanu se pored zabave odvija sastanak komunističkog pokreta sa Markom na čelu.

Na brdu iznad Sarajeva Tarik i Alma ponovo uživaju u svojoj ljubavi u jednoj poslijednih mirnih noći u njihovim životima. Ahmed i Tarik na Grbavici provode dane u stanu zbog stalne opasnosti vani slušajući vijesti na televiziji. U stan upada srpska vojska tražeći oružje. Nakon pretresa stana odvode Tarika koji putem doživljava sve strahote kroz koje prolaze nesrpsko stanovništvo Grbavice. Dolazi u štab gdje njega i još nekoliko ljudi ispituje komšija, vojvoda Mišo (Dejan Aćimović) koji im naređuje da sa Jevrejskog groblja donesu leš njegovog brata koji je tamo ubijen.

Septembra 1941. godine Sarajevo je već okupirano. Ahmed i Eva u šetnji kroz grad svjedoče terorisanju Jevreja i neistomišljenika te uništavanju njihove imovine, pritom vidjevši svu ozbiljnost situacije u kojoj su. Ahmed osjeća sve veću odvratnost prema fašizmu spreman da se pridruži komunističkom pokretu.

Desa se često brine o Almi i njenom bratu Adisu (Haris Begović) dok se Miro krije u stanu izbjegavajući mobilizaciju. On i Alma odlučuju da iskoriste smrt komšinice Čehinje kako bi sakriveni u kovčege prešli u slobodni dio grada. Međutim, na srpskoj liniji otkrivaju Miru i šalju ga na front dok Alma uspijeva ostati neotkrivena zahvaljujući starom prijatelju Srbinu, Mikiju (Jasmin Mekić). Radnja se ponovo nakratko vraća u 1941. godinu. Nakon što Ahmeda hapse ustaše, Eva uplašena odlazi u Markov stan gdje zajedno provode noć.

Tarik je na prisilnom radu u okolini grada. Dok radi na iskopavanju bunkera, iznenada ga poziva Miro, maskiran i u uniformi srpske vojske. Miro mu obećava pomoć i saopštava mu da je Alma prešla u slobodni dio grada. Vojvoda Mišo ispituje Tarika o radnji u njegovom scenariju zaintrigiran činjenicom da ga UN i Crveni krst intenzivno traže.

U aprilu 1942. godine Ahmed je doveden na ispitivanje u ustaški štab u Rajlovcu, pokraj Sarajeva. Ustaški isljednik (Admir Glamočak) mu nudi slobodu u zamjenu da potpiše svoj cenzurisani tekst iz novina u kome napada tadašnje okupatore i brani prava Jevreja i Srba. Odbija i biva poslan na prisilni rad.

Tarika u logoru posjećuje Jovo, isti onaj vojnik koji ga je i odveo iz njegovog stana, tražeći na neki način oprost i upozoravajući ga na Mišu. Tarik pronalazi leš mrtvog Adisa i pada u očaj. Naredno veče, uz pomoć Mire i Jove, uspijeva pobjeći preko rijeke. Jovu ubija vojvoda Mišo, a čini se da i Miru pronalazi ista sudbina. Tarik dolazi do linije razgraničenja i ponovo pada u ruke srpske vojske.

Marko i ostali pripadnici Narodno-oslobodilačke partije dobijaju nalog za ubistvo Željka Bebeka, Evinog oca. Međutim, greškom ubijaju upravo nju. U srpskom koncentracionom logoru u kom je sada Tarik, nakon oskudnog obroka, trojica glavešina pozivaju "Pjevača" (Mario Drmać) pred njih nakon čega ga brutalno prebijaju. Tarika prozivaju i saopštavaju mu da leti za Pariz i da je rat za njega završen.

Priča se vraća tamo gdje je počela, na bogatom, ali trivijalnom prijemu na koji dolazi u pratnji Katrin Leconte (Évelyne Bouix), supruge vlasnika produkcijske kuće, slavnog Francois-Charles Lecontea (François Berléand). Nakon što dobija riječ, uspijeva samo izgovoriti "Zaustavite rat u Bosni". Na terasi upoznaje Mirsada Alihodžića "Hodžu" (Zijah Sokolović), izbjeglicu iz BiH koji se u Francuskoj dobro snašao i zarađuje na račun rata.

