kikut

See also: Kikut

Finnish

Noun

kikut

1. nominative plural of kikku

Anagrams

• kitku, kukit, tikku, tukki

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kykutъ.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈki.kut/

• (Lesser Poland):
  • (Kielce) IPA^(key): /ˈki.kut/
  • (Przemyśl) IPA^(key): [ˈki.kut]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ikut
• Syllabification: ki‧kut
• Homophone: Kikut

Noun

kikut m inan (diminutive kikucik)

1. stump (remains of a limb)
2. (Kielce, derogatory) Synonym of ręka

Declension

Declension of kikut

	singular	plural
nominative	kikut	kikuty
genitive	kikuta	kikutów
dative	kikutowi	kikutom
accusative	kikut	kikuty
instrumental	kikutem	kikutami
locative	kikucie	kikutach
vocative	kikucie	kikuty

Derived terms

(noun):

• kikutnica

(verb):

• kikutać impf

Related terms

(noun):

• kiczka

Noun

kikut m pers

1. (Przemyśl) Synonym of mańkut

Further reading

• kikut in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kikut in Polish dictionaries at PWN
• Brückner, Aleksander (1927) “kikut”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna}
• Antoni Kalina, editor (1898), “kikut”, in Lud. Organ Towarzystwa Ludoznawczego we Lwowie (in Polish), volume 4, Lviv: Towarzystwo Ludoznawcze, page 307
• Władysław Siarkowski (1878) “kikut”, in “Materiały do etnografii ludu polskiego z okolic Kielc”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowej (in Polish), volume 2, chapter 3, Krakow: Komisyja Antropologiczna Akademii Umiejętności w Krakowie, page 248