Lodewijk III van Beieren

Duits regent (1845-1921)

Lodewijk Leopold Jozef Maria Alois Alfred, Duits; Ludwig Luitpold Josef Maria Aloys Alfried (München, 7 januari 1845Sárvár, Hongarije, 18 oktober 1921) was van 1912 tot 1913 prins-regent en daarna tot 1918 de laatste koning van Beieren. Hij was de zoon van prins-regent Luitpold en Augusta Ferdinande van Oostenrijk, dochter van Leopold II van Toscane.

Lodewijk III
1845-1921
Lodewijk III van Beieren
Koning van Beieren
Periode 1913-1918
Voorganger Otto I
Opvolger --
Vader Luitpold van Beieren
Moeder Auguste Fernande van Oostenrijk

Hij studeerde te München rechten en land- en bosbouwkunde en werd op 23 juni 1863 lid van het Hogerhuis. In 1866 nam hij aan Oostenrijkse zijde deel aan de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog, waarin hij op 25 juli bij Helmstadt gewond raakte. Op 20 februari 1868 trad hij te Wenen in het huwelijk met Maria Theresia Henriëtte van Oostenrijk-Este, kleindochter van Frans IV van Modena.

Hij volgde in 1912 zijn vader op als regent voor de geesteszieke koning Otto I. Op 5 november 1913 nam hij na een grondwetsverandering volgens de wens van de Beierse regering de koningstitel aan, hoewel Otto nog in leven was. Als koning stimuleerde hij landbouw, vervoer en kunst. Zijn heerschappij had voorts een sterk conservatief en katholiek stempel. Zijn sociale politiek was sterk beïnvloed door de encycliek Rerum Novarum die paus Leo XIII in 1891 had gepubliceerd.

Aan de Eerste Wereldoorlog nam hij zo min mogelijk deel, al verzette hij zich sinds 1917 wel tegen het beleid van Erich Ludendorff. Desondanks verloor hij zich in irreële dromen van gebiedsuitbreiding: hij wenste Elzas-Lotharingen en de Palts op de linker Rijnoever te annexeren, of, volgens een alternatief idee, België. De koning was overigens een weinig martiale figuur. Hij stond erom bekend dat hij altijd lange pantalons droeg die dan in plooien over zijn rijlaarzen vielen. Hij had daarom de bijnaam Ludwig der Faltenreiche.

Ondanks zijn houding was het idee dat de weinig charismatische koning zich al te gemakkelijk door de oorlogszuchtige Wilhelm II had laten meeslepen in Beieren wijdverbreid. Tot zijn grote verrassing werd Lodewijk in de Beierse Revolutie door Kurt Eisner voor afgezet verklaard. Hij deed geen troonsafstand, maar ontsloeg zijn beambten wel van hun eed van trouw en verliet het land. De rest van zijn leven bracht hij, verbitterd en hopend op een terugkeer, door in ballingschap. Hij stierf op 18 oktober 1921 in het Hongaarse Sárvár.

Kinderen

bewerken

Uit zijn huwelijk met Maria Theresia Henriëtte van Oostenrijk-Este werden de volgende kinderen geboren:

Voorouders

bewerken
Voorouders van Lodewijk III van Beieren (1845-1921)
Overgrootouders Maximiliaan I Jozef van Beieren (1756-1825)

Augusta Wilhelmina van Hessen-Darmstadt (1765-1796)
Frederik van Saksen-Altenburg (1763-1834)

Charlotte Georgine Louise van Mecklenburg-Strelitz (1769-1818)
Ferdinand III van Toscane (1769-1824)

Louisa Maria van Bourbon-Sicilië (1773-1802)
Maximiliaan van Saksen (1759-1838)

Carolina van Parma (1770-1804)
Grootouders Lodewijk I van Beieren (1786-1868)

Theresia van Saksen-Hildburghausen (1792-1854)
Leopold II van Toscane (1797-1870)

Maria Anna van Saksen (1799-1832)
Ouders Luitpold van Beieren (1821-1912)

Augusta Ferdinande van Oostenrijk (1825-1864)