Ahmed završava u zloglasnom koncentracionom logoru Jasenovac. Uz puno sreće za dlaku uspijeva izbjeći likvidaciju, baš kao i njegov sin 50 godina kasnije. Tarik u šetnji Parizom iznenada ugleda portret vojvode Miše, svog mučitelja i bivšeg komšije. Uspijeva ga pratiti i saznati za mjesto stanovanja.

U okupiranoj Jugoslaviji Marko uspijeva spasiti Ahmeda u razmjeni. Marko izbjegava spominjati Evu. Radnja se vraća u glavni grad Francuske. Tarik od Hodže traži da pokuša saznati šta je s njegovim ocem, Almom i Mirom te traži pištolj. Polako se priprema da ubije Mišu. U oslobođenom Sarajevu Ahmed uspijeva pronaći Evin grob. Od sveštenika saznaje pravu istinu vezanu za njenu smrt. Dolazi kod Marka i nakon što mu ovaj priznaje sve, ubija ga. Paralelno se završava i ta jedna strana priče u filmu i snimanje Tarikovog filma. U međuvremenu, on i Katrin upadaju u emotivnu vezu. Tarik saznaje da su mu otac i Alma ubijeni snajperom.

Konačno odlučuje osvetiti se mučitelju. Savladava ga i bez riječi uperuje pištolj u njega ali ne puca. Vraća se kod producenta i saopštava Katrin da odlazi. Radnja se seli u juli 1994. godine gdje Tarik, pripadnik Armije RBiH, vodi akciju na Špicastoj stijeni. Prilaze neprijateljskom uporištu i ubijaju sve u bunkeru. Tarik ulazi unutra i pronalazi Miru, još uvijek živog, kome u tom trenutku ispada osigurač od bombe. Tarik, ne shvativši ništa, ostaje, i u zadnjoj sceni bomba razara bunker.

Glumci

[uredi | uredi kod]

Priznanja

[uredi | uredi kod]

Nagrade

[uredi | uredi kod]
  • 2003. godine Filmfest München - Specijalna nagrada "One Future Prize"
  • 2003. godine Berlin International Film Festival - Nagrada
  • 2004. godine Wine Country Film Festival (San Francisco) - Nagrada za mir i kulturalno razumijevanje
  • 2004. godine Wine Country Film Festival (San Francisco) - Nagrada za najbolje glumačko ostvarenje (Ermin Bravo)
  • 2004. godine Wine Country Film Festival (San Francisco) - Nagrada za najbolji debitantski film

Nominacije

[uredi | uredi kod]
  • 2003. godine Istanbul International Film Festival - Zlatni tulipan
  • 2003. godine Festival du Film de Paris - Grand Prix
  • 2003. godine Karlovy Vary International Film Festival - Nagrada East of West
  • 2003. godine International Film Festival Rotterdam - Zlatni tigar

Snimanje

[uredi | uredi kod]

Počelo je 2001. godine, a odvijalo se u Parizu, Sarajevu i na mnogim drugim lokacijama.

O filmu

[uredi | uredi kod]

Remake je debitantski film režisera Dine Mustafića, koji postavlja tezu o historiji koja se krvavo ponavlja, odnosno o tome da su oni koji nisu naučili povijesne lekcije prisiljeni ponoviti ih pa je tako film prožet simbolima i alegorijama. Scena sa početka filma sa Ahmedom Karagom i snagatorom Don Dragišom de la Kuveljom simbolizira da sila ne mora nužno pobijediti, papir kojeg pale Tarik i Alma na brdu iznad Sarajeva predstavlja granate, vatru i sav užas koji uskoro slijedi, tenk koji prelazi preko automobila Yugo simbolizira raspad Jugoslavije. Ahmed umalo umire radi odbrane svojih komšija Srba, koji ga, ironično, pedesetak godina kasnije ubijaju.

Veoma bitna je činjenica da film nije bio debitantski samo za Dinu Mustafića[7] već i za scenaristu Zlatka Topčića kao i za glavnog glumca Ermina Bravu, Ermina Sijamiju, Marija Drmaća te za mladu hrvatsku glumicu Helenu Minić što ovo ostvarenje čini unikatnim. Bitno je i pojavljivanje svjetski poznatih francuskih glumaca François Berléanda i Évelyne Bouix. Istaknutu ulogu su imali i hrvatski glumci Dejan Aćimović, Lucija Šerbedžija i Slaven Knezović.

