Taqwa
ⓘTaqwa lub Taqła[1] (arab. تقوى, taqwā / taqwá) – islamski termin oznaczający pobożność, świadomość o Bogu, powściągliwość i bogobojność[1].
Taqwa jest definiowana jako proces w życiu człowieka, który rośnie wraz z wzrostem wiary, w efekcie którego uzyskuje on przekonanie, że Bóg Jedyny / Allah widzi każdy jego uczynek i każde słowo. Będąc w stanie świadomości o Bogu, wierny chcąc zadowolić swego Pana, świadomie wykonuje dobro i unika czynienia zła w jakiejkolwiek formie[1].
By osiągnąć taqwa, muzułmanin często:
Etymologia
edytujSłowo "Taqwa" wywodzi się od arabskiego słowa "waqa" (arab. وقى) i oznaczającego zabezpieczać, chronić[2].
Koran
edytujW Koranie mówi się o "taqwa" 100 razy[3]. Inne źródła podają natomiast, że ponad 250 razy[4], a nawet 285 razy[5].
Rola we współczesnej kulturze islamu
edytujNawet dzisiaj koncepcja Taqwā jest nadal ważnym punktem orientacyjnym myśli islamskiej i islamskiej kultury pobożności. Pakistański filozof Fazlur Rahman pisze w swojej książce z 1982 roku pt. Islam and Modernity, że być może jest to najważniejszy pojedynczy termin w Koranie[6].
Zobacz też
edytuj- Taqwa opisana przez Ismaili Electronic Library and Database
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Co to jest bogobojność (TAQŁA) w islamie. Islam bez tajemnic, 2015-06-13. [dostęp 2024-11-01]. (pol.).
- ↑ VerbAce Free On-Line Arabic-English-Arabic Dictionary. [dostęp 2024-11-01]. (ang. • arab.).
- ↑ Ohlander 2005 ↓, s. 137-152.
- ↑ Esposito 2003 ↓, s. 314.
- ↑ Uludağ 2010 ↓, s. 484-486.
- ↑ Rahman 1982 ↓, s. 155.
Bibliografia
edytuj- John L. Esposito: The Oxford Dictionary of Islam. Oxford University Press, 2003, s. 314. ISBN 978-0-19-975726-8. [dostęp 2024-11-01]. (ang.).
- Erik S. Ohlander: Fear of God (taqwa) in the Qur'an: Some Notes on Semantic Shift and Thematic Context. Wyd. 1. T. 50. Journal of Semitic Studies, 2005, s. 137-152. DOI: 10.1093/jss/fgi007. (ang.).
- Fazlur Rahman: Islam and Modernity. Chicago: The University of Chicago Press, 1982, s. 155. ISBN 0-226-70284-7. [dostęp 2024-11-01]. (ang.).
- Süleyman Uludağ: İslâm Ansiklopedisi. T. 39. 2010, s. 484-486. [dostęp 2024-11-01]. (tur.).