Boško Šiljegović

Boško Šiljegović
Datum rođenja	6. maj 1915.
Mesto rođenja	Mirkovac, kod Bos. Dubice Austrougarska
Datum smrti	2. mart 1990. (74 god.)
Mesto smrti	Međuvođe, kod Bos. Dubice, SR Bosna i Hercegovina SFR Jugoslavija
Profesija	vojno lice
Član KPJ od	septembra 1940.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1963.
Čin	General-pukovnik
Narodni heroj od	20. decembra 1951.
Odlikovanja	Orden narodnog heroja Orden ratne zastave Orden partizanske zvezde Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem Orden bratstva i jedinsta Orden za vojne zasluge Orden partizanske zvezde Orden za hrabrost Partizanska spomenica 1941.

Boško Šiljegović (Mirkovac, kod Bos. Dubice, 6. maj 1915 — Međuvođe, kod Bos. Dubice, SR BiH, 2. mart 1990), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-pukovnik JNA, društveno-politički radnik i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 6. maja 1915. godine u selu Mirkovcu, kod Bosanske Dubice. Bio je najmlađi, deveti, sin sveštenika Blagoja Šiljegovića. Osnovnu školu je završio u Međuvođu i Dvorištu, a gimnaziju u Prijedoru i Banja Luci.

U banjalučkoj učiteljskoj školi se povezao sa članovima, Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) i Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), i zajedno sa Milošem Popovićem i Slobodanom Kokanovićem bio jedan od vodećih boraca za učenička prava. Posle sukoba sa direktorom bio je izbačen iz škole, a bio mu je i zabranjen upis u učiteljsku školu u Pakracu. Upisao se u karlovačku učiteljske školu iz koje je ubrzo izbačen zbog učešća u učeničkom štrajku. Posle završene učiteljske škole u Negotinu, upisao se na Filozofski fakultet u Skoplju. Ali je septembra 1940. godine, zbog učešća u studentskom štrajku, morao da prekine studije i vrati se u rodni kraj, pod Kozaru. Septembra 1940. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije i postao sekretar partijske ćelije u Međuvođu.

Poslije savetovanja u Orlovcima, na Kozari, održanog 25. jula 1941. godine pod rukovodstvom Đure Pucara Starog, buntovno Knežpolje se pokrenulo i slilo u ustaničku maticu. Zajedno sa, ostalim članovima KPJ, Nikolom Luketićem, Milošem Šiljegovićem i Dragojem Miljatovićem Švarcom uspeo je da savlada ustaničku stihiju i organizuje položaj prema Bosanskoj Dubici. Od tada, pa sve do kraja 1943. godine, Boško se nalazio u središtu borbe naroda Bosanske krajine.

Bio je, zajedno sa dr. Mladenom Stojanovićem, inicijator sastanka na Knežici, 15. avgusta 1941. godine, na kojem je odlučeno da se ukinu frontovi i formiraju pokretne partizanske jedinice. Bio je prvi politički komesar Druge partizanske čete, a kasnije i Drugog krajiškog partizanskog odreda. Tokom septembra i oktobra 1941. godine organizovao je vojno-političu obuku i učestvovao u pobjedonosnim akcijama kozarskih partizana na Podgradce, Mrakovicu, Prijedor i Ljubiju. Kao član Oblasnog komiteta KPJ za Kozaru, značajno je doprineo političkoj aktivizaciji naroda pod Kozarom.

U vrijeme velike ofanzive na Kozari, juna 1942. godine, zatekao se, sa tek formiranom Prvom krajiškom brigadom, i kao član Operativnog štaba za Bosansku krajinu, usmeravao njena dejstva prema Bosanskom Novom, Dobrljinu, Kostajnici i Bosanskoj Dubici, zbog olakšavanja teškog položaja opkoljenog Drugog krajiškog odreda. Kada je 22. septembra 1942. godine formirana Peta krajiška kozaračka brigada, Boško je postavljen za političkog komesara. Sa Josipom Mažarom Šošom, komandantom brigade, uspeo je ponovo, da iz neprijateljskog obruča oko Kozare, izvuče brigadu i novembra 1942. učestvuje u bihaćkoj operaciji.

Ulaskom Pete krajiške udarne brigade, u sastav Četvrte krajiške divizije, Boško je izabran za člana Okružnog komiteta KPJ za Bosansku krajinu. U teškim uslovima, posle neprijateljske ofanzive na Grmeču, radio je na razvoju i učvršćivanju narodne vlasti i partijskih organizacija.

Maja 1943. godine ponovo se vratio u jedinicu i postavljen je za političkog komesara Četvrte krajiške divizije, koju je proveo kroz žestoke okršaje na Glamoču i Cazinskoj krajini, Mrkonjić-Gradu i Sanskom Mostu, a posle kapitulacije Italije u Dalmaciji, oko Sinja, Splita, Livna i Kupresa.

Januara 1944. godine Boško je postavljen za političkog komesara Osmog dalmatinskog korpusa, koji je, u proljeće iste godine, pod komandom Vlada Ćetkovića, izvršio desantne operacije na Mljet, Korčula, Brač i Šoltu, čime je počelo definitivno oslobođenje Dalmacije (vidi Desant 26. divizije na Korčulu). Sa Četvrtom armijom, kao njen politički komesar, kojom je komandovao Petar Drapšin, učestvovao je u završnim operacijama za oslobođenje Like, Gorskog kotara, hrvatskog i slovenačkog primorja, Istre i Trsta.

U toku Narodnooslobodilačkog rata, bio je većnik Drugog zasedanja AVNOJ-a i većnik ZAVNOBiH-a.

Posleratna karijera

Posle oslobođenja Jugoslavije, nastavio je profesionalnu vojnu karijeru u Jugoslovenskoj narodnoj armiji. Završio je Višu vojnu akademiju i vršio je razne odgovorne dužnosti. Vlado Dapčević ga u memoarima opisuje kao ulizicu.

Šiljegović je bio načelnik Vojnoistorijskog instituta, glavni urednik prvog izdanja „Vojne enciklopedije“, načelnik Političke uprave JNA, šef Kabineta Vrhovnog komandanta maršala Tita i dr. Godine 1963. je demobilisan i preveden u rezervu u činu general-pukovnika.

Više puta je biran za narodnog poslanika Savezne skupštine, a bio je i član Spoljnopolitičkog odbora Savezne skupštine. Na Sedmom (1958) i Osmom kongresu SKJ (1964) biran je za člana Centralnog komiteta SKJ, a na Devetom kongresu, održanom 1969. godine, za člana Predsedništva Saveza komunista Jugoslavije.

Umro je 2. marta 1990. godine i sahranjen na seoskom groblju u Međuvođu. Njegov rođeni brat, Miloš Šiljegović, takođe je bio jedan od poznatijih partizanskih komandanta i general-major JNA.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih stranih i jugoslovenski odlikovanja, među kojima su - Orden ratne zastave i Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 20. decembra 1951. godine.

Literatura

Portal NOB Segment isključivo posvećen Narodnooslobodilačkoj borbi.

• Vojna enciklopedija (knjiga deveta). Beograd 1975. godina.
• Narodni heroji Jugoslavije. „Mladost“, Beograd 1975. godina.