Mustafić je u jednom od intervjua rekao: "Potrebni su nam katarzični filmovi koji govore o našoj skoroj prošlosti. Oni su jednako važni kao svjedočanstvo da se zlo i glupost rata ne ponovi."[8] Topčić je govoreći o scenariju, koji je objavljen i kao knjiga 2002. godine, izjavio: "Scenario je lišen ideoloških i dnevnopolitičkih primjesa. Ovaj film hoće da bude film ljubavi, a ne mržnje."[9]

Doživio je veliku popularnost i uspjeh na kino blagajnama.[10] Najgledanije je filmsko ostvarenje u matičnoj zemlji.[11]

Prijem

[uredi | uredi kod]

Kritika

[uredi | uredi kod]

Publika i kritičari ga ocjenjuju veoma visokom ocjenom. Smatra se jednim od najboljih filmova na prostoru bivše Jugoslavije.[12] Na portalu Filmski.net je ocijenjen maksimalnom ocjenom 5/5.[13] Kritičar čuvenog njemačkog magazina Kino-German Film & International Reports, Ronald Holloway, je Remake ocijenio izvrsnim, potresnim i angažiranim filmom, te naglasio da ga se "ne bi smjelo propustiti". Također, nazvao ga je i "glavnim filmskim događajem 2003. godine".[14] Kritičarka Variety-a, Deborah Young, pozitivno je ocijenila film.[15] Kritičar The Hollywood Reporter-a, Stephen Dalton, je uvrstio film na listu "100 najboljih filmova ikad".[16]

Na svjetskoj premijeri u Rotterdamu je izazvao oduševljenje publike i kritičara koji su za Remake rekli da je "vrlo hrabar film, koji opisuje situaciju onakvu kakva je bila".[17] Najupečatljivija je kultna scena s "Pjevačem" (koji izvodi sevdalinku Il' je vedro, il' oblačno) u logoru koju je kritika ocijenila kao jednu od ključnih u cijelom filmu.

Kritika hvali emocionalnu angažiranost sa nekoliko veoma potresnih i dirljivih scena. Glavna tema je pitanje koje se toliko često postavlja na ovim prostorima poslije svih događanja u prošlosti; osveta ili oprost. Film na kraju daje odgovor na tu dilemu.

Festivali

[uredi | uredi kod]

Prikazan je na preko četrdeset najprestižnijih međunarodnih filmskih festivala širom svijeta. Neki od najznačajnijih su: Međunarodni filmski festival u Rotterdamu, Berlinski međunarodni filmski festival, Filmski festival u Parizu, Filmski festival u Rimu, Filmski festival u Londonu, Filmski festival u Cannesu, Venecijanski filmski festival, Filmski festival u Göteborgu, Filmski festival u Locarnu, Internacionalni filmski festival u Monaku, Međunarodni filmski festival u Varšavi, FEST (Beograd), Međunarodni filmski festival u Salernu, Filmski festival u Sydney-ju, Međunarodni filmski festival u Tokiju, Međunarodni filmski festival u Valenciji Cinema Jove, Međunarodni filmski festival u Torontu, Međunarodni filmski festival u Sofiji, Međunarodni filmski festival u Transilvaniji, Internacionalni filmski festival u São Paulu, Internacionalni filmski festival u Houstonu (Texas),[18] Internacionalni filmski festival u Istanbulu,[19][20] Svjetski filmski festival u Montréalu, Filmski festival u Münchenu, Međunarodni filmski festival u Pragu - Febiofest, Wine Country filmski festival u San Franciscu (Kalifornija), Filmski festival u New Yorku, Filmski festival u Los Angelesu, Filmski festival Tribeca, Međunarodni filmski festival u Karlovym Varyma, Internacionalni filmski festival u Clevelandu (Ohio),[21] Sarajevo Film Festival i mnogi drugi.

Prikazivan je na festivalima u Holandiji, Poljskoj[22], Hrvatskoj, Srbiji, Francuskoj, Bugarskoj, Rumuniji, Brazilu, Australiji, Japanu, Italiji, Ujedinjenom Kraljevstvu, Kanadi, Švedskoj, Turskoj, Španiji, Monaku, Njemačkoj, Češkoj[23] i Sjedinjenim Američkim Državama. U Sjedinjenim Američkim Državama i Mađarskoj je doživio i TV premijeru.

