Magnus Maksim
Magnus Klement Maksimus u izvorima takođe i Maksimijan (rođen oko 335. godine, umro 28. avgusta 388. godine) bio je uzurpator carske vlasti u Zapadnom rimskom carstvu.
Magnus Maksimus je bio iz Hispanije. Njegove trupe su ga proglasile za cara 383. godine, dok je sa vojskom služio u Britaniji. Kasnije legende ga svrstavaju u britanske kraljeve. Pošto je uspostavio vlast u Galiji, Magnus Maksimus se sukobio sa svojim glavnim rivalom Gracijanom kod Pariza. Gracijan je pretrpeo poraz i u bekstvu je bio ubijen 383. godine. Ubrzo potom, Magnus Maksimus je uspeo da istera Valentinijana II iz Rima. Valentinijan je zatim pobegao kod Teodosija I, tada cara Istočnog rimskog carstva. Utvrdivši se na Zapadu, Maksimus je za svoju prestonicu izabrao grad Avgusta Treverorum (lat. Augusta Treverorum), docnije poznat kao Trir. Postao je popularan car, i oštro je proganjao jeretike.
Teodosije I i Valentinijan II započeli su rat protiv Magnusa Maksimusa u julu i avgustu 388. godine. Maksim je poražen u bitka kod bici kod Save, blizu Emone, današnje Ljubljane i morao se povući u Akvileju. Andragatije, magister ekvitum (lat. magister equitum) Magnusa Maksimusa i čovek koji je ubio Gracijana bio je poražen kod Siscije, a njegov brat Marcelin kod Petovijum. Maksim se predao u Akvileji, zatražio je milost, ali je nije dobio. Njegova žena i kći su međutim bile pošteđene. Maksimov sin Flavije Viktor doživeo je poraz od Valentinijanovog zapovednika Arbogasta u jesen iste, 388. godine.