Zanimljivosti

[uredi | uredi kod]

Reference

[uredi | uredi kod]
  1. ↑ „IFFR: "Remake"”. iffr.com. Arhivirano iz originala na datum 2015-08-26. Pristupljeno 26. 8. 2015. 
  2. ↑ „32. Internacionalni Film Festival Rotterdam”. klix.ba. 22. 1. 2003. Pristupljeno 27. 8. 2015. 
  3. ↑ „Dino Mustafić novo je veliko ime evropske kinematografije: Njegov film "Remake" najgledaniji je u Rotterdamu”. infobiro.ba. 30. 1. 2003. Arhivirano iz originala na datum 2021-12-14. Pristupljeno 26. 8. 2015. 
  4. ↑ „Održana sarajevska premijera REMAKE-a”. klix.ba. 23. 2. 2003. Pristupljeno 29. 8. 2015. 
  5. ↑ „Bh. filmovi: Najkvalitetniji domaći proizvod u svijetu”. radiosarajevo.ba. 24. 3. 2013. Pristupljeno 13. 1. 2018. 
  6. ↑ „Dino Mustafić snima film o prijedorskim bijelim trakama”. klix.ba. 2. 8. 2021. Pristupljeno 17. 12. 2021. 
  7. ↑ „Rađa se najintrigantnija kinematografija jugoistočne Europe”. arhiva.nacional.hr. 25. 9. 2002. Pristupljeno 26. 8. 2015. 
  8. ↑ „BH. FILM DANAS”. bhfilm. Pristupljeno 2011-03-12. 
  9. ↑ „PRVA KLAPA BIH FILMA "REMAKE"”. infobih.com. Arhivirano iz originala na datum 2015-09-23. Pristupljeno 26. 8. 2015. 
  10. ↑ „REMAKE premijera u Sarajevu 22/02/2003”. klix.ba. 19. 2. 2003. Pristupljeno 29. 8. 2015. 
  11. ↑ „U Forumovim kinima u Sarajevu najgledaniji "Remake"”. sarajevo-X portal. Pristupljeno 2011-03-12. [mrtav link]
  12. ↑ „Najbolji filmovi ex yu kinematografije”. mukmag.com. 27. 4. 2015. Pristupljeno 26. 8. 2015. 
  13. ↑ „Remake”. filmski.net. Pristupljeno 26. 11. 2017. 
  14. ↑ „REVIEW: Remake, a film from Sarajevo by Dino Mustafić”. kino-germanfilm.de. Pristupljeno 26. 8. 2015. 
  15. ↑ „Review: "Remake"”. variety.com. 18. 2. 2003. Pristupljeno 26. 8. 2015. 
  16. ↑ „Best 100 Movies Ever Made - The Hollywood Reporter”. imdb.com. Pristupljeno 14. 1. 2018. 
  17. ↑ „Rotterdam Film Festival: REMAKE će dobiti nagradu publike!?”. klix.ba. 25. 1. 2003. Pristupljeno 29. 8. 2015. 
  18. ↑ „REMAKE ide u Sofiju, Salerno, Pariz, Houston”. klix.ba. 7. 2. 2003. Pristupljeno 14. 1. 2016. 
  19. ↑ „Remake na filmskom festivalu u Istanbulu”. klix.ba. 16. 4. 2003. Pristupljeno 29. 8. 2015. 
  20. ↑ „"Remake" se takmiči za Grand Prix”. klix.ba. 27. 4. 2003. Pristupljeno 29. 8. 2015. 
  21. ↑ „CIFF: "Remake"”. clevelandfilm.org. Arhivirano iz originala na datum 2015-09-23. Pristupljeno 26. 8. 2015. 
  22. ↑ „WFF: "Remake"”. wff.pl. Pristupljeno 26. 8. 2015. 
  23. ↑ „KVIFF programme - Remake”. kviff.com. Pristupljeno 25. 8. 2015. 
  24. ↑ „Družinsko prekletstvo: Zlatko Topčić, scenarist filma "Remake"”. mladina.si. 19. 11. 2002. Pristupljeno 26. 8. 2015. 

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]
Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=Remake_(film)&oldid=42